5 สิงหาคม 2545 11:08 น.
ละอองน้ำ
จะมาทักก็ไม่ทักคิดไรอยู่
มาดูดูอยู่ไกลไกลคิดไรนั่น
จะมาคุยมาเป็นเพื่อนก็พูดกัน
อย่าทำฉันสงสัย...อะไรเธอ
เดินเข้ามาใกล้ใกล้ฉันไม่กัด
แม้ถนัดทำคนช็อคน็อกเสมอ
จะออมมือให้ละกัน ฉันยอมเธอ
ไม่ต้องเก้อ ไม่ต้องเขิน เดินมาเลย
ก็ให้ท่าขนาดนี้แล้วยังนิ่ง
ขัดใจจริง กับอะไร ไม่เปิดเผย
ให้พูดมากมันเมื่อยปาก ไม่ชอบเลย
งั้นอยู่เฉย ปล่อยให้กัน ฉันลุยเอง.... (ฮ่าๆๆๆ)
5 สิงหาคม 2545 10:31 น.
ละอองน้ำ
อย่าสร้างฝันอย่างเลื่อนลอยด้วยถ้อยคำ
อย่ามาย้ำความความอาทรอย่างอ่อนหวาน
เหมือนต้องฝังอยู่ในฝัน...ตลอดกาล
จึงจะผันความต้องการ...ให้เป็นจริง
ปราสาททรายจับต้องได้ยังสิ้นสูญ
ความเกื้อกูลจากลมปากไม่ยากยิ่ง
คงทิ้งง่ายกว่าลบทรายในความจริง
มันคงกลิ้งเกลื่อนไปไม่แน่นอน
ยึดคำพูดล่องลอยวนของคนฝัน
ที่เฝ้าปั้นให้เคลิ้มไหวไว้หลอกหลอน
คงอ่อนใจกับวันใกล้ให้บั่นทอน
ใครจะย้อนคืนเวลามาให้กัน
3 สิงหาคม 2545 12:58 น.
ละอองน้ำ
ไม่เคยคิด ว่าเธอจะเสียใจไหม
วันที่คิดแต่ผลักไส ให้เธอไปห่างห่าง
ทุกครั้งที่ปิดตัวเลือกปิดหนทาง
ไม่เคยเข้าใจว่าเธอจะสิ้นหวังบ้างหรืออย่างไร
และทุกครั้งที่ทำตัวเมินเฉย
ไม่เคยเข้าใจคนที่ถูกละเลยว่าจะเจ็บแค่ไหน
และทุกครั้งที่เอาแต่พูดถึงใครต่อใคร
ไม่เคยรู้ความนัยว่าอาจมีคนหัวใจ...จมน้ำตา
ทั้งที่รู้แก่ใจอยู่...ว่า..รัก
ก็ทำตัวเป็นคนปากหนัก...เสียนักหนา
จนเธอท้อแท้...ยอมรับความพ่ายแพ้...แม้คำลา
ไม่คิดเลยจะรินน้ำตา ไม่ได้ตั้งใจ
เสียใจ...บอกช้าเกินไปหรือเปล่า
เจ็บปวดเหน็บหนาว จะสนใจเรื่องราวของฉันบ้างไหม
เข้าใจแล้วสิ่งที่เธอเป็น....อยากให้เธอเห็นใจ
แล้วเธอจะกลับมาไหม กลับมาเริ่มต้นใหม่...
.......กลับมารักกัน......
2 สิงหาคม 2545 23:36 น.
ละอองน้ำ
อยากบอกเธอให้รักฉัน
อยากฝากฝันให้เธอถือ
อยากฝากชีวิตไว้ในมือ
อยากให้เธอคือคนในใจ
อยากให้เธออยู่ใกล้ชิด
อยากให้เธอตามติดเมื่อไปไหน
อยากให้เธอคอยเข้าใจ
อยากให้ห่วงใยทุกเวลา
แต่เธอคือคนอื่น
ในทุกค่ำคืนฉันได้แต่ห่วงหา
เมื่อโลก ไม่ได้สร้างแค่เราขึ้นมา
ฉันจึงเป็นได้แค่คนห่างตา และไกลหัวใจ
2 สิงหาคม 2545 23:13 น.
ละอองน้ำ
รู้สึกไหม
ว่าเราใกล้กันไม่ได้
วันที่ชิดเชื้อมากมาย
ก็กลับกลายร้อนรน
แต่วันห่างไกล
ก็หนาวใจสับสน
กายรายล้อมผู้คน
ก็เหมือนตน...ไม่มีใคร
ฟ้าสร้างเรามาร้าง
ให้เจ็บไม่จาง ไม่ว่าวันไหน
เส้นทางปวดร้าว ยาวไกล
ไม่อาจรักใคร จริงจัง
ฉันเห็นที่เป็นอยู่
เธอเองคงรู้ ว่าหมดหวัง
ฟ้าให้เรารักพร้อมกับชัง
ไม่อาจเป็นความหลัง ไม่อาจเดินไป