8 มิถุนายน 2551 21:08 น.
ละอองน้ำ
อยู่ไกล...ไกล
เป็นสายลมที่เข้าใกล้เธอเพียงแผ่ว ๆ
ไม่รู้ที่มา...ไม่อาจบอกที่ไป เมื่อผ่านแล้ว
อาจแค่คลับคล้าย แว่ว ๆ ว่าเคยพบกัน
อยู่ไกล...ไกล
และอาจจะไกล เกินกว่าความฝัน
ลืมตาก็ยังบอกไม่ได้ ว่าผูกพัน
ต้องเผื่อใจไว้ทุกวัน ... ว่าจะผ่านไป
อยู่เป็นเพื่อนเธอ จนครึ่งทาง
มั่นใจแล้ว เธอเลือกทุกอย่าง ทางไหน
วันนี้เธอเข้มแข็ง และคงไปต่ออีกไกล...
หากอ่อนแอคราใด .. ก็จะมีใคร
...ซับน้ำตา...
ครึ่งทาง... ที่สุดทาง
อย่าเสียใจ...เมื่อทุกอย่างเหลือแค่ .. เคยมีค่า
คนอยู่ไกล รู้แล้วว่าวันนี้ ถึงเวลา...
ไปเถิด...อย่าลังเล เราต่างรู้ดีว่า...
...ต้องไป...