22 ธันวาคม 2547 23:26 น.
ลักษมณ์
ตาบอด..........มืดมิดทั้ง..................สองสิ้น..พ่อเอย
หูหนวก.............หมดยวนยิน..............ทั่วแท้
จมูกโหว่...........เหวอะโหววิ่น.............แหวะเว่อ..เนอพี่
คิ้วแหว่ง............เว้าหวิดแล้.................หวะเวิ้งหร็อมแหร็ม
ปากเบี้ยว.......บิดบุบบี้.....................แบะบ้าง..บารนี
หน้าอัปลักษณ์....ดกด่าง......................พร่างพร้อย
รูปสวย..............สะสะอาง....................เรือนร่าง..แม่เอย
ใจสะอาด............งามร้อย....................เลิศล้ำน้ำใจ
ตาบอด หูหนวก จมูกโหว่ คิ้วแหว่ง ปากเบี้ยว หน้าอัปลักษณ์ รูปสวย ใจสะอาด
อัปลักษณ์ - ศุภลักษณ์
ลักษมณ์
22 ธันวาคม 2547 06:37 น.
ลักษมณ์
...
มหากาพย์มิตรภาพซ้อน...............โลภะ
เข้าฟาดฟันเข่นฉะ..........................ทั่วแคว้น
เพื่อครองครอบธำม-........................รงค์ฤทธิ์
เพียงหนึ่งวงเมืองแม้น.....................แหลกด้วยความโลภ
ปฐมภาคภาคพื้น...........................มหันต์
ภัยแห่งวงแหวนอัน...........................ฤทธิ์เรื้อง
ดำเนินเรื่องก่อครัน...........................คณะ
เพื่อจะทำลายเบื้อง...........................ปลดเปลื้องอาถรรพณ์
มัชฌิมภาคภาคพื้น........................หอคอย
คู่พิฆาตคาดรอย...............................มล้าง
ห่ำหั่นมิถดถอย.................................ถล่ม
กู้พิภพสบสร้าง..................................ร่วมสู้คู่หอ
ปัจฉิมภาคภาคพื้น.........................กษัตริย์
คืนกลับบัลลังก์ขัตติย์........................ราชย์ร้อง
แผ่นดินมิตรมวลพลัด........................มละ
อภินิหารแหวนคล้อง..........................กาพย์ก้องครองภพ
จบบริบูรณ์
มหากาพย์แหวนครองพิภพ
ลักษมณ์
19 ธันวาคม 2547 03:14 น.
ลักษมณ์
...
ส่ง......สุขสู่ท่านทั้ง...............หลายปวง
ท้าย......ทุกข์หมดทุกข์ทวง....ผ่านพ้น
ปี..........ใหม่ไม่คิดลวง............หลอกเล่น..กันนา
เก่า.......ที่ล่วงเลยล้น...............คิดค้นยลเฉลย
ต้อน...หัวใจทุกห้วง...............ดวงใจ
รับ.........เริ่มขวัญวันใหม่..........สุขล้น
ปี...........เก่าผ่านผันไป............แปลงเปลี่ยน..ไปแล
ใหม่.......เริ่มสิ่งดีท้น................ถ่องแท้เป็นปฐม
สวัสดี..มีสุขถ้วน....................ทั่วหน้า..กันนา
วัน.........ที่หนึ่งมกรา................จดไว้
ขึ้น.........ศกเถลิงวา-................ระฤกษ์
ปีใหม่.....แก้ไขให้....................ถูกต้องแก่นสาร
๑๗ ธันวา ๔๗
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่
ลักษมณ์
ป.ล. โคลงสองบทแรกได้แรงบันดาลใจมาจากโคลงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ของคุณหมึกมรกต ที่ siampoetry.com ส่วนโคลงบทหลังได้แรงดลใจมาจากปฏิทิน ที่เขียนบอกไว้ว่าวันขึ้นปีใหม่ ขอบคุณครับ
ขอบคุณท่านอาจารย์หมอวฤก ด้วยครับ
19 ธันวาคม 2547 02:45 น.
ลักษมณ์
นอนตกหมอน
อาการหนัก
คงไม่รอดแน่
โอกาสสุดท้ายแล้ว
ที่คุณจะบอก
ให้ผมได้รับรู้ว่า
คุณรักผม
รักทุกคน
ลาก่อน
^0^
...
(พระคุณพ่อแม่ยังไม่ได้ทดแทน
จะมีแฟนได้อย่างไร)
(บาปที่ใหญ่หลวงที่สุดของชีวิต
คือ ไม่กตัญญู)
(ธรรมะคือหน้าที่หมั่นเพียรการ
โลกคืองานบันดาลสุข)
(คิดดี พูดดี ทำดี
คบคนดี ไปสู่สถานที่ดี)
(สติ สำนึกและปัญญา
จะฟันฝ่าทุกอุปสรรค)
(ความรักงดงาม
จิตใจงดงาม หัวใจเตลิด)
(รักษาสุขภาพ)
(สวัสดีปีใหม่) ...
ป.ล.
ล้อเล่นนะ
ยังไม่อยากไปไหนตอนนี้หรอก
จะเก็บไว้ไปวันหลัง ตามลำพัง..
นอนตกหมอน
ลักษมณ์ :]
19 ธันวาคม 2547 02:18 น.
ลักษมณ์
หลายคนอาจเหยียบมดและตบยุงเป็น
แต่ไม่จำเป็นต้องเหยียบมดและตบยุง
หลายคนอาจลักขโมยเป็น
แต่ไม่จำเป็นต้องลักขโมย
หลายคนอาจประพฤติผิดในกามเป็น
แต่ไม่จำเป็นต้องประพฤติผิดในกาม
หลายคนอาจพูดปดเป็น
แต่ไม่จำเป็นต้องพูดปด
หลายคนอาจดื่มเหล้าและสูบบุหรี่เป็น
แต่ไม่จำเป็นต้องดื่มเหล้าและสูบบุหรี่
เพียงเท่านี้..
ใครหลายคนก็เป็นคนดีได้แล้ว
เห็นไหม..
ความดี นี่ทำง่ายจะตายไป ไม่ยากเลย
ผมเป็นคนหนึ่ง
ใน(หลายคน)นั้นครับ
แล้วคุณล่ะ!
เป็นใคร?
อาจเป็น แต่ไม่จำเป็น
ลักษมณ์ :]
Calendar
Lovers
13 คน เลิฟลักษมณ์
หน้าส่วนตัว
2004
