25 ตุลาคม 2551 22:53 น.
ละอองน้ำ
ฉัน... ไม่ได้คิดถึง
เพียงแต่...ติดอยู่ในหัวงคำนึงทุกบ่อย
ฉัน... ไม่ได้ใจลอย
เพียงแต่...รู้สึกตัวได้น้อย กว่าทุกทีไป
ไม่ได้... อยากหันไปสบตา
แต่พอเธอมองมา...จึงมองตอบอย่างสงสัย
ไม่ได้... อยากมองกลับไป
แต่เธอยิ้มทีไร... มันรู้สึกยังไง... ก็ไม่รู้
เรา... คงเจอกันที่ไหนมาก่อน
เพียงแต่ความสามารถในการจำอ่อน ... ก็เลยยังนึกอยู่
ถ้าเธอเห็นทำหน้างง ๆ และท่าทางก๊ง ๆ พอดู
แค่อยากบอกให้รู้.... ว่าสบายดี
...ไม่มีอะไร...
1 ตุลาคม 2551 21:27 น.
ละอองน้ำ
ฟ้าจาง ๆ เลือนลางจนจางสี
ความมืดคลี่คลุมครอบโดยรอบไว้
ดาวเผยแสงทีละดวงเป็นพวงไฟ
ลมเคลื่อนไหวล้อใบไม้ให้ชายตา
เงียบจังเลย...คืนนี้
แต่ใจคนที่นี่ยิ่งเงียบกว่า
ยืนตากลม ตากดาว พราวนภา
ฆ่าเวลา อันเอื่อย ๆ เรื่อย ๆ ไป
แค่ผ่านคืนนี้...
มีแต่ฉันที่รู้ดี...ว่ายากแค่ไหน
ที่จะไม่คิดถึงเธอ...มากกว่าคิดถึงใคร
ทั้งที่รู้ว่าคนอยู่ไกล...เฮ้อ...
...ไม่รู้ตัว...