26 เมษายน 2546 20:11 น.
ละอองน้ำ
ฉันไม่ได้อยากฟัง
เรื่องอะไรอะไรที่เธอมี-ไม่มี
ไม่ได้อยากเห็น
เธอเนี้ยบจากปลายผมจรดปลายเท้า
ไม่ได้หลงปลื้ม
ถ้อยคำหวานหูที่เธอใช้พูดกับใครซ้ำซ้ำ
ที่ฉันอยากเห็นคือ
เธอตอนผมเผ้ายุ่งเหยิงเพิ่งตื่น
ฉันจะได้มองเธอแบบที่ไม่ได้ปรุงแต่ง
รึได้ยินเธออารมณ์เสียบางครั้ง
เพื่อรับรู้ว่าแท้จริงเธอรู้สึกอะไรอยู่
เจอกันตอนขัดสนบ้าง
เพื่อบอกเธอว่า มิตรภาพระหว่างเรา
ไม่ได้แปรผันตามเม็ดเงิน
เอ่อ...จบไม่ลง รีจบแล้วดี?
26 เมษายน 2546 01:40 น.
ละอองน้ำ
เธอไม่ได้วิเศษมาจากไหน
ไม่ได้มีอะไรที่เคยใฝ่ฝัน
ไม่ได้เลิศเลอกว่าทุกคนที่เคยผูกพัน
ไม่ได้ทำให้ประทับใจไหวหวั่น ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
....ไม่เลย....
ไม่ได้มาดดีมีกิริยา (นัก)
แถมยังวาจาตรงไปตรงมา เปิดเผย (ไปหน่อย)
กะล่อนบ้างพออ่อนใจ บางทีก็เกินไปแต่ไม่เกินเลย
หลายหลายครั้งก็ไม่คุ้นเคย บางอย่างไม่ชอบเลย
....แต่พอเข้าใจ....
แต่...มีสิ่งหนึ่งที่สำคัญ
เธอสอนให้ยอมรับกันและกัน แม้ว่ามันจะยากแค่ไหน
ไม่มีใครพร้อมทุกอย่าง เราเองก็ไม่ต่าง ฉันกำลังเรียนรู้ต่อไป
โอกาสที่ฉันไม่เคยให้ เธอทำให้คนคนนี้เปิดใจ แม้ไม่คิดว่าใคร
....จะกล้าทำ.... (อิอิ)
25 เมษายน 2546 19:29 น.
ละอองน้ำ
อาจจะเรียกไม่ได้ว่าความรัก
ที่ฉันเองตระหนักและเธอเองคงรู้สึก
อย่าถาม ถึงความจริงในส่วนลึก
วันที่เธอใกล้ชิดอีกคน ฉันรู้สึก หรือไม่ - อย่างไร
เราต่างปิดปากเฉยถึงความสัมพันธ์
ทั้งที่อยู่ใกล้กัน เธอดูแลฉัน ฉันเอาใจใส่
ถึงใครจะมองว่ามีความหมายกว่าทั่วไป
แต่เธอก็รับรู้ หรือไม่ใช่ ถึงความห่างไกล...ระหว่างเรา
ฉันทำทีไม่เสียใจ ในความลึกซึ้งที่เธอมีต่อคนอื่น
เธอวางท่าไม่ขมขื่น เมื่อใครสักคนที่ยืนกับฉัน คือเขา
หรือมันจะผ่านพ้นไปแล้วความรัก อย่างสายลมทายทักบางเบา
แล้วที่เราทำอยู่เล่า เป็นการผูกสานเรื่องราว เพื่ออะไร
25 เมษายน 2546 18:57 น.
ละอองน้ำ
ดอกไม้ต้นหญ้า
ผลิบานตามเวลาแล้วสลาย
ดำเนินชีวิตแสนง่ายดาย
แจกจ่ายความงามตามสมควร
อาทิตย์-พระจันทร์
ผลัดกันชมโลก โศก-สรวญ
ไม่คิดว่าชีวิตคือโช่ตรวน
ไม่ปั่นป่วนกับคำถาม ทำตามทำ
อาจจะไม่ง่าย...ใช้ชีวิต
หากแต่ไม่ควรคิดให้จิตช้ำ
ทำทุกอย่างพองาม ตามลำนำ
ตั้งคำถาม เรื่องซ้ำซ้ำ ให้น้อยลง
24 เมษายน 2546 10:43 น.
ละอองน้ำ
ฉันไขว่คว้าหาอิสระมาทั้งชีวิต
ได้แต่คิด โหยหาสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็น
หวังทิ้งเรื่องผูกพัน การเกี่ยวข้องต่อกัน...ฉันไม่อยากเป็น
แม้ใครเอาน้ำตามาเค้น ฉันมองเห็น...แต่ไม่เห็นใจ
เจ็บปวด...ที่ต้องทนอยู่
ทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้...ว่าจะจากไปอยู่ตรงจุดไหน
แต่ยังดื้อ ยังด้าน เพื่อความต้องการ...หวังเพียงจากไป
ใครจะทัดทานขนาดไหน ด้วยเหตุผลอะไร พอแล้ว...ฉันไม่รับฟัง
สายป่านแห่งการฉุดรั้ง ยังไม่อาจจะฝืน
เพราะทุกครั้ง ฉันไม่เคยละจุดยืน ไม่ยอมกลับหลัง
น้ำตาฉัน น้ำตาใคร...ทุกคนถอดใจ เพราะหมดแล้วพลัง
ไม่แล้ว...เขาไม่รั้ง ให้ฉันไปตามทางที่หวัง...ที่ตั้งใจ
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางโลกกว้าง
ทำตามใจตัวเองทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเลือกไปทางไหน
ดีใจกับตัวเอง โอบกอดตัวเอง เมื่อต้องการใคร
...ฉันกลับมาถามตัวเองอีกครั้ง...ว่านี่ใช่ไหม...
อิสระที่ฉันฝืนไขว่ อิสระที่จะไม่มีใคร ดีใจ-เสียใจ ...ด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
837
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
