30 พฤษภาคม 2546 18:43 น.
ละอองน้ำ
ความฝันของเธอ
คือ การซุกตัว
ในบ้านอันอบอุ่น...สักหลัง
เพื่อให้ใจอันเปียกปอน
...หายเหน็บหนาว...
แต่ฝันของฉัน
คือ การออกไปในโลกกว้าง
...ซึ่งอาจจะเย็นเยียบ
เพื่อสอนตัวเอง
ให้สร้างความอบอุ่น
...จากใจตัวเอง...
11 พฤษภาคม 2546 15:38 น.
ละอองน้ำ
เธออาจเรียกมันว่าความโชคร้าย
กับเรื่องราวมากมายที่ทำฉันเจ็บช้ำ
เรียกว่าความเสียใจ ที่คิดว่าใคร ไม่อยากจำ
และคิดว่าทุกอย่างจะย้ำ จนฉันช้ำ เกินเยียวยา
แต่ฉันเรียกมันว่า ความโชคดี
กับหนึ่งชีวิตนี้ ที่ทำให้ฉันรู้คุณค่า
รู้จักรอยยิ้มอย่างจริงใจ รู้จักหวั่นไหว รู้จักน้ำตา
รู้จักรอเพื่อผ่านวันหนักหนา ให้เหตุผลกับเวลา...รักษาใจ
และที่สุดของความโชคดีที่ฉันได้รับ
คือการผ่านจิตใจที่เยินยับ ซึ่งเคยหวั่นไหว
ใจที่ฝากความสุข-ความเศร้า ดีใจ-ปวดร้าว ด้วยมือของใคร
มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยการวางทุกข์-สุขไว้ ที่ใจ...ตัวเอง