21 มีนาคม 2556 20:31 น.
ลานจันทร์ฝันกวี
กราบบาทพระมารดา
สมัญญา..วิภาพร
ลูกน้อยประณตกร
ด้วยดวงจิตคิดบูชา
เนื่องในสำนึกคุณ
แห่งกรุณย์พระมาตา
โอบเอื้อนุศิษยา
ตามรอยธรรมองค์มุนี
ชี้ทางรัตนะ
เปี่ยมวาทะเรืองรุจี
หวังลูกทรงความดี
ปิดซึ่งหนพ้นอบาย
ด้วยจิตล้นเมตตา
เรืองโสภายากบรรยาย
ดุจแก้ววิเชียนฉาย
ชวลิตเหนือไผท
คุณแห่งมาตุเรศ
ลูกน้อมเกศใส่เกล้าไว้
จารึกแนบทรวงใน
ตราบลุถึงซึ่งนิพพาน
ขอพรพระทรงธรรม์
แสงฉัพพรรณนิรวาน
เหล่าพรหมผู้ทรงฌาน
แลเทพไท้ในโลกา
ได้โปรดมาปกปักษ์
เวียนพิทักษ์เฝ้ารักษา
กายขันธ์พระมารดา
ให้โรคาพินาศไป
ลูกน้อยขอบัดพลี
จิต-กายนี้เพื่อรับใช้
แทนคุณพระจอมใจ
ด้วยหทัยตราบปราณวาย..
19 มีนาคม 2556 23:07 น.
ลานจันทร์ฝันกวี
สิ้นฤดูแก้วบานดอกรานร่วง
ร้างช่อพวงจางกลิ่นหมดสิ้นหอม
กลีบบอบบางเกลื่อนลานอย่างจำยอม
บ้างเปรอะย้อมหยาดเลนน่าเอ็นดู
จึงบรรจงเก็บวางกลีบบางน้อย
เฝ้าทะยอยชะเลนที่เห็นอยู่
อย่างอ่อนโยนด้วยใจใฝ่อุ้มชู
เพราะหมายรู้คุณค่ามาลีราน
10 มีนาคม 2556 20:43 น.
ลานจันทร์ฝันกวี
ซาบซึ้ง ณ ห้วง ปิติฤดี
อุระพลี ธ แนบองค์
เกล้าซบพระบาทอะติอะนงค์
อุชุคงเสมอกาล
วัฏฏ์เวียนกี่รอบก็มิสลาย
มะนะหมายอธิษฐาน
สบผู้เสมือนประดุจะมาร-
ดะระจารย์ทุกชาติไป
เทิดทูลพระนนทะลิ..ลุ..ตราบ
วะนะคาบอสงไขย
จวบสิ้นกิเลสจะระหทัย
ยุระยาตร ณ มรรคาฯ
...หาก...
วันหนึ่งพระแม่คะละจะพราก
สะริร์จากละจิตตา
จักคงสะถิตยะหะทะยา
บุตะรานิรันดร
29 พฤศจิกายน 2553 14:37 น.
ลานจันทร์ฝันกวี
.นี่ไม่ใช่ความฝัน ข้ามองนางผู้เป็นดวงใจของข้า
มองเข้าไปในจิตวิญญาณของนาง
ยามนางถ่ายทอดเสียงอันไพเราะ
ถ่ายทอดหัวใจแทนคำพูดระหว่างเรา
ผ่านเรียวนิ้วงดงามบอบบางคู่นั้น
ข้าสบตากับนาง ยามนั้นโลกของข้าพลันบรรเจิดเพริศแพร้ว
ข้าค่อย ๆ จรดปลายพู่กันลงบนกระดาษอันว่างเปล่า
ก่อนร่างภาพนางขึ้นมา นางงามของข้า
กลายเป็นภาพจริงบนกระดาษอันว่างเปล่าของข้า
ข้าบรรจุหัวใจของข้าลงไปทั้งหมดในการวาด
บรรจุหัวใจของนางลงไปเคียงข้างข้า
แต่ละครั้งที่ข้าลากไล้ปลายพู่กัน
หัวใจข้ามั่นคงเฉกเช่นกับเส้นสายของข้า
สิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจข้าอบอุ่น
คือ..การได้วาดภาพคนที่ข้ารักลงไปในภาพวาดของข้า
ทุก ๆ ภาพมีนางอยู่ในนั้น
ทุก ๆ ภาพมีหัวใจสองดวงพูดคุยกันผ่านภาพเขียน
ข้าใช้ภาพวาดของข้าบ่งบอกความรักทั้งหมดที่ข้ามีต่อนาง
ข้ารักนาง..ยามเมื่อข้าเห็นรอยยิ้มบนใบหน้านาง
ข้ามักนึกไปถึงดอกไม้ที่งดงามที่สุด หอมหวานที่สุด
หัวใจของข้าสว่างไสว ชีวิตข้าไม่ปรารถนาสิ่งใด
นอกจากได้รักนาง ได้วาดภาพของนาง
ความรักของเราไม่จำเป็นต้องอาศัยคำพูด
ความรักของเราต่างอยู่ในภาพวาดและเสียงพิณ
26 พฤศจิกายน 2553 16:31 น.
ลานจันทร์ฝันกวี
พฤกษ์สวรรค์สะพรั่งประดับนภา
ประดิษฐเคียงมณีนิศา
มิห่างหาย
.......ยามยล......
เรืองคำนึงสิเนืองสินอง..ฤ..คลาย
ณ..จิตตมานระคนมิวาย.
จะเอ็นดู
หลากกระแสประพันธผูกวธู
อุราละลานรตีดำรู
ประจักษ์มน
ท่องวะฏาอนันต์คณา..ธ..หน
ก็คุ้นก็เคยสิเกยกมล
ณ...แรกเห็น
เจตจำนรรจ์ผิว่า..จะเคยบำเพ็ญ
ปะรามิตา..มโนฯ..ก็เห็น
อตีกาล
จารวจีฤดีอธิษฐาน
ลุวารจะล่วงจะลับจะผ่าน
มิแปรผัน
เคียงชไมฤทัยถวายพระธรรม์
ตลอดสมัย..ฤ..จนนิรันดร์
มิเว้นวาง
เพียรบำเพ็ญกมลสิจนกระจ่าง
ประพฤติฤดีผลิผลสล้าง
ณ..มานสอง
เฝ้าประกอบประกับประคับประคอง
สถิตพระธรรมระเรืองระรอง
ธ..กัญญา
หน้าส่วนตัว
1667
