29 มิถุนายน 2552 06:59 น.
ละไมฝน
ในยามเช้า...ที่ยาวนาน
ค่อยค่อยคลี่ดอกไม้บานริมรั้ว
พริบพริบพราวผีเสื้อสาวเจ้าลืมตัว
เผลอยิ้มหัวกับดอกไม้อ้อนสายลม
เจ้าเหน็บร้าวหนาวไหมในเช้าหม่น
บินร่อนบนทางทุกข์ราวสุขสม
นัยน์ตาใสซ่อนเศร้าเหงาอารมณ์
ดั่งขื่นขมถมถามานานนับ
หิวบ้างไหม ผีเสื้อสาว...ในเช้านี้
ในวันที่ผู้คนฟื้นตื่นจากหลับ
กลิ่นอาหารหอมอบอวลชวนซึมซับ
ยามเมื่อพระเดินรับบิณฑบาต
เหวย...หลีกไปไกลไกล...อีใบ้บ้า
เสียงหลวงตาเคร่งศีลพลิกลิ้นตวาด
ผีเสื้อสาว...เจ้ามิหวั่นมิไหววาด
คลี่แย้มยิ้มฟันสะอาดหัวเราะรื่น
ผีเสื้อสาวเจ้าอับอายไหมเช้านี้
ผู้ทรงธรรมย่ำยีทั้งที่ตื่น
ในห้วงหนึ่งหลับฝันงามยามค่ำคืน
แอบสะอื้นห่มไห้ไหมผีเสื้อ
เจ้าเดินทาง...ห่างบ้าน นานแค่ไหน
จากแดนไกลฟ้ากว้างทางดาวเหนือ
คงอุ่นในไยรักที่ถักเอื้อ
อบดวงใจเจ้าผีเสื้อให้สุขท้น
โลกของเจ้าคงงามดั่งดาริกา
จิตวิญญาณ์จึงไร้ทุกข์และหลุดพ้น
ถึงไร้บ้าน...ถูกประณามจากปวงชน
ริมถนน...ยังสุขได้เพราะใจว่าง
..................
ละไมฝน
28 มิถุนายน 2552 06:08 น.
ละไมฝน
เกล็ดแก้วแวววามยามเช้า
วับไหวใจเจ้าน้ำค้าง
ประดับรับรุ่งรางชาง
กระจ่างพร่างพราวมายา
หยาดร้อยสร้อยสายรายเพชร
พร่างแพร้วแก้วเก็จล้ำค่า
ไยรักถักใยพันธนา
ดักใจใครหนาใยกรรม
เผาะ..เผาะ..น้ำตาฟ้าสาง
หล่นรางพรางฝันลึกล้ำ
ค้างคาหยาดรายร่ายรำ
พลิ้วลมพรูน้ำหล่นเลือน
แสงสายลายรุ้งระยับ
ละลายความลับขับเคลื่อน
เส้นแบ่งคืนฝันวันเดือน
เสมือนหนึ่งไร้ตัวตน
ชีวิตดุจดังหยดน้ำ
ชุ่มฉ่ำไม่นานผ่านพ้น
วังวนแสนสั้นว่ายวน
บัดดลหายวับไร้รอย
............
ละไมฝน
27 มิถุนายน 2552 22:33 น.
ละไมฝน
ฉันจะอยู่อย่างไร...หากไร้รัก
น้ำตาร้อนรินร่ำทุกค่ำเช้า
เมื่อรักร้าวร้างเสน่ห์ระเหระหก
ดวงใจหนาวร้าวฉานสะท้านสะทก
โอ้ขวัญเอยขวัญอกมาหมกไหม้
เคยหนุนตักแทนหมอนนอนหลับฝัน
เธอจุมพิตแก้มฉันคืนจันทร์ใส
จิบเมรัยจอกเดียวกันพันผูกใจ
แล้วรักอันละไมก็อับปาง
เขาจากฉันกลางดึกของคืนหนึ่ง
ในคืนซึ่งฝนพรำจนย่ำสาง
เหลือเพียงความหอมกรุ่นอรุณราง
ไร้อ้อมแขนอกกว้างเคยแอบอิง
ฉันจะอยู่อย่างไรหากไร้รัก
เหมือนไร้หลักไร้สุขไร้ทุกสิ่ง
เหมือนสิ้นสูญขุนคีรีที่พักพิง
เมื่อความจริง...คือความช้ำระกำใจ
.............
ละไมฝน
27 มิถุนายน 2552 22:23 น.
ละไมฝน
ยังคอยคุณอยู่ที่เก่า...เวลาเดิม
คุณนั่นเองเป็นฝ่ายจากฉันไป
แล้วไฉนมาพร่ำว่าช้ำหนัก
คุณสูญสิ้นเยื่อใยและไร้รัก
แล้วจะปักใจเชื่อเพื่อสิ่งใด
เคยวิงวอนขอฟังเพลงจากฉัน
ก็รู้ว่าสิ่งนั้นยากเพียงไหน
เคยหยอกล้อยั่วฉันเฉลยใจ
รู้ว่าไร้ถ้อยคำจำนรรจา
หวานแววตาคู่หนึ่งมิซึ้งหรือ
สัมผัสมือฉันไล้ร่างคุณละมุนค่า
หวานกอดรัดอ้อมแขนแทนวาจา
กอดแล้วคุณจำลาจำจากร้าง
เพราะฉันเป็นบ้าใบ้ไร้ญาติมิตร
เพราะชีวิตฉันร่อนเร่อย่างเหว่ว้าง
เพราะบ้านฉันคือศาลาอยู่ริมทาง
เพราะโลกกว้างเกินไปหรือไรกัน
โลกของฉันแสนเสรีสีสดสวย
ฉันจึงท่องโลกด้วยปีกแห่งฝัน
เสาะค้นหาความหมายรักนิรันดร์
พบแต่เพียงความฝันที่ว่างเปล่า
ฉันผวาตื่นทุกคืนที่หนาวเหน็บ
ฉันปวดเจ็บดวงใจมิคลายเศร้า
ฉันเฝ้ามองริมทางแม้ไร้เงา
ยังคอยคุณอยู่ที่เก่าเวลาเดิม...
..............
ละไมฝน
27 มิถุนายน 2552 22:10 น.
ละไมฝน
จะมากอดฉันไหม...ในคืนนี้
หากคืนนี้มีเธออยู่เคียงข้าง
คงสุขอย่างอบอุ่นและอ่อนหวาน
โลกทั้งใบใสกระจ่างอย่างคืนวาน
สดชื่นบานขานรับการกลับมา
การกลับมาของเธอเสมอฝัน
คอยนับวันนับคืนชื่นเสน่หา
เธอยังรัก ยังคะนึง ยังตรึงตรา
หรือเปล่าหนา ยอดรัก เคยพักใจ
เคยพักใจในฤดีฤดูกาล
ประทับใจวันหวานอันหวามไหว
เธอประจงจูบแก้มหอมถนอมใน
ประจักษ์ใจในคืนผ่านกาลเวลา
กาลเวลาผ่านเลยเฉลยฝัน
กาลครั้งนั้นเผยรู้สึกระลึกหา
กาลครั้งนี้ยังมีไหมในแววตา
กาลครั้งหน้าทอดยาวนึกหนาวใจ
นึกหวั่นไหวใยรักที่ถักสาน
เมื่อเนิ่นนานใยรักเคยถักไว้
อาจทิ้งคลายรอยร้างด้วยห่างไกล
เมื่อจากไปร้าวอุราจะมาเยือน
จะมากอดฉันไหมในคืนนี้
ฉันรอคอยคนดีมาเป็นเพื่อน
ฉันตั้งตาเฝ้าฝันนับวันเดือน
เสมือนอรุณรอแสงอุ่นจากตะวัน...
....................
ละไมฝน
หน้าส่วนตัว
934
