9 กุมภาพันธ์ 2550 09:32 น.
ลำดวนสีดำ
...ฟ้าสีครามประดับเมฆแสนสดใส
พาหัวใจลอยล่องดั่งความฝัน
คิดถึงเธอผู้แสนไกลทุกชั่ววัน
เมื่อไหร่กันจะได้เจอเธอคนดี
...เปรียบตัวข้าดั่งเมฆาที่ลอยล่อง
เพื่อเฝ้ามองหาคนรักที่จากหนี
ข้าลอยล่องมองหาเธอกี่เดือนปี
ก็ไม่มีเธอคนดีพี่พวัง
...ยามแสงแดดสาดส่องโดนหมู่เมฆ
มันก็เฉกเช่นใจข้ายามมีหวัง
ทำให้ข้าสู้ไม่ถอยคอยจริงจัง
แค่ความหวังริบหรี่ข้าไม่กลัว
...เมื่อเมฆมืดมีฝนปนฟ้าผ่า
ดั่งใจข้าแตกสลายมืดหมองมัว
โอ้ในอกข้านี้มันสลัว
จนลืมตัวยืนกลางฝนร้องคร่ำครวญ
...แต่เมื่อฟ้าหลังฝนเริ่มสดใส
เมฆก้อนใหม่ก่อตัวช่างสดสวย
ดั่งองค์เทพเทวาทรงอำนวย
ถ้าไม่ม้วยชีพวายข้าขอรอ
...แม้ว่าเธอคนดีจะอยู่ไหน
ข้าจะไปหาเธอให้ได้หนอ
นานเพียงใดข้าคนนี้จะเฝ้ารอ
ดั่งเมฆหนอรอฟ้าใสไม่เลิกรา...
= ลำดวนสีดำ =
8 กุมภาพันธ์ 2550 19:57 น.
ลำดวนสีดำ
---แสงอาทิตย์สาดส่องเมื่อยามเช้า
ช่างแพรวพราวยิบยับยามต้องน้ำ
ระลอกคลื่นในทะเลระยิบงาม
ดั่งเขตคามแดนสวรรค์ชั้นดาวดึงค์
...ยามเย็นย่ำอาทิตย์ตกแสงริบหรี่
ดั่งมีมนต์สะกดใจให้มองเหม่อ
แสงสีแสดแผดเผาใจคิดถึงเธอ
อยากพบเจอเธอคนดีที่แสนไกล
...ยามอาทิตย์ลับฟ้าจันทราเผย
โอ้อกเอ๋ยแสนหวั่นดั่งจันท์แสง
แสงจันทร์นวลดั่งแก้มนางยิ่งอ่อนแรง
อยากจูบแสงจันทร์ทราแทนแก้วเธอ
...รอบจันทร์ทรามีหมู่ดาวระยิบระยับ
เหมือนดั่งกับแววตาเธอที่สดใส
มองดูฟ้ายามค่ำหวาดหวั่นใจ
เธอคนไกลอยู่ไหนหนอข้าคร่ำครวญ...
= ลำดวนสีดำ =
หน้าส่วนตัว
400
