26 สิงหาคม 2546 09:36 น.
ละอองน้ำ
ตะกอน...
นอนก้นนิ่งนาน
ตัดคนตัดคำรำคาญ
เนิ่นนานสงบจิตสงบใจ
แกว่งกวน...
เธอป่วนเอาไว้
ยังเฉยไม่เอ่ยใดใด
ได้ใจรึไงใจเธอ
ตะกอน...
ตื่นนอนก่อนเก้อ
ให้สมให้ซึ้งใจเธอ
คนทะเร่อทะร่ามากวน
ผู้หญิง...
ใช่สิ่งล้อป่วน
เล่นไล่ในสิ่งไม่ควร
ทบทวน...ผู้ชาย - ตายไม่เป็น?
14 สิงหาคม 2546 14:53 น.
ละอองน้ำ
บางเวลา...
ฉันอาจดูไม่เห็นค่า - - ความรัก
เพราะเดิมที...ฉันไม่รู้จัก
ได้แต่เพียงทึกทัก...คิดเอา
บางเวลา...
ดึงเธอเข้ามา...ฆ่าความเหงา
ไม่คิดยอมรับ...เรื่องของเรา
ได้แต่คิดเอา...เราต่างกัน
บางเวลา...
บอกใครต่อใครว่า...ไม่มีเธอ-ฉัน
แต่กลับปล่อยให้เราผูกพัน
ทำร้ายกันและกัน...ในเรื่องราว
บางเวลา...
เก็บงำไม่บอกเธอว่า...ปวดร้าว
ไม่อาจบอกเธอในแต่ละคราว
ว่าไม่อาจยืดยาวเนื่องจากอะไร
เพราะทุกเวลา...
ที่เธอเข้ามาอยู่ใกล้
หลงลืมไปแล้วว่าคิดอะไร
แต่รู้ว่าหัวใจ...ยอมรับเธอ
ไม่อาจอยู่ต่อไป
เพราะหัวใจพลั้งเผลอ
รักตัวเองน้อยกว่ารักเธอ
ไม่อาจทนรอเก้อ...เพราะรู้ว่าเธอ
...ไม่ได้รักกัน...
14 สิงหาคม 2546 12:58 น.
ละอองน้ำ
อะไรที่โลกบอกว่าร้ายร้าย
ฉันก็ยังผ่านมาได้หลายครั้งหลายหน
ยังมายืนยิ้มอยู่...อย่างหน้าด้านหน้าทน
วันนี้อกหัก(อีก)สักหน...ทำไมฉันต้องจำนน-จนใจ
อะไรที่ว่าเธอร้ายร้าย
ก็พอจะบอกได้...ว่าฉันรับมือไหว
แค่ตอนนี้ถอนสมอ...ขอเวลาเท่าที่พอ..จะทำใจ
เก็บข้อมูลศึกษา...เดี๋ยวมาใหม่...หึหึ...ไม่นาน...
เบรคไปฝึกความอดทนของหัวใจ
เข้าคอร์สพร้อมทหารเกณฑ์ฝึกใหม่...ให้ใจด้าน
พึ่งมนต์ดำคุณไสย์...เอาให้เธอหวั่นไหว...ตลอดกาล
ศึกษาทุกวิชาฟ้า-มาร...ไว้คอยจัดการ...แค่เธอคนเดียว
จะหาตัวช่วย...ก็หาไป
มาเป็นกองทัพก็ไม่สะท้านเท่าใด...เพราะไม่เกี่ยว
จะเล่นเธอตรงตรง...ให้ใจแข็งแข็งอ่อนลง...ในคราเดียว
บอกแล้ว...อย่ามายั่วให้ฉันเฮี้ยว...เพราะขนหัวเธอจะลุกเกรียว
...เมื่อฉันลงมือ...
14 สิงหาคม 2546 12:38 น.
ละอองน้ำ
ฉันรู้เธออ่อนแอ
ไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้สักนิด
เรื่องหัวใจ...หมดรักไป...ไม่ใช่ความผิด
เพียงฉุกใจสักนิด...เธอก็คงเคยคิด...เคยเป็นมา
มันไม่ใช่ความแพ้พ่าย
หัวใจ...บังคับกันไม่ได้...เธอเองคงรู้มาก่อนหน้า
เมื่อมีคนผ่านไป...ก็ต้องมีคนใหม่ผ่านเข้ามา
ขึ้นอยู่กับเธอที่ว่า...จะอยู่กับเรื่องที่แล้วมา...รึคนตรงหน้า
...ที่มีตัวตน...
ยอมรับความจริงเสียเถิด
ในชีวิต -- ความเจ็บปวดคงต้องเกิด...สักครั้ง...สักหน
แต่คงไม่ตลอดไป...ในชีวิตใคร...แต่ละคน
บทเรียนมีค่าล้น...ใครจะย่ำเท้าอับจน...อยู่ที่เดิม
ใจเธอ...ไม่ใช่ของใคร
ทำไมต้องเฝ้ารอให้คนหนึ่งคนใด...มาบอกให้เธอเริ่ม
เธอไม่ทำ -- ใครไม่ทำ ... เธอก็ต้องย่ำอยู่ที่เดิม
และสิ่งเดียวที่เธอจะได้เพิ่ม...มาตอกย้ำซ้ำเติม
...ก็คือความ...ชินชา...
14 สิงหาคม 2546 12:19 น.
ละอองน้ำ
จากกันจบกันวันก่อน
เธอร้อนเธอรนบ้างไหม
สักนิดที่คิดในใจ
หวั่นไหวหรือไม่...ไม่เลย
เงียบงันเงียบกันต่างเงียบ
วันผ่านเรียบเรียบเฉยเฉย
เข้มแข็ง-แข็งใจ?...ใจเอย
ล่วงเลยเผยใจ...ใดสำคัญ
เวียนพร่ำซ้ำซ้ำคำถาม
ตอบตามความคิดเธอ-ฉัน
แท้จริงเช่นไรใดกัน
สิ่งนั้นซ่อนเร้นเป็นเงา
จากกันจบกันวันก่อน
อาวรณ์แค่นั้น...วันเหงา
เรียบเรียบเช่นเคยเผยเรา
ใจเศร้า...แต่เข้าใจ...ใครสักคน
หน้าส่วนตัว
775
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
