คืออะไร

ละอองน้ำ

ฉันพาตัวเองเดินทางไปไกลแสนไกลจากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยหวังว่าสิ่งใหม่ๆในโลกกว้าง   ได้ทำให้ฉันเรียนรู้ว่าตัวเองช่างเป็นสิ่งเล็กน้อยในโลกใบนี้
และเลิกใส่ใจกับปัญหาเล็กๆน้อยๆในคนตัวเล็กๆคนนี้เสียที

ฉันเดินย่ำเท้าไปไกลแสนไกล....หลายคราที่เหนื่อยจนไม่รู้ว่าจะเดินไปถึงจุดหมายหรือไม่
แต่ฉันก็ยังเดินไปเพื่อว่า...ความลำบากและเหนื่อยยาก  จะทำให้ฉันเลิกคิดถึงเธอสักนาที

บางครั้ง...ฉันต้องย่ำลงไปบนพื้นดินด้วยเท้าเปลือยเปล่า  เศษไม้ตามรายทางบาดเท้าฉันในดินโคลนที่เปียกแฉะ
เธอคงไม่รู้  ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน  ในขณะที่เธอกำลังเดินไปบนพื้นคอนกรีตหรือพรมนุ่มๆ

สายฝนหลั่งไหลมาอย่างไม่ปรานี....
ความห่วงใยในหมู่เพื่อนฝูงที่ไม่ทอดทิ้งกัน   ให้ความอบอุ่นทางใจ
เราเบียดเสียดกันท่ามกลางลมหนาว ให้ความอบอุ่นทางกาย 
แต่เราต่างมีเพียงเสื้อผ้าเปียกๆชุ่มฝน  มีเพียงอ้อมแขนตัวเองที่โอบกอดไล่ความหนาวเย็น
เธอคงไม่รู้....ว่ามันเหน็บหนาวเสียดแทงใจขนาดไหน  ในขณะที่เธอซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่น หรือ มีบางคนอยู่ในอ้อมกอด

ตอนนั้น....อดีต...ราวกับสิ่งที่ผ่านมาไกลแสนไกล ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย
อนาคต...ราวไม่มีแล้วความฝันลมๆแล้งๆ...
มีแต่...ปัจจุบันนี้  ขอเพียงข้ามผ่านมันไปได้อย่างหนักแน่น
ตอนนี้...ไม่มีรอยยิ้มเสแสร้ง...ไม่มีน้ำใจจอมปลอม...ไม่มีคำรัก...คำปลอบใจ

ฉัน.....อยากเจอเธอที่นี่
อยากเห็นเธอ  ราวกับเห็นตัวเองที่ไม่มีอะไรห่อหุ้มด้วยเปลือกของสิ่งที่ต้องเป็น  สิ่งที่ต้องทำ
ฉัน....อยากเห็น   ว่าเธอจะเป็นลมหนาวที่กรีดลึกไปถึงหัวใจฉัน  หรือ จะเป็นกองไฟขับไล่มันไปเสีย
ฉัน....อยากเห็น   ว่าเธอจะเป็นเหมือนผ้าห่มอุ่นที่ไม่ทำให้ฉันเหน็บหนาวไปกว่านี้  หรือ  ยิ่งเร่งให้ฉันตายไปเพราะความหนาวนั้น 

นั่นเป็นอย่างเดียว....ที่จะบอกได้ว่าความรักของเธอคืออะไร
ไม่ก็...ปล่อยให้มันเป็นเพียงคำหวานไหวพัดผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป...
เหมือนความหิว  เหมือนความอยาก...
เพียงแค่ผ่านการบำบัด...ก็หลงลืมไปแล้วว่าความรู้สึกเมื่อครู่...มันคืออะไร