29 กรกฎาคม 2546 18:08 น.
ละอองน้ำ
เสียใจใช่ไหม...
ฉันเองเข้าใจความรู้สึกนั้น
ความห่างเหิน จากคนเคยผูกผัน
จากมีใจให้กัน ก็ผัน...เป็นไม่มีใจ
จะเป็นกำลังใจให้เธอ
ตอบแทน วันฉันน้ำตาเอ่อ หวั่นไหว
ที่เธอเอง ก็เคยให้ความห่วงใย
จนฉันสู้ไหว...ความเข้มแข็งข้างใน... กลับคืนมา
ยิ้มไว้นะ...ยิ้มไว้
ถึงจะไม่เข้าใจมากมายอะไรนักหนา
ปล่อยความรู้สึก...ให้มันเป็นเรื่องของเวลา
ไม่กี่วันข้างหน้า...เธอจะรู้สึกเหมือนว่า...ไม่เป็นอะไร
29 กรกฎาคม 2546 13:37 น.
ละอองน้ำ
ฉันคงจะไม่ดูดีกว่านี้
ไม่วางท่าน่ารักเข้าที ให้ใครใครมีไมตรีให้
ไม่พูดจาหวานหู อย่างที่เธอเห็นอยู่ บางทีก็ไม่เข้าหูใคร
ไม่เก่งเอาอก ไม่เก่งเอาใจ อยากให้รู้ไว้...
...ก็ แค่...ทำไม่เป็น...
บางทีก็ซ่า บางทีก็กวน
เหมือนมาเพื่อป่วนประสาทล้วนล้วน เธอก็คงเคยเห็น
บางทีก็ดุ บางทีก็ร้าย ทำเธอเจ็บอายเหมือนคนเลือดเย็น
และทั้งหมดนั้น ฉันไม่ซ่อนเร้น คือ สิ่งที่ฉันเป็น
...แค่อยากให้เธอเข้าใจ...
และฉันเชื่อ ว่าสักวันเธอคงจะรู้
ว่าลึกลึกในใจที่ฉันเป็นอยู่ คือ คนแบบไหน
ถ้าเธอถามหาคนมีใจจริง ซึ่งจะรักใครสักคนอย่างจริงใจ
รับรองได้ว่า แม้ไม่ดูดีกว่าคนไหน แต่ว่าความดีในหัวใจ
...ไม่ด้อยกว่าใครเหมือนกัน...
25 กรกฎาคม 2546 12:22 น.
ละอองน้ำ
ยินเสียงหึ่งหึ่ง แมลงวันทะลึ่งมาบินกวน
บินไปบินสวน ยังคอยมาป่วนสม่ำเสมอ
บินเลียบบินเคียง ทำเดินเลี่ยงยังคงเจอ
ไม่มองยังเจ๋อ ทำทีเด๋อเด๋อมาบินดู
ปัดซ้ายปัดขวาจนฉันระอาขี้เกียจจะปัด
รำคาญชะมัด ทำราวกับหัดฝึกบินอยู่
จะไปดีดี...รึ...หน้าสามสักทีถึงจะรู้
ไม่ใช่อึนะไอ้หนู...กวนกันน่าดู...เฮ้ย!...
...ตูยังไม่ตาย!!...
25 กรกฎาคม 2546 12:04 น.
ละอองน้ำ
มีกุญแจสักกี่ดอกกัน...ในชีวิตแต่ละคน
คำถาม...ที่ยังไม่อาจค้น และถนน...ก็ยังอีกไกล
กุญแจไขข้างนอก...ฉันถูกล็อค...อยู่ข้างใน
เขา...เป็นคนไข ทว่าหัวใจ...ก็กลับ...ใส่กลอน
กุญแจดอกจริง...คือดอกไหน
ที่จะเปิดทุกห้องหัวใจ ซึ่งสร้างเงื่อนไข...อย่างซับซ้อน
รึว่า...ชีวิต...ถูกลิขิตคล้ายบทละคร
ซักซ้อมให้เข้าใจก่อน ที่จะเปิดฉากละคร...เจอตัวจริง
21 กรกฎาคม 2546 13:20 น.
ละอองน้ำ
เก็บรูปเก่าเก่าของเราไว้
แต่อย่าเข้าใจ ว่าฉันอยากกลับไปเหมือนเก่า
ไม่อยากหลอกตัวเอง .... มันจบแล้วเรื่องของเรา
ฉันยังเจ็บ ยังเศร้า แต่การกลับไปมีเรา ก็ไม่ใช่ทางออกอะไร
แค่วันไหนที่ยังปวดร้าว
ทรมานกับเรื่องราวที่ยังหวั่นไหว
ฉันจะหยิบรูปขึ้นมา บอกตัวเองว่า...เวลาที่เคยมีใจ
ก็ยังมีช่วงเวลาดีดีที่ต่างหยิบยื่นให้ ใช่จะมีแต่เรื่องเสียใจ
...เพียงอย่างเดียว...