17 พฤศจิกายน 2546 17:43 น.
ละอองน้ำ
หลายคน...อาจเคยตอบคำถาม
อะไร...คือความงามที่จริงแท้
และมักตอบกันว่า...ไม่ใช่แค่สิ่งที่ใช้ตาแล
ซึ่งไม่อาจผันแปร...ตามหลายปัจจัย
แต่คำถาม...ก็คือคำถาม
และคำตอบก็เป็นแค่นิยาม...ให้คลายสงสัย
แต่จะมีสักกี่คน...ที่รู้จริง...และเข้าใจ
ในความงามที่มันต่างไป...กับสิ่งที่ได้...แค่ดูด้วยตา
ความงามที่ไม่ใช่ความจริง
ทำให้หลายหลายสิ่ง...ดูมีคุณค่า
ทั้งที่แก่นแท้...ก็แค่...การซ่อนภาพ ด้วยมายา
ใครจะตอบได้ดีกว่า...เมื่อได้แต่คิดกันว่า
...ตัวเองรู้ดี...
15 พฤศจิกายน 2546 19:13 น.
ละอองน้ำ
กอดก่อนกลอนกลบกรณี
กอดเดียวยังต้องมีกล่าวถ้อย
กอดมัดจำจำต้องมองผลพลอย
กอดมากน้อยได้ติเตือนอย่าเชือนแช
มัดจำไม่มัดใจไม่อาจมัด
เห็นถนัดทำเล่นเป็นเจอแน่
คิดว่านั่นแค่ฟุ้งฝันฉันไม่แคร์
จึงต้องแย่ยวบไปให้เสียลาย
จะกอดมัดให้สันทัดถนัดดู
จะลามเลยไปลบหลู่เอาใครได้
ไม่เห็นหัวคนคุ้มครองอยู่ข้างกาย
ใช่จะหมายการไม่เห็นเป็นไม่มี
กอดมัดจำจำมัดจัดเอาไว้
จะต้องใช้ชดอย่างนั้นอย่าพลันหนี
จะกอดเปล่าได้อย่างไรไม่เคยมี
ไม่ใช่แม่เธอนี่...จะได้ยอม
14 พฤศจิกายน 2546 17:48 น.
ละอองน้ำ
รอยยิ้มบางบาง
บางอย่าง...กลับแปลกเกินหาเหตุผล
ทั้งสองด้านของบางสิ่งที่ปะปน
เมื่อเห็น...ตัวตน...บางคน ก็ดูต่างไป
ฉันอยากรู้จักเธอก่อนหน้า
ก่อนเธอจะเสียความดีให้สิ่งที่บังตา...เธอจะได้เชื่อว่า สิ่งที่ฉันให้
เพียงละลายความระแวง...เธอจะไม่คลางแคลงกับสิ่งใด
และความวุ่นวายที่ฉันสร้างไว้...เป็นแค่เรื่องไร้สาระที่ไม่มีอะไร
...นอกจากแกล้งเธอ...
รอยยิ้มจางจาง
บางอย่าง...ก็น่าสงสัยอยู่เสมอ...
แต่หาเหตุไม่พบ...สิ่งที่ประสพ...คือการค้นไม่เจอ
แค่การนั่งหลับใน...เลยดูมองเหม่อ...แค่นี้เองนะเธอ
...ไม่น่าระแวง...
13 พฤศจิกายน 2546 20:18 น.
ละอองน้ำ
เธอเคยผ่านความช้ำมา
ขอถามอีกครั้งว่า...เจ็บชา...ใช่ไหม
กับการจริงจังกับคนที่น่า...จะจริงใจ
แต่สุดท้ายที่เขาให้...ก็คือความจริงใจ...
...ที่ให้เธอเจ็บกลับมา...
เสียความเป็นตัวเองไป...
วนอยู่กับความสงสัย...ว่าอะไรที่ควรทำมากกว่า
กลับไปจมกับวันเก่าเก่า...ที่เข้ามาย้ำ...เธอก็ช้ำ...เสียน้ำตา
แต่เหมือนที่ผ่านผ่านมา...เธอกลับไม่เรียนรู้ว่า
...มันเพราะอะไร...
ลองหันไปมองคนอื่นอื่น
ที่เธอทำให้เขาขมขื่น...โดยไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งไหน
เมื่อคนอื่นทำเธอเจ็บ...เธอก็เจ็บ...ก็มีหัวใจ
แล้วคนอื่นอื่น...เธอมองเห็นเป็นอะไร...ร่างเปล่า...ไม่มีหัวใจ
...หรือเพราะหัวสมองของใคร...คิด..ไม่เป็น...
7 พฤศจิกายน 2546 17:39 น.
ละอองน้ำ
เคยไหม
ที่จะเลือกโจทย์ใด...ที่ยากก่อน
เพื่อว่า...
โจทย์ที่เหลือที่เราจะต้องต่อกร
จะเป็นแค่โจทย์อ่อนอ่อน...เพื่อฆ่าเวลา
เมื่อเจอโจทย์...สำหรับชีวิต
หลายคนอาจมีโอกาสเบี่ยงบิด...ไปโจทย์ที่ง่ายกว่า
ไม่อยากเสียใจ...ไม่อยากมีปัญหา
ไม่อยากเสียหน้า...หรือแค่ว่า...ไม่อยากเสียฟอร์ม
เมื่อโจทย์ยากในบั้นปลาย
ตอนนั้นอาจจะสาย...ที่จะเตรียมความพร้อม
ด้วยชะล่ามานาน ในเส้นทางที่เคยผ่าน กับทุกคราที่ไม่เคยตรมตรอม
วินาทีที่ใคร...ไม่มีเวลามาทะนุถนอม กับคำว่ายอม...อาจจะไม่มากพอ
ในวัน...ที่ใครอื่นอาจไม่เข้าใจ
ฉันกำลังทำอะไร...เมื่อมองทางใด...ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นต่อ
อาจดูบ้า...ที่อยากรู้ว่า...ไหวไหม หนึ่งคนหนึ่งใจเหมือนกัน หรือ จะไม่มากพอ
ทั้งหมด เป็นฉันเองที่ขอ...แม้สุดท้าย จะจบไม่ดีพอ...
...แต่ฉันก็...เป็นคนเลือก...เธอ...
หน้าส่วนตัว
924
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
