6 กันยายน 2545 09:25 น.
ละอองน้ำ
ในใจฉัน...บอกลาเธอช้าช้า
แม้จะยากนักหนา...ทำเช่นนั้น
ดั่งผ้าไหม...ทอไปเส้นละวัน
ถึงจุดหนึ่งความผูกพัน...เป็นผืนยาว.........
แต่ผ้าไหมผืนนี้ไม่ค่อยสวย
แปดเปื้อนด้วยน้ำตา...เป็นดวงขาว...
บ้างตึงแน่นเมื่อดึงไหมในบางคราว
บางครั้งหย่อนเป็นเส้นยาว...จนเกินไป......
ผ้าไหมทอผืนนี้ไม่เคยสวย
แม้จะทอทักเข้าด้วย...เส้นสวยไหม
แต่ไม่อาจให้ใครชมให้สมใจ
ไม่อาจให้ใครไปเพราะช้ำเกิน
เอ่ยคำลาเธอช้าช้า...ในใจ
ถึงอยู่ใกล้...ยังเข้าใจความห่างเหิน
เลาะทิ้งไหมทีละเส้นทำเป็นเมิน
หมดผืนคง...เป็นส่วนเกิน..กันและกัน
5 กันยายน 2545 04:31 น.
ละอองน้ำ
ให้เวลาตัวเองอีกสักพัก
ที่จะเขียนกลอนรักแบบช้ำช้ำ
ขอระบายความหมายที่ยังจำ
จะได้ไม่ต้องมานั่งย้ำอยู่ในใจ
ขอเวลาให้ฉันอีกหน่อย
ที่จะเลื่อนลอยกับความอ่อนไหว
ที่จะยิ้มทั้งยังช้ำอยู่ข้างใน
เพราะแผลใดใดก็ต้องใช้เวลา
ขอเวลาให้ฉันได้พัก
เพราะพูดถึงความรักก็ยังล้า
เพราะแม้ตอนนี้ไม่มีแล้วน้ำตา
ก็ยังอยากขอเวลา...ปลดปล่อยใจ
5 กันยายน 2545 04:22 น.
ละอองน้ำ
นั่งรออาทิตย์ขึ้นยามเช้า
ท่ามกลางอากาศหนาวน้ำค้าง
ลมพัดผ่านแผ่วแผ่วเบาบาง
ยังไม่เจอแสงจางจาง...ก็นั่งคอย
อย่างไร...อาทิตย์ก็ขึ้นทุกเช้า
ไม่เคยปล่อยให้นั่งเศร้าเหงาหงอย
ไม่รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่คอย
แต่รักที่หลุดลอย ไม่รู้จะคอยจนเมื่อใด
อีกไม่นานอาทิตย์ก็ขึ้น
ทุกชีวิตก็คงตื่นจากหลับใหล
แล้วฉันจะตื่นจากฝัน เมื่อไร
ว่าการรอคนจากไป...ไม่ว่าอย่างไร
.......ก็ไม่กลับมา........
5 กันยายน 2545 03:46 น.
ละอองน้ำ
ไม่ว่าวันนี้จะเคยสำคัญขนาดไหน
สักวัน...ก็จะกลายเป็นเรื่องเล่าของวันก่อน
วันนั้น...ฉันเคยรู้สึกห่วงหาเคยอาทร
วันนี้...ก็แค่เรื่องนึกย้อน..ที่บางครั้ง...ทำให้ถอนใจ
วันนั้น...เคยฟูมฟายเคยเสียน้ำตา
วันนี้...ก็ยังกลับมาหัวเราะสดใส
วันนั้น...ได้แต่เก็บตัวไม่อยากพบใคร
วันนี้...ยอมรับสิ่งใหม่ๆจากใครหลายคน
แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะผ่านไป
วันก่อน...ก็แค่คำปลอบใจที่ใช้หลายๆหน
วันนี้...ผ่านวันเวลาเรียนรู้สุข-ทุกข์ปะปน
ดี-ร้าย รึหมองหม่นแค่เราอดทน...ก็จะผ่านไป
5 กันยายน 2545 02:57 น.
ละอองน้ำ
เราไกลกันแค่ฟ้า กั้นกลาง
รักย่อมทอดเป็นทาง ข้ามฟ้า
ลมพัดแผ่วเบาบาง ไออุ่น เธอโอบ
ดึกดื่นคืนอ่อนล้า แค่นี้ที่คอย
หน้าส่วนตัว
717
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
