18 สิงหาคม 2550 21:35 น.
ลัม มนา
วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเข้ามาเรียนในมหาลัย บรรยากาศรอบข้างก็ไม่มีอะไรพิเศษน่าสนใจมากนัก ฉันเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา หน้าตาก็ Home Home & Floor Floor นี่เป็นไงภาษาปะกิตของฉัน นิสัยก็ออกจะเอ๋อ ๆ บ๊อง ๆ
ไอ้กิ๊ฟ มันเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทของฉัน มารู้จักก็ตอนที่รับน้องนี่แหละ มันเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด เราปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ช่วยเหลือฉันตลอด โอ้ยยยยย จะหาเพื่อนที่ดีอย่างนี้ได้ที่หนายยยยยยยยย จนทุกคนคิดว่าฉันเป็นแฟนกับมัน
โอ้ย!!!จะเป็นไปได้ไง ฉันชอบผู้ชาย
ฉันแอบชอบรุ่นพี่ในคณะคนนึง หล่อมั่กมั่ก เขาเป็นที่หมายปองของผู้หญิงทุกคน ก็แหงหล่ะ หล่อขนาดนั้น ใครจะไม่ชอบ เนอะ!!! แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันนั้นฉันนัดกับไอ้กิ๊ฟไว้ ตกลงกันว่าหลังเลิกเรียนจะไปเดินห้างดังแห่งนึง
ไอ้เราก็รอมันประมาณ 3 ชม.(เป็นไง เป็นคนดีไหม รักเพื่อนไง ยืนขาแข็งไปสิ 3 ชม.) แล้วมันก็โทรมาบอกว่า มาไม่ได้ (T-T) กูอยากจะบ้า ขอบใจนะ ไม่โทรมาบอกซะพรุ่งนี้หล่ะ เออ กูเดินกลับคนเดียวก็ได้วะ ปกติซอยเข้าหอฉันมันจะครึกครื้นทุกวัน เพราะมีร้านเหล้าเรียงเป็นตับเลย นี่มาเรียนหรือว่ามาเป็นขี้เมากันแน่วะ(คิดในใจ) ระหว่างที่ฉันกำลังกล้า ๆ กลัว ๆ ว่าจะเดินเข้าในซอยมืดคนเดียวยังไง ก็ได้ยินเสียงนึงที่คุ้นหูมาก ๆ เรียกฉันมาจากข้างหลัง โอ้ววววว.....ผู้ชายในฝันของฉัน บรรยากาศรอบช้างจากที่เคยมืด ตอนนี้มันกลับกลายเหมือนภาพในฝัน(นึกออกไหมคะ ภาพมันจะเบลอ ๆ ลาง ๆ สักหน่อยอ่ะคะ) พี่เขาเดินมาหาฉันแล้วเราก็เดินไปด้วยกัน ระหว่างทางเราก็คุยกันอย่างสนุก พี่เขาเป็นกันเองสุด ๆ ยิ่งทำให้ฉันเคลิ้ม จากวันนั้น เราก็คุยกันตลอด จนพี่เขามาขอฉันเป็นแฟน ต๊ายยยยยยยย หน้าตาเห่ยๆ อย่างฉันจะได้เป็นแฟนกับพี่เขา หุหุ(อารมณ์คล้าย ๆ ได้รางวัลมิสไทยแลนด์เวิร์ด) ฉันไม่รอช้ารีบตกลง เดี๋ยวพี่เขาเปลี่ยนใจ แน่นอนเมื่อเราคบกันก็ต้องมีเสียงหอยเสียงปูที่มาวิจารย์ความเหมาะสมของเรา เชอะ!!! ฉันไม่สนใจหรอก พวกขี้อิจฉา แต่ที่ฉันทนไม่ได้ที่สุดก็คือ มีข่าวลือว่าพี่เขาเป็นเกย์ ต๊ายยยยย จะเป็นไปได้ไงยะ พี่เขาออกจะเป็นสุภาพบุรุษ ดูแลฉันทุกอย่าง จะเป็นเกย์ได้ไง จนวันนึง ฉันต้องพบกับบางสิ่งที่ทำให้ฉันหน้าชา รู้สึกเหมือนมีใครเอาปังตอมาแบะหัวฉันออกเป็น 2 ซีก พูดอะไรไม่ออก ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของฉันตอนนี้คือ พี่เขากำลังจะจูบกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ไม่ทันฟังเสียงพี่เขาเรียก ฉันวิ่งหนีสุดชีวิต ไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ ฉันหนีไปอยู่กับไอ้กิ๊ฟ เล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันคอยปลอบใจฉันตลอด จนฉันรู้สึกดี พี่เขาก็ตามมาง้อ บอกว่าวันนั้นเขาซ้อมละคร(ลืมบอกไปว่าพี่เขาเป็นพระเอกละครเวที) พอดีว่านางเอกไม่สบาย ก็เลยซ้อมกับเพื่อนก่อน(ทำไมต้องเพื่อนผู้ชายด้วย)ฉันใจอ่อนก็เลยกลับไปคบกันเหมือนเดิม แต่ฉันก็ยังไม่ใจเขาอยู่ดี ไม่ว่าเขาจะทำอะไรฉันก็คอยจับผิดเขาตลอด จนเราทะเลาะกันบ่อยมาก วันนึง พี่เขาก็มาขอหมั้นฉัน บอกว่ารักฉันมาก ไม่อยากให้เราทะเลาะกันอีก ไม่อยากเสียฉันไป ฉันทบทวนอยู่นาน ฉันจึงตัดสินใจ.............เป็นแฟนกับไอ้กิ๊ฟ
ฉันระแวงพี่เขามาตลอด แต่ฉันไม่เคยระแวงใจฉันเลย ฉันไม่รู้ว่ารักไอ้กิ๊ฟมานานเท่าไร ไม่รู้ตัวมาก่อน........
3 สิงหาคม 2550 23:49 น.
ลัม มนา
ในวันหนึ่งที่ทุกอย่างเงียบสงบ และดำเนินไปตามที่มันเคยเป็น ดวงตะวันโพล้เพล้ เวลาพลบค่ำกำลังใกล้เข้ามา ผม.......ก็ทำงานของผมตามเดิม
ผมกลับจากที่ทำงาน ก็เวลาประมาณ 17.20 น. เป็นเวลาปกติที่ผมกลับ แต่ดูเหมือนว่าวันนี้มันจะมืดเร็วกว่าปกติ แต่อาจเป็นเพราะผมไม่ได้สังเกตหรือว่าเป็นเพราะความเคยชินที่จะเดินเข้าซอยเปลี่ยว ๆ ทุกวันอยู่แล้ว จึงไม่รู้สึกว่ามันมืดเร็วอะไรมากนัก
ผมจะต้องเดินผ่านหน้าร้านเซเว่นที่อยู่ปากซอยและก็จะแวะซื้อน้ำแข็ง เพื่อเอาไปใส่น้ำดื่มให้มันเย็นชื่นใจเป็นประจำ จนผมสนิทกับคนขายแล้วตอนนี้
ผมกลับมาถึงห้องก็ประมาณ 18.00 น.ได้ ที่ทำงานผมอยู่ไม่ไกลจากหอพักเท่าไรนัก ถึงห้องผมก็อาบน้ำ สระผม และดูทีวี ปกติ ผมจะนอนเวลา 23.00 น. ทุกวัน วันไหนที่นอนเร็ว มันก็ยังจะต้องตื่นขึ้นมาทุกที แล้วผมก็จะนอนไม่หลับ
แต่วันนี้ผมนอนปกติ คือ 23.00 น.ด้วยความซวยคืนนี้ดันเป็นคืนที่ร้อนมาก ผมทนไม่ไหวจึงลงมานอนพื้นข้างล่างเพราะพื้นจะมีความเย็นกว่าเตียงที่ผมนอน แล้วบางอย่างก็ทำให้ผมสะดุ้งขึ้นมาตอนตี 2 ไฟเกือบจะทุกดวง ทุกบ้าน มืดสนิท ผมได้ยินเสียงเหมือนเสียงหวีด แต่มันจะดังสั้น ๆ เหมือนกับมีการเป่านกหวีดสั้น ๆ ดังเป็นระยะ ซึ่งผมคิดว่ามันคงอยู่ไม่ไกลจากระเบียงข้างหลังห้องผมนัก เพราะผมได้ยินเสียงชัดและดังมาก ผมพยายามข่มตาให้หลับ แต่มันก็ไม่หลับเพราะได้เสียงนี้มันยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ ในใจคิด เซ็งเป็ดชิบ ใครมันมาเป่าอะไรวะตอนตี 2 ผมก็ยังข่มตาหลับต่ออีก การที่ผมพยายามหลับนี้ยิ่งทำให้ผมคิดไปไกล ว่ามันอาจจะเป็นเสียงนกแสก โบราณว่าได้ยินเสียงนกแสกเป็นลางไม่ดีจะมีคนตาย ผมเคยได้ยินแม่ผมพูด ตอนเด็ก ๆ จากนั้นผมก็กลัวมาตลอด แล้ววันนี้ดันมาได้ยินกับตัวเอง กูจะทำยังไงดีวะเนี้ยะ (คิดในใจ) ยิ่งหลับตายิ่งหลอน โอย เมื่อไรจะหยุดร้องสักที ทำไมกูต้องมาซวยได้ยินด้วยวะเนี้ย นี่กูกำลังจะตายหรือเปล่า หรือว่าจะมีใครตาย คนอื่นในหอไม่เห็นมีใครออกมาเดือดร้อนเลยวะ หรือว่ากุได้ยินอยู่คนเดียว เอาแล้ว กูยังไม่ได้ทดแทน บุญคุณพ่อแม่เลย
แฟนกูก็ยังไม่มี สาธุ อย่าเพิ่งให้ลูกช้างตายเลย อย่ามีญาติพี่น้องของผมตายเลย
ผมกลั้นใจ เปิดไฟหลังห้องออกมาดู แล้วก็ไม่พบอะไร แต่เสียงนั้นก็ยังไม่หยุดไป ผมจึงคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก จึงกลับมานอนเหมือนเดิม แต่ก็ยังไม่หลับอยู่ดี
พลันสายตาของผมก็เหลือบไปเห็น บางสิ่งที่อยู่บนผ้าเช็ดเท้าหลังห้อง ผมมองมันไม่ชัดหรอก มันมืด ผมเห็นเป็นเงา ๆ ขยับอยู่บนผ้าเช็ดเท้า จอร์จ มันอะไรอีกวะเนิ้ยะ นอกจากเสียงนกแสก กูยังจะโดนอะไรอี๊ก............ผมเพ่งสายตาอยู่นาน
ในก็คิดไปว่าหรือว่าจะเป็นงู เพราะลักษณะไม่คล้ายกับคน คงไม่ใช่ผีหรอก ผมนิ่งไปอยู่นาน เพราะผมคิดว่าเป็นงูแน่นอน ผมกลัวว่าผมขยับแล้ว งูจะมาฉกผม แล้วผมนอนคนเดียวด้วย ถ้ากูตายนี้ ศพคงขึ้นอืดแล้วกว่าคนจะมาเห็น โอย ใครก็ได้ช่วยที ผมเกร็งจนเมื่อยแล้วเนี้ยะ ผมตัดสินใจลุกขึ้นไปเปิดไป เมื่อผมลุกขึ้นไป มือก็เอื้อมไปเปิดไฟ แล้ว...........แล้ว...............ผมก็ตื่น เฮ่อ กูฝัน เซ็งเป็ดหว่ะ เหนื่อยชิบหาย ตื่นสายอีก ไปทำงานไม่ทันแว้ววววววววววววว
หน้าส่วนตัว
596
