ลองคิดดู

ลัม มนา

ผมไปทำบุญที่วัดแห่งนึงมา วัดนี้ค่อนข้างจะกันดาร โบสถ์ กุฎิของพระก็มีสภาพที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร ผมกลัวว่าถ้ามีลมพายุพัดมาสักหน่อย กุฎิคงจะปลิวไปแน่ๆ เจ้าอาวาสเล่าว่าที่วัดนี้ค่อนข้างจะขาดแคลนเครื่องใช้ สิ่งของจำเป็นต่าง ๆ เพราะว่าที่วัดรับเลี้ยงเด็กกำพร้า และคนชรา ซึ่งมีจำนวนมากพอสมควร 
ผมเดินสำรวจดูที่วัด เห็นยายคนนึง น่าจะอายุประมาณ 70-80 ได้ กำลังนั่งสานตะกร้าอยู่ ผมจึงเข้าไปคุยกับแก
"สวัสดีครับ ยาย"  ผมทักพร้อมกับยกมือไหว้ แกละสายตาจากงานที่แกกำลังง่วนทำอยู่ แล้วยิ้มให้ผม 
"คุณยาย อยู่ที่นี่นานแล้วเหรอครับ แล้วนี่สานตะกร้าไปทำอะไรเหรอครับ"
"ยายจะสานตะกร้าไปขาย เพื่อเอาเงินมาช่วยทางวัดหน่ะลูก" แกตอบไปยิ้มไป
"ยายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ" ผมถามต่อ ตามประสาคนอยากรู้
แกยิ้ม แล้วเล่าเรื่องราวที่ผมฟังแล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน
แต่ก่อนนี้ยายแกรับราชการเป็นอาจารย์ และสามีของแกก็เสียไปหลายปีแล้ว แกมีลูก 3 คน หญิง 1 ชาย 2 ผู้หญิงทำงานเป็นพนักงานบัญชีที่บริษัทชื่อดัง แล้วก็ไปแต่งงานกับลูกชายเจ้าของร้านเพชร ใคร ๆ ก็พากันชมแกว่าเลี้ยงลูกได้ดี แกปลาบปลื้มมาก ๆ หลังจากแต่งงานแล้วลูกแกก็ย้ายไปอยู่บ้านสามี แกคิดถึงลูกมาก จึงไปเยี่ยมลูกที่ร้านเพชรพร้อมกับหิ้วอาหารที่ลูกชอบไปฝาก 

"คราวหลังแม่ไม่ต้องมาแล้วนะ พ่อแม่พี่....เขาไม่ชอบ" ลูกสาวแกพูด พร้อมกับที่แกสังเกตเห็นดวงตาของลูกเขย รวมถึงพ่อแม่ของเขาแล้ว แกก็เลยเข้าใจทันทีว่าเขาคงกลัวยายแกไปขโมยของในร้านของเขา 

"ลูกสาวยายคงลำบากใจที่ยายไปเยี่ยมเขา แต่ยายคิดถึงเขา ลูกทั้งคน เลี้ยงมากับมือตั้งแต่เด็ก ถึงจะแต่งงานไปแล้ว ยายก็ยังห่วง" ยายแกพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า

ลูกชายคนที่ 2 ของแก ทำงานสถาปนิก แต่งงานกับสาวการตลาด ซึ่งครอบครัวของผู้หญิงนั้นค่อนข้างมีฐานะ หลังจากแต่งงานแล้วผู้หญิงก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน
ยายแกต้องทำงานบ้านเองทุกอย่าง ยายทำกับข้าวที่ลูกชายแกชอบไว้มากมาย แต่พวกเขาไม่เคยมากินเลย ส่วนใหญ่เขาจะไปกินข้างนอกกัน เพราะลูกสะใภ้บอกว่ายายทำอาหารไม่สะอาด ส่วนลูกชายของแกก็ไม่กล้าที่จะเถียงลูกสะใภ้เท่าไร นอกนั้นแกยังซักชุดชั้นในให้ลูกสะใภ้ด้วย 

"เขาไม่เคยทำ ยายก็เลยทำให้ ไม่งั้นลูกชายของยายก็คงต้องทำ สงสารมันไม่อยากให้มันลำบาก ยายเลยทำให้มันเอง" ยายบอกให้ผมฟัง 
วันนึงแกซักเสื้อผ้าแล้วทำเสื้อผ้าของลูกสะใภ้ขาด เขาไม่พอใจจึงต่อว่ายาย จากนั้นพวกเขาก็จ้างแม่บ้านแทน ยายแกบอกว่าแกรู้สึกเป็นส่วนเกินในบ้าน จึงอยากจะไปอยู่ที่อื่น หลังจากนั้นลูกทั้ง 3 คนก็มาตกลงกันว่าจะให้แกไปอยู่กับใคร ลูกสาวคนโตก็อ้างว่าที่บ้านสามีไม่อยากให้ใครเข้าอยู่ ส่วนลูกชายคนรอง ก็บอกว่าถ้าให้แม่อยู่ที่บ้าน เขากับภรรยาจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เพราะว่าภรรยาของเขาไม่พอใจที่จะมียายอยู่ด้วย ดังนั้นทุกคนจึงตกลงให้แกไปอยู่กับลูกชายคนเล็กซึ่งทำงานเป็นหมอ แกไปอยู่กับลูกชายคนเล็กก็มีความสุขดี แต่เขาต้องทำงานดึก ๆ ดื่น บางทีไม่เข้าบ้านมาเป็น 2-3 อาทิตย์ ยายเลยรู้สึกว่าถ้าแกอยู่ที่นี่ต่อไป ลูกชายอาจจะต้องห่วงหน้าพะวงหลัง แกจึงออกมาจากบ้านโดยไม่บอกใคร พร้อมกับทิ้งสมบัติทุกอย่างที่แกอุตสาหะเก็บมากับสามีแก ให้กับลูกสามคนเท่า ๆ กัน 

"ป่านนี้ไม่รู้ลูกยายจะเป็นยังไง ยายก็หวังแต่ว่าให้พวกเขามีความสุขเท่านั้น" 
ยายพูดไปพร้อมกับน้ำตา 

สิ่งที่ผมรู้ตอนนี้ ผมจะกลับไปดูแลพ่อแม่ของผมให้ดีที่สุด ไม่ให้ท่านต้องรู้สึกว้าเหว่