ฉัน...ไม่โรแมนติก

ละอองน้ำ

สองสามปีก่อน
ฉันได้คุยกับผู้ชายคนนึง
ถ้อยคำหยอดคำหวานที่เขาส่งมา
ฉันส่งถ้อยคำบ้าๆกลับไป  ราวคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่
มันทำให้เขาอารมณ์เสีย  และกล่าวหาฉันว่า
"เป็นคนไม่โรแมนติก"


วันที่นึกถึงถ้อยคำเหล่านั้น
ทำให้ฉันหันไปสำรวจม่านสีเขียวที่พริ้วตามลม  แดดอ่อนๆเล็ดลอดเล็กน้อยตามม่านซึ่งเข้ากันได้ดีกับผ้าปูที่นอนสีเขียวอ่อน   
ฉันมองผ่านออกไปที่ต้นไม้  ดอกไม้เล็กๆตรงระเบียงสู้แสงแดดอ่อนยามเช้า
เสียงเพลงเบาๆจากวิทยุ
ช่วงเวลาที่รู้สึกอยากเอกเขนกอ่านหนังสือ
หรืออยากนอนซุกหน้ากับหมอนนุ่มๆ

แต่ฉัน...ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย

ฉันปล่อยให้เสียงเพลงจากวิทยุกล่อมอยู่ทั้งวันจนพระอาทิตย์ออกกะ
หรี่โคมไฟ  ให้แสงเล็กน้อยอาบห้องเล็กๆพอให้เดินไปไหนมาไหนแบบไม่ต้องเจ็บตัว  
หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง  ฉันจุดเทียนหอมรูปดอกไม้ให้ลอยเล่นอยู่ในชามแก้วที่ตั้งอยู่บนขาตั้งลายเถา  
บรรยากาศ...ที่ทำให้รู้สึกคล้ายว่า  อยากคิดถึงใครสักคน

น้อยคนนักจะรู้
ว่าฉันชอบมุดตัวใต้ผ้านวม อ่านหนังสือเคล้าเพลงเบาๆบนที่นอน
หรือนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยในบรรยากาศแบบนี้
เพียงเพราะ
รู้สึกว่า...อารมณ์ละเมียดเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่เคยเอาไปใช้ตรึงความรู้สึกใคร

ฉันไม่ปรารถนาให้ความรู้สึก
เป็นเพียงคำพูดที่เหมือนหนอนปลายเบ็ด
เป็นเหยื่อล่อปลาน้อยใหญ่แล้วก็จบสิ้นกันเพียงเท่านั้น

ไม่ปรารถนาจะได้รับดอกไม้จนล้นออกไปหน้าห้อง
เพื่อบอกใครต่อใคร
ว่าฉันกำลังมีความรักที่ยิ่งใหญ่และท่วมท้น
เพราะสำหรับฉันมันก็แค่ การทุ่มเท ที่ออกจะมากเกินปกติ

และเพราะฉัน...ไม่โรแมนติก

คำพูดนั้น  เคยทำให้ฉันออกปากถามใครสักคนที่ใกล้ชิด
ว่า...ฉัน..ไม่โรแมนติก?

เขามองหน้าฉันงงๆ
แล้วบอกว่า...โรแมนติก...
(รึอาจจะอีโรติก  แต่ฉันฟังผิดไป)

ฉันได้ข้อสรุปว่า...กับบางคน
เราอาจจะรู้จักกันไม่มากพอถึงสิ่งที่ต่างฝ่ายเป็นอยู่
ฉันจึงยัง เป็นผู้หญิง ที่ ลุย และ แรง  
สำหรับคนบางคน
(ซึ่งก็มีส่วนจริงอยู่ไม่น้อย)

สองสามปีให้หลัง

ฉันเจอคนที่โดนข้อหาเดียวกันอีกคน

เราต่างตกเป็นจำเลยโดยไม่ต้องสงสัย

เพียงแต่
ความไม่โรแมนติกที่เขาเจอ
วัดด้วยการแสดงออกต่อหน้าคนอื่น
วัดด้วยจำนวนที่มากของดอกไม้

เขาเป็นผู้ชายไม่โรแมนติก

ฉันฟังและคิดตามในความเงียบ  อืม...อืม...

ผู้ชายไม่โรแมนติก
ที่ทำบะหมี่ให้ผู้หญิงกิน
พับชายกางเกงยีนส์ที่จะเปียกน้ำให้โดยไม่ถือสา
และนั่นทำให้ผู้หญิงคนที่แม้แต่ผู้ชายมายืนแก้ผ้าต่อหน้าก็ไม่คิดหลบ
แทบจะกระโดดหนี

แถมยัง
ทอดเฟรนชฟรายและหั่นพริกได้ดีกว่า (รู้สึกอายนะเนี่ย)

ช่างเป็น...คนไม่โรแมนติกเสียจริงๆ

ซึ่งเขาเองก็ดูท่าว่าปักใจหนักแน่นเช่นนั้น
(ฉันคิดตามในความเงียบอีกเช่นเคย)


ถ้าการเป็นคนโรแมนติกสำหรับคนทุกคน
คือคนที่ต้องพูดจาหวานๆหว่านล้อมเก่งๆ
เป็นเจ้าบุญทุ่มหอบดอกไม้ช่อใหญ่อวดสายตาใครๆ
และต้องจับมือหรือควงแขนกันให้ชาวบ้านได้มองออกว่านี่คือความโรแมนติก

คนที่ไม่ชอบทำอะไรอวดชาวบ้านแบบฉัน
ขอแอบปล่อยอารมณ์ละเมียดของตัวเองอยู่ในห้อง
ฟังเพลงเบาๆ เคล้าฟองเบียร์ ให้เคลิบเคลิ้มอยู่คนเดียว โดยไม่ต้องบอกโลก
ให้อิจฉา...ว่าฉันกำลังมีความรัก  และโรแมนติก เสียเหลือเกิน  และหากว่าทั้งหมดนั้น  จะทำให้ฉันดูไม่ทันสมัยสำหรับยุคโรแมนติกแบบฟู่ฟ่า
ฉันก็ยอมเป็นคนไม่โรแมนติกแบบฉัน
ดีกว่าเป็นแค่คนที่สร้างภาพให้ใครต่อใครคิดว่าเป็น
เพราะความโรแมนติกสำหรับฉัน
มีไว้ให้คนพิเศษเท่านั้น

และนั่นก็เพียงพอแล้ว

คนโรแมนติก
กับคนชอบอวด
ไม่น่าจะเหมือนกันนะ  (อืม..อืม..คิดในความเงียบ)