5 มกราคม 2546 19:04 น.
ละอองน้ำ
ความเหงา
กัดกินฉัน
ลุกลาม
ไปถึงใจ
คำเหงา
ตะโกนผ่านความเงียบ
ไม่เคย
ไปถึงใคร
คนเหงา
ซุกตัวตามที่ต่างต่าง
ในโลกที่คลาคล่ำ
ต่อไป
เหงา
เหงา
เหงา
ฉันพบมันตกหล่น
ตามทางเท้า
คนแล้วคนเล่า
ต่างก็
ไม่สนใจ
3 มกราคม 2546 08:39 น.
ละอองน้ำ
ปกป้องสิ่งมีค่าในมือ
ด้วยการยึดถือว่าสูงค่า
สิ่งต่างอื่นเลยด้อยราคา
เหยียบย่ำตราหน้าว่าเพียงดิน
กล้วยไม้ในป่าหายาก
ต่างจากหญ้าคาค่าสิ้น
หากแต่อยู่ร่วมผืนดิน
มีความหมายทั้งสิ้นในตัวตน
ยอมรับยึดจับสิ่งใด
รึกลัวใครไม่คิดตามไม่สน
จึงต้องเหยียบจึงต้องย่ำให้เกรงตน
ด้วยเรื่องคนกับคนต่างจิตใจ
สิ่งดีมีมากให้คิด
ต้องมาเสียจริตเพราะจิตไซร้
ยกตัวเสียสูงจนเกินใคร
หวังผลอะไรจากการกระทำ?
2 มกราคม 2546 11:36 น.
ละอองน้ำ
หลายครั้งที่ทำเรื่องงี่เง่า
มีบางคน คอยเข้าใจเสมอ
หลายครั้งที่หลงทางหลงละเมอ
เธอก็ยื่นมือเสนอซับน้ำตา
แม้อยู่ห่างร้างและทางไกล
แต่ก็กลับมาใกล้เมื่อห่วงหา
พร่ำบ่น เอ้ย พร่ำสอนตลอดมา
ทดแทนความเหว่ว้าด้วยอาทร
เบื่อน้องคนนี้หรือยัง
ที่ดื้อบ้างเถียงบ้างเวลาถูกสอน
แต่ถึงเกเรขนาดนี้ก็ไม่เคยมีงอน
เพราะแค่นี้พี่ก็เหนื่อยอ่อน วันนี้เลยมาอ้อน
.......ก็เพราะรู้ตัว......
1 มกราคม 2546 14:44 น.
ละอองน้ำ
ทุกวัน
หลายสิ่งทักทายโลก
หลายสิ่งบอกลา
ทุกวัน
มีเสียงหัวเราะดัง
และมีน้ำตา
ทุกวัน
มีคนพบกัน
และมีคนเดินจากมา
วันนี้
ฉันสูญเสียเธอ
หรือเธอสูญเสียฉัน
ก็คง
เป็นเรื่องธรรมดา...
หน้าส่วนตัว
702
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
