24 มีนาคม 2547 14:43 น.
ลำดวน
จะเมินแลเข่นฆ่า อันใด เจ้าเอย
ทำเลยอย่าสนใจ คุณค่า
ทารุณบ่นึกภัย คนเจ็บ
รักคู่สองเพื่อนข้า อยู่ข้างบ่ไกล
28 มีนาคม 2546 14:37 น.
ลำดวน
ฉันคืออีกา
ไม่มีปีกนุ่ม ขนสีวาวระยับ เช่นนกยูง
เสียงไม่หวานเช่นโกกิลา
ฉันคืออีกา
มีแค่ปีก ที่บินไปยังพระอาทิตย์
พระอาทิตย์ทีไม่เคยไปถึง
........................................................
แต่ฉันก็ยังมุ่งไปยังทิศเดิม
โดยที่ไม่เคยหายลับไปกับ
.........แสงตะวัน..............
28 มีนาคม 2546 14:14 น.
ลำดวน
เรื่อยเรื่อย......ลมเร้า
.......เราโศก...........
วิโยก......หมองไหม้
.......ใจหวิว...........
รอนรอน......เมื่อรัก
........จักปลิว..........
กรีดริ้ว.......รอยใจ
.........ให้ตรม........
รักรัก.......เมื่อหนาว
........คราวก่อน......
กลับมา.......รานรอน
........ทับถม..........
เลื่อนลับ.........ไปกับ
.........สายลม.........
เหมันต์......พาระทม
.........ตรมตรอม.......
18 มีนาคม 2546 13:27 น.
ลำดวน
-----------------เช้านั้น----------------------
ระหว่างทางเดินไปเรียนที่ตึก 50 ปี ฉันพบคนๆนึง คนที่ทำให้ชีวิตฉัน...เปลี่ยนไป
เขาใส่ชุดนักศึกษา ขี่จักรยานสีดำ
ฉันมองเขาจนลับตา เขาก็เหมือนผู้ชายธรรมดา ๆ
แต่ที่พิเศษก็ตรงที่ เขาสะพายซูม
เขาขี่จักรยานผ่านฉันไป เขาจะรู้บ้างไหมว่าเขาเอง
ไม่ได้ผ่านไปเหมือนใครคนอื่นที่ฉันมอง
............เช้านั้น ฉันได้พบใจตัวเอง..........
-----------------คืนนั้น-------------------
ปัด ถาปัด ถาปัด ถาปัด ปัด ถาปัด ถาปัด ถาปัด
น้ำเปล่าเราไม่เอา แต่ถ้าเป็นเหล้า เราก็ไม่ขัด
เขาคนนั้นกลับมาพร้อม เหล้าป๊อก
ในคืนวันลอยกระทง
ฉันหยุดมองเขานานมาก อยากรู้จัก แต่...
ฉันไม่กล้า
คืนนั้นเอง ที่ฉันกิอนเบียร์อย่างเอาเป็นเอาตาย
จนฉันเริ่มเซนั่นแหละ ถึงได้กล้าเดินกลับไปที่
ซุ้มถาปัดอีกครั้ง
หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว
เหล้าป๊อก แลกกับ การได้อยู่ใกล้เขา .....คุ้ม
..........คืนนั้น ฉันได้พบใจตัวเอง อีกครั้ง..........
ระยะหลังฉันได้พบเขามากขึ้น
มีโอกาสได้ทักทาย
ฉันไม่ใช่คนอัธยาศัยดี แต่เมื่ออยู่กับเขาฉันก็พยายามพูด แต่เขากลับเย็นชา
ทุกครั้งที่ฉันเจอเขา ฉันมีความสุข แต่อีกด้าน
ก็มีความทุกข์ขนานอยู่เสมอ
..........นี่ใช่ไหม ความรัก ............
-------------------ทุก ๆ วัน--------------------
ฉันจะรอเขาที่ตึก ...หวังว่าเลิกเรียนแล้ว...
...จะพบเขา
ฉันรอเขาที่ลานนม...หวังว่าเขาจะมาทานข้าวที่นั่น
ฉันรอเขาที่ศาลาขาว...หวังว่าคนที่สะพาน...
...จะเป็นเขา
ฉันรอเขาที่เดิม...หวังว่าหลัง 3 ทุ่มครึ่ง...
...จะพบเขา
-------------------จนวันนึง-------------------
ฉันก็ได้รู้ว่า คนอย่างฉันไม่ดีพอสำหรับใคร
...แม้แต่คนเดียว...
-----------------คืนสุดท้าย---------------
ฉันขอแค่ได้เห็นเขาก่อนที่เขาจะไปท่าพระ
ฉันนั่งรอที่ตึกถาปัดจนเช้า
...รอ...คนที่ผ่านมา...จะเป็นเขา
...รอ...ความเคลื่อนไหวในตึก...จะเป็นเขา
ทั้งชีวิต ฉันคงทำอย่างนี้ เพื่อใครสักคน เท่านั้น
7 เดือนที่ผ่านมา
ฉันดีใจที่ได้พบเขา
-----------------วันหน้า---------------------
ฉันอาจไม่ได้พบใจตัวเองอีก
หวังว่าใจของฉันจะสบายดี
25 กุมภาพันธ์ 2546 15:37 น.
ลำดวน
ควายจากนาเข้ามาเรียน
พ่อควายขายเกวียนขายนา
พ่อควายก็หวังคุ้มค่า
วันหน้าลูกพ่อสบาย
ควายเอ๋ยควาย
เมืองหลวงศิวิไลซ์
ควายทำตามเพื่อนใหม่
มีเรียนไม่ไป - โดดเรียน
ละหญ้ามาเป็นน้ำเมา
จดหมายไปเล่าเฝ้าเขียน
พ่อจ๋าลูกควายพากเพียร
อุปกรณ์การเรียนมันเเพง
พ่อควายยอมทำเพื่อลูก
รับจ้างเพาะปลูกทุกแห่ง
แลกเงินกับน้ำพักน้ำแรง
แค่แจ้งลูกพ่อรอเงิน
มาเรียนหวังปริญญา
ได้มาให้ใครสรรเสริญ
ควายคิดควายทำเพลิดเพลิน
ได้เกินเรื่องเรียนมากมาย
........................................
........................................
ควายจบปริญญานักศึกษาไทย
โคตรควาย กลับนาหาพ่อมัน
หน้าส่วนตัว
806
