15 มิถุนายน 2556 14:26 น.
ลักษมณ์
ราวว่าใกล้กับเส้นขอบฟ้า
ที่พาใจไปให้ไหวหวั่น
ตรงคบค่ำกลางดึกคืนนั้น
ที่ฝนพลันตกข้างเคียงดาว
ราวว่าใกล้กับเส้นขอบฟ้า
ที่พาค่ำคืนอันเหน็บหนาว
ผจญฝ่าข้ามราตรียาว
จวบจนถึงเช้าที่มาเยือน
คืนนั้น
14 มิถุนายน 2556 20:56 น.
ลักษมณ์
¤ ลีลากลียุคเยื้อง
ย่างกาย
ทุรยศเรียงราย
ร่ายร้อง
กวัดแกว่งท่าเอียงอาย
หมายเหมาะ
ยิ้มเยาะขึ้นขับคล้อง
หยอกฟ้าท้าดิน
¤ ลีลากลียุคเรื้อ
โรยริน
แทบทั่วทุกแดนดิน
เถื่อนเถ้า
มิเว้นว่างยลยิน
หยามเหยียบ
เทียบทับกระทำเข้า
เหยียบย้ำย่ำธรรม
ลีลากลียุค
13 มิถุนายน 2556 03:12 น.
ลักษมณ์
ออกให้ห่างจากใจไปข้างหนึ่ง
จนเข้าถึงอีกข้างความผ่องใส
ออกให้ห่างอีกข้างที่กลางใจ
จนเข้าถึงชัดแจ้งในใจตน
ออกให้ห่างจากใจไปข้างหนึ่ง
จนเข้าถึงอีกข้างความขัดสน
ออกให้ห่างอีกข้างกลางใจตน
จนเข้าถึงชัดแจ้งความเป็นใจ
ใจ
12 มิถุนายน 2556 23:45 น.
ลักษมณ์
แม้จะปิดหน้าแต่
เปิดใจ
ตื่นลุกขึ้นมาไล่
เหล่าร้าย
ระบอบชั่วเพื่อใคร
ผลาญผิด
มิอาจรอดไปได้
จากหน้ากากขาว
>>>>>>V<<<<<<
12 มิถุนายน 2556 23:20 น.
ลักษมณ์
ดื่มด่ำดึกดื่นดาวดั่งรู้สึก
ดำดิ่งลึกลงสู่ใจที่ไหวห่วง
อนันตจักรวาลอันกลางกลวง
ทะลุล่วงเอกอมฤตธรรมอำไพ
จับเอาห้วงจักรวาลอันเวิ้งว้าง
ออกมาวางเข้าหว่างดาวพราวสุกใส
เวิ้งว่างอยู่กึ่งกลางหาวที่ยาวไกล
มีเพียงใจที่ไปถึงซึ่งปลายทาง
ดาว