4 เมษายน 2552 08:54 น.
ลายนกยูง
แสงอรุณฉายวับจับขอบฟ้า
ก็ถึงคราบรรเลงเพลงเราสอง
ปล่อยหัวใจรำร่ายไร้ทำนอง
คว้าประคองถลาซบตาสบตา
ทีละชินทีละน้อยค่อยเลื่อนหลุด
รักคือสุดลึกล้ำให้โหยหา
อยากพรอดพร่ำสวมกอดตลอดเวลา
คะนึงหาคลึงเคล้าประเล้าประโลม
หอมเสน่ห์เรือนกายรินไหลหลั่ง
พรูพรั่งมิเหน็ดเหนื่อยยามเปลือยโฉม
รักรวยรินไม่สิ้นกลิ่นประโคม
กระแสลมโหมใส่...ไฟไร้เปลว
จนผ่านช่วงอารมณ์อย่างชมชื่น
เสียงสะอื้นจางหายปลายหุบเหว
กล่อมอินสวน...หลับไหลกับไฟเปลว
สู่ห้วงเหววิมานแมนในแดนดาว
อ่ะ...อ๊า..แอบดูๆรึคริ คริ...
28 มีนาคม 2552 13:33 น.
ลายนกยูง
...................
แสงราตรีคลี่กระจายทั่วชายป่า
ยามสูรย์ดับลับดวงจากห้วงฟ้า
ดาวก็จ้า อุราหวั่นรำพันครวญ.......
พราวกระพริบระยิบตอบกับขอบฟ้า
เดือนแจ่มจ้าพาถวิล ถึงอินสวน
ป่านนี้ใครเคียงใกล้ไล้รัญจวน
หรือใครชวนชมดาวคราวลำพัง
อยากอยู่ข้างเคียงใกล้ได้พบหน้า
นอนสบตาวูบไหวใจวอนหวัง
โอบอินสวนอิงแอบแนบจีรัง
คลอเคลียนั่งกอดก่ายข้างกายเธอ
กระซิบแผ่วเบาเบาข้างข้างหู..........
จะเคียงคู่เช้าค่ำสม่ำเสมอ..........
ยามอ้างว้างไม่บ่นจะปรนเปรอ...........
จะพร่ำเพ้อเสนอสนองทุกต้องการ...........
จับมือร่ายภาพฝันวันฟ้าสวย
รายล้อมด้วยกลิ่นร่ำลำนำหวาน
ร้อยมาลัยคล้องใจให้เนิ่นนาน
กรุ่นดวงมาลย์ ผสานรักและภักดี
เมื่อตะวันทอรุ่งพุ่งสู่ฟ้า
อะไรหนา อะไรกันฝันหรือนี่
ไม่อยากลืมตาตื่นสักหมื่นปี
กลัวฝันนี้ เลือนร้าง เหมือนอย่างเคย ฯ
7 มกราคม 2552 18:15 น.
ลายนกยูง
โอ้หนอใจทั้งดวงดั่งห้วงฝัน
ผูกสัมพันธ์ชายหนึ่งจึงหลีกหนี
ถูกบังคับแต่งมิ่งมิตรอิสตรี
จนต้องลี้หนีหน้ามาหาชาย
เฝ้าถามใจใยเป็นเช่นนี้ได้
ชายรักชายผิดไหมในความหมาย
หากขาดเขาเจ่าจุกทุกข์จนตาย
ยากวางวายคลายคืนฝืนใจตน
เมื่อความกลุ้มสุมทรวงจนหน่วงหนัก
จึงสมัคร ไทยโพเอ็ม เพื่อฝึกฝน
หมายมีเพื่อนเตือนตอบปลอบใจตน
ให้ผ่านพ้นวัยวันอันร้าวราน
หากพี่น้องบ้านนี้ยินดีรับ
ให้ได้ขับสำเนียงส่งเสียงหวาน
จะขอบคุณอุ่นอกตลอดกาล
ใจร้าวรานคงคลายหายตรอมตรม
แม้รังเกียจเดียดฉันท์อย่าพลันบอก
ใจช้ำชอกรับไม่ทันพลันขื่นขม
หัวอกชายรักชายคงระทม
ต้องตรอมตรม หนีไกล...ไทย...โพเอ็ม.
หน้าส่วนตัว
1297
