24 เมษายน 2546 10:13 น.
ละอองน้ำ
ผิดมากหรือในสายตาเธอ
ที่วันนี้ฉันฝันเพ้อถึงใครคนอื่น
เพราะเขาจริงใจ ใช่เพียงเพ้อฝันอย่างเธอหยิบยื่น
ทุกนาทีไม่เคยกล้ำกลืน ไม่เคยขมขื่นอย่างที่เป็นมา
ผิดมากไหมที่ต้องการความรัก
เมื่อหัวใจที่ให้เธอ เธอไม่เคยปกปักษ์ ไม่เคยรักษา
ทอดทิ้งเป็นของตาย เพื่อวุ่นวายกับหน้าใหม่ใหม่ที่เข้ามา
ไม่เคยทำให้รู้สึกว่ารักนี้มีค่า มีแต่น้ำตาที่เสียไป
ผิดไหมที่จะรักใครสักคน
ที่เขาห่วงกังวล ว่าแต่ละวันฉันจะร้อนรนมากแค่ไหน
รัก...คนที่รักฉัน ด้วยความรู้สึกที่เติมแต่ละวัน คือความมั่นใจ
เพราะทั้งหมดคือสิ่งที่เธอไม่มีให้ และมันดูเหมือนมากมายเกินไป
.....เกินจะได้..จากเธอ.....
1 เมษายน 2546 06:20 น.
ละอองน้ำ
วันที่ไม่มีเธอตรงนี้
แม้ไม่สุขใจสักทีเหมือนคนไหนไหน
แต่พูดได้เต็มปาก...ไม่เคยกลัวอะไร
ฝันไกลเท่าใจ...และไป...เท่าที่มีแรง
ความเหงา...ทักทายตามวาระ
แต่ไม่เคยชนะ...กับใจที่พยายามเข้มแข็ง
เหนื่อยบ้าง...แต่ก็ยัง...ไม่ถึงกับอ่อนล้า หมดแรง
ไม่เคยถูกอารมณ์กลั่นแกล้ง ด้วยบทเรียนราคาแพง...ของใจ
พอมีเธอเข้ามา...
ไม่รู้ทั้งหมดของความบ้า ความกล้า หายไปไหน
รู้สึกเหงาเหงา เมื่อเดินลำพังทุกก้าว...เธออยู่ที่ใด
รู้สึกตัวบ้างไหม กำลังทำให้ใคร หวั่นไหว...เหลือเกิน
อาจจะดูเก่ง อาจจะดูกล้า
อาจจะดูเย็นชา ได้แต่หวังเธอจะรู้ว่า สิ่งนั้นผิวเผิน
อยากให้เธอเข้าใจ ว่าบางทีทำไม ฉันหมางเมิน
จริงจริงแล้วกลัวเหลือเกิน ว่าวันนี้จะอ่อนแอ เพราะแค่...
.....แพ้ใจเธอ.....