30 มิถุนายน 2545 01:30 น.
ลัพธ์
ดินเอย....แม้ไม่เคยได้สัมผัสดาวเด่น
อีกทั้งเป็นไปไม่ได้ที่จะเคียงใกล้
ดาวเอย....เจ้าอาจอยู่ไกลแสนไกล
บางทีในใจเจ้าอาจปราถนาดิน
ดิน....เจ้าเห็นดาวในคืนไม่มีแสงจันทร์
ดาว....เจ้าเปลี่ยนผันตามกระแสแห่งฤดู
ดิน...เจ้ายังมีเมฆมีอาทิตย์มีพระจันทร์วนเวียนกันเฝ้าดู
ดาว....เจ้าก็ยังเคียงคู่อยู่กับดินตลอดกาล
ดินเอย....เจ้าไม่เหงาหรอก ไม่มีใครบอกเจ้าหรือ
ว่าเจ้าก็คืออวัยวะของดวงดาว
เป็นผิวหนังของดวงดาวที่ชื่อว่าโลก
ดาวเอย....รู้ดีว่าเจ้าเห็นค่าที่แท้จริงของดิน
ไม่มีใครพรากจากใคร
เพราะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป
ตราบใด.....ก็ตราบนั้น
30 มิถุนายน 2545 01:22 น.
ลัพธ์
เป็นไปได้ไหม....ที่เธอกับฉันจะได้รักกัน
แล้วความสัมพันธ์มันจะเป็นเช่นไร
เธอก็มีหัวใจ.....ฉันก็มีหัวใจ
เธอไม่มีใคร.....ส่วนฉันก็เปล่าเปลี่ยว
เมื่ออยู่ในความรัก.....เธอจะรู้จักฉันแค่ไหน
ฉันรู้จักเธอหรือไม่
มาช่วยกันหาคำตอบจากหัวใจ
ช่วยกันคิด....วันละนิดดีไหม
ผ่านเดือน....ผ่านปี....ผ่านฤดูกาลเรื่อย ๆ ไป
แล้วหาคำตอบใหม่ ๆ ....หางานอดิเรกให้หัวใจเราสองคน
แน่นอนบางทีความคิดอาจไม่ตรงกัน
ก็ไม่ได้หมายความถึงตัวฉันจะแปรผันไปมีใหม่
เรายังมีเรา ห่วงใย ใส่ใจ
ฉันรักเธอมาเช่นไร ต่อให้พรุ่งนี้
เธอจะเปลี่ยนไป อ้วนขึ้น....ช่างปะไร
แก่ขึ้น.....ช่างปะไร ขี้บ่นขึ้นรึ.....ก็ช่างปะไร
ตราบใดที่ใจเรายังคงคล้องใจ
ตราบนั้น ฉันรักเธอมาเท่าไหร่
ตราบยังมีลมหายใจก็ไม่เปลี่ยนไปซักกะติ๊ด........เชื่อสิ
หน้าส่วนตัว
378
