1 ธันวาคม 2550 04:24 น.

ไม่รู้

อีกด้านของความรู้สึก
สัมผัสโดยส่วนลึกของความหมาย
ไร้แม้ ถ้อยคำมาทักทาย
คล้าย เกือบ เกือบ,,, เลือนละลาย กับเวลา

เหมือนเส้นใยบาง บาง
สื่อการเดินทาง,,,ที่ไม่รู้วันข้างหน้า
อาศัย,,,แค่ความรู้สึก และแต่ละวันที่ผ่านมา
ไม่เคยบอกตัวเองเลยว่า เพื่ออะไรกัน

ห่วงใย จึงห่วงใย
คิดถึง ก็ถามไถ่ ไม่คิดได้อะไรตอบแทน อย่างนั้น
จากสิ่งละอัน พันละน้อย เป็นค่อยค่อย ผูกพัน
จนแปรเปลี่ยนเป็นคำว่า เพื่อนกัน เป็นข้องใจ

ไม่แน่ใจ ช้าไปหรือเปล่า
ที่จะถอนตัวจากเรื่องราว อันอ่อนไหว
แต่หากเธอเองรับรู้ทุกอย่างไม่ต่างไป
บอกฉันทีได้ไหม ว่าจากนี้และต่อ ๆ ไป
...เพื่ออะไร...สำหรับเรา