28 มกราคม 2547 21:27 น.
ละอองน้ำ
เพื่อนคนไกล
เหน็ดเหนื่อยไหมกับการเดินทางครั้งนี้
เมื่อสองมือหยุดนิ่ง...และสองขาก็ยังอยู่ดี
แต่ใจหนึ่งดวงที่มี...ฝันฝ่าอุปสรรคครั้งนี้...จนล้าเกินไป
ฉันหอบความคิดถึงที่เธอเคยส่งมา
แลกกับเรื่องราวน้ำตาที่ฉันเคยส่งให้
แต่วันนี้...ฉันหอบเอาความรู้สึกดีๆและความเป็นห่วงเป็นใย
ส่งกลับให้เพื่อนคนไกล...หวังว่าเธอจะอบอุ่นใจ...เหมือนเหมือนกัน
ฟากฟ้าทางนี้สวยดีแล้ว
แม้ว่าไม่แคล้ว...ฉันเองต้องฟันฝ่าอย่างแข็งขัน
แม้มีไม่ถึงเก้าชีวิต...ฉันเองยังคิด...ว่าจะผ่านด้วยดีเหมือนทุกวัน
และหวังว่าคนที่อยู่ทางนั้น...จะคิดเหมือนกัน...ไม่ใฝ่ไม่ฝัน
...ว่าจะถอดใจ...
ความทุกข์มีเข้ามาก็มีผ่าน
เธอลงโทษตัวเองมานาน...แล้วต้องการ...เปลี่ยนแปลงบ้างไหม
ถ้าคิดไม่ออกบอกไม่ถูก...แล้วก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
เซ็นชื่อรับกล่องใบนี้ไว้...แล้วเธอจะพบว่าข้างใน...
...ไม่มีอะไร (อ้าว)...
....นอกจากความห่วงใย...เต็มเต็ม... : )
27 มกราคม 2547 14:03 น.
ละอองน้ำ
เธอพยามหนักหนากว่าใครรู้
จะยืนอยู่ในจุดฝืน...ยืนไม่ถอย
ยื่นมือคว้า แม้ว่า จะหลุดลอย
ก็จะคอยสายป่านนั้น...สะบั้นลง
จนเวลาเลยมา...เกินกว่าสาย
ทางมากมายก็ปล่อยผ่าน...เพราะการ..หลง..
จนกร่อนกัด กินตัว ทั่วทั้งทรง
ได้แต่ปลง เรื่องซ้ำซ้ำ ที่ย้ำใจ
เมื่อเขาลอยลมบน...จนลืมพื้น
จะกลับคืน...ในเหตุผล...ของคนไหน?
หรือช้ำแดด ช้ำลม จนตรมใจ
ในวันที่ อะไรอะไร ไม่เหมือนเดิม
เธอพยามหนักหนากว่าใครรู้
หวังเพียงสู้ คืนทุกความ เหมือนยามเริ่ม
แต่เธอเอง คงเข้าใจ ไม่เหมือนเดิม
การต่อเติม ไม่อาจแปลง ที่..แคลงใจ
**********
ใครจะอยู่ ใครจะพ่าย ในยามนี้
ใช่อยู่ที่ การตบตา เธอว่าไหม
มันอยู่ที่ ส่วนลึก ในหัวใจ
เธอได้รับ อะไร ไปจากมัน
27 มกราคม 2547 13:25 น.
ละอองน้ำ
อนึ่ง...
ฟังถ้อยคำซื้งซื้งยังตรึงขำ
ฟังถ้อยทวนหวนคิดพินิจจำ
เธอลอกทำลอกความลอกตามใคร?
อนึ่ง...
ฟังถ้อยคำลึกซึ้งไม่สงสัย
เขาเขียนขายวางเรียงรายหรือว่าไร
ถึงท่องจำดำเนินไปเป็นขั้น...เป็นตอน
อนึ่ง...
เพียงแต่อึ้งนิ่งไป...เพราะใจสะท้อน
อนิจจา...เวทนา...สัญญา...เอ้ย...ผิดตอน
ไว้เธอหาตัวเองเจอก่อน...แล้วถึงค่อยย้อน
...มาฝากเนื้อฝากตัว...
20 มกราคม 2547 15:03 น.
ละอองน้ำ
แย้มยิ้ม...
ดูดูแล้วกรุ้มกริ่มราวยิ้มยั่ว
แต่แลตามมือจับรับข้างตัว
ข้างหนึ่งยั่วข้างหนึ่งยึด...ประพฤติตน
แสร้งเส
เยื้อนหน้ามองให้เก๋เผื่อเล่ห์ผล
จะจับวางตนตัว...ไม่กลัวคน
ทั้งเผยตนมัวหมอง...ไม่ตรองการ
ชอบใจ
คิดว่าใช่คิดว่าชอบในรอบด้าน
แต่เอาไส้สาวแสดงแต่งเหตุการณ์
เปิดอัตตาแลสันดาน...ให้คนดู
16 มกราคม 2547 21:39 น.
ละอองน้ำ
เธอทำให้โลกนี้แตกต่าง
ทำให้รู้ว่าบางอย่าง...ก็ต้องเกิดจากใจเท่านั้น
ระหว่างร้อยคำดีดี...กับแค่ท่าที...ที่มีความเงียบให้กัน
สิ่งที่ไม่ทำให้ฝัน...กลับมีความสำคัญ...กว่าสิ่งอื่นใด
เพียงแผ่วที่สัมผัสมือกัน
ความอบอุ่นที่รู้สึกนั้น...ก็ไม่มีวัน...ที่ใครแทนได้
และแม้มือใดมาจับ...ก็ไม่อาจยอมรับ...ว่ารู้สึกอะไรมากมาย
และนั่น...แม้จะจับหรือคลาย...ก็ไม่ได้ทำให้ความหมาย
...แตกต่างกัน...
เธอทำให้รู้สึกแตกต่าง
มันทำให้เกิดช่องว่าง...ระหว่างใครใครกับคนแบบฉัน
ไม่รู้ว่าดีกว่าไหม...ที่ไม่เจอใคร...ในความรู้สึกที่มากกว่าวานวัน
เพราะเธอทำให้เวลาหยุดอยู่ตรงนั้น...หยุดตรงที่ฉัน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
หน้าส่วนตัว
789
