20 พฤศจิกายน 2547 14:52 น.
ลักษมณ์
...
เกิด..ก่อชีวิตให้..............เดินไป
แก่.......ล่วงอายุวัย.............ท่วมท้น
เจ็บ......ป่วยซึ่งโรคภัย........กัดกร่อน
ตาย......จากลาลับพ้น.........หมดล้วนสัทธรรม
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
16 พฤศจิกายน 2547 08:07 น.
ลักษมณ์
ทางเอ๋ย...ทางโลก
แสนทุกข์โศกหมองหม่นจิต
ประเดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขทุกมวลมิตร
โอ้ชีวิตทางโลกโศกนักแล
ทางเอ๋ย...ทางธรรม
แสนสุขล้ำอิ่มหนำจิต
ไร้สิ้นทุกข์สุขเย็นเป็นเนืองนิตย์
โอ้ชีวิตทางธรรมนำสุขจริง
15 พฤศจิกายน 2547 15:08 น.
ลักษมณ์
ดูก่อนท่านทั้งหลายหมายให้คิด
พินิจมองตรงจิตว่างสองทางฉงน
หนึ่งทางโลกมีทั้งสุขทั้งทุกข์ทน
สองทางธรรมหลุดพ้นทุกข์สุขทั้งปวง
13 พฤศจิกายน 2547 05:26 น.
ลักษมณ์
...
เท่านี้หรือคือชีวิตที่กำเนิด
เพียงเพื่อเกิดมาเวียนว่ายในสงสาร
ตายแล้วเกิดเกิดแล้วตายมาหลายกาล
ไม่รำคาญกันบ้างหรืออย่างไร
ถ้ารำคาญมาทางนี้มียาแก้
เป็นยาแท้แก้ได้หายสงสัย
ไม่ต้องเวียนวนว่ายอย่างใครใคร
ให้ตรงไปตรงสู่ประตูธรรม
ประตูนี้มีทางไปใคร่จะบอก
เป็นทางออกสู่ความสุขแสนอิ่มหนำ
เป็นทางพุ่งมุ่งสู่ประตูธรรม
จักขอนำท่านไปอย่างชำนาญ
ทางนี้คือทางตรงไม่คดเคี้ยว
เป็นทางเดียวไม่เลี้ยวลงสงสาร
เป็นทางห้วงล่วงหลุดพ้นบ่วงมาร
ก่อนสังขารด่วนดับล่วงลับไป
ทางนี้คือทางสายกลางปล่อยวางจิต
ไม่ยึดติดความโลภโกรธหลงใหล
ตัดกิเลสตัณหาให้หมดไป
ใจก็จักสิ้นทุกข์สุขสบาย
คงส่งท่านได้เท่านี้ขอลากลับ
ขอไปรับผู้คนมายังที่หมาย
เพื่อทุกคนได้หลุดพ้นวนเวียนตาย
ขอส่งท่านทั้งหลายยังฝั่งนิพพาน
ปลายปี ๓๙
วรศักดิ์ สาคร