28 พฤศจิกายน 2546 17:56 น.
ละอองน้ำ
ไอเย็นบาง...ของลมหนาว
แทรกผ่านแดดอุ่นๆ...มาเยือน
ม่านปลิว...ทักทายสายลมและโมบาย
ฉันเดินออกไปรับลมเช่นเคย
แว่บหนึ่งของความรู้สึก
...ผ่านเข้ามา...
............................
ความรู้สึกของใครต่อใคร
อาจล่องลอยอยู่ในอากาศ
ความรู้สึกที่...บางครั้ง
ตลอดสิบกว่าชั่วโมงของการลืมตา
คือ...การไม่รู้
และเพียงชั่วขณะของการหลับ
หรือปลอดความคิด
คือ...การรับ
ความรู้สึก...
ที่ไม่ได้เกิดโดยการทำให้ใครต่อใครรู้สึก
ความรู้สึก...
ที่ไม่ได้ตระหนัก
ซึ่ง...
อาจแอบเดินทางไปไหนต่อไหน
ยามเผลอ...
และบังเอิญ
...ไปถึงผู้รับ
ขณะหนึ่ง
ฉันเคยรู้สึกถึงความรัก
...ที่ไม่มีคนรัก...
และนั่น
พลอยสร้างคำถามให้คนรอบข้าง
มีคนหนึ่งพูดว่า
จะใคร...หรืออะไรก็ตามที
ถ้ารู้สึกรัก...ก็รักไปเถอะ
การเดินฝ่าคนหมู่มาก
อาจไม่ทำให้รู้สึกอะไร
เพราะบางความรู้สึก
ไม่เกี่ยวกับมีหรือไม่มีที่ตาเห็น
แต่...
เกี่ยวกับการมีหรือไม่มี
...ในความรู้สึกนั้น...
...ความรู้สึกของใครต่อใคร
อาจล่องลอยอยู่ในอากาศ...
...ความรู้สึกของฉัน...
...ก็เช่นเดียวกัน...
21 พฤศจิกายน 2546 17:43 น.
ละอองน้ำ
กลับไปอ่านหนังสือเล่มเล็กชื่อเจ้าชายน้อยอีกครั้ง
อาจจะไม่ใช่ครั้งแรก
แต่เป็นครั้งแรก...
ที่รู้สึกอ่านแล้ว...เข้าใจ
ครั้งแรกที่อ่านหนังสือเล่มนี้
เห็นแค่เรื่องราว
ของเจ้าชาย จากดาวแปลกๆ
อ่านแล้วก็...ไม่ได้สนใจ
เพราะตอนนั้น
เป็นแค่เด็กประถม
ไม่ใช่ว่าอ่านไม่ออก
แต่อ่านไม่เห็น...
ไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้ตัวอักษร
ตอนอยู่มัธยมต้น
ได้อ่านข่าวของดาราท่านหนึ่ง
เขาอ่านเอาปรัชญาในเรื่องเป็นแนว
ใช้คิด...ใช้ชีวิต
ฉันกลับไปอ่านซ้ำ
...ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ...
ว่าความหมายที่ซ่อนไว้ในหนังสือ
...คืออะไรกันนะ...
จนเรียนจบมหาวิทยาลัยมาหลายปี
เดินเล่นในร้านหนังสือ
เจอกับเจ้าชายน้อยอีกครั้ง
ก็เลยซื้อมาอ่านอีกหน
(เพราะไม่รู้ว่าเล่มเก่าไปซ่อนอยู่ในกล่องใบไหนแล้ว)
เรื่องราวในหนังสือ
ยังคงเหมือนเดิม
แต่ครั้งนี้
หลายๆบรรทัด
กลับสะกิดความรู้สึกหลายอย่าง
...ในใจ...
ฉันได้ตระหนักถึง
ความแตกต่างระหว่าง
คำว่า...รู้
กับคำว่า...เข้าใจ
หนังสือที่คิดว่าอ่านง่าย
ก็ไม่ใช่ว่า...ง่ายที่จะเข้าใจ
เดิมที
ฉันไม่รู้ถึงความสำคัญของหนังสือเล่มนี้
ไม่ใช่ว่าหนังสือ...ไม่มีดี
ตรงกันข้าม...
ฉันเองที่ไม่อาจเข้าถึงความดี
ที่ตัวเองตีความหมายไม่ได้
หนังสือ...
จึงไม่ได้ลึกซึ้งลงไปในใจฉัน
เพราะฉัน
ไม่ลึกซึ้งพอที่...จะเข้าใจมัน
ความเข้าใจ
ที่ไม่อาจบอกได้ว่าจะใช้เวลาสักเท่าไหร่
...เพื่อจะไล่ตามมันให้ทัน...
ฉันมองเห็นหนังสือมีค่าหลายเล่ม
ที่วางนิ่งสนิทบนชั้นหนังสือ...เป็นยี่สิบปี
เอนไซโคพีเดีย...ที่เคยเปิดแค่หนเดียว
และการ์ตูน...ที่อ่านจนยับเยิน
บางที...เราก็ประเมินตัวเองได้ง่ายๆจากการ
อ่านหนังสือ
และในสิ่งที่เรียกว่าคุณค่า
บางทีก็ต้องกลับไปถามตัวเองใหม่ว่า
...เห็นอะไร...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
หน้าส่วนตัว
1873
