10 กรกฎาคม 2545 02:24 น.
ละอองน้ำ
ฉันจะเก็บความรู้สึกดีดีไว้เป็นเพื่อน
เอาไว้หมั่นเตือนใจให้เข้มแข็งเสมอ
จะท้อแท้อ่อนแอเท่าใดที่จะต้องเจอ
จะไม่เผลอซ้ำเติมตัวเองให้เธอ...ต้องหนักใจ
อีกไม่นาน...เราคงจากกันแสนไกลโดยไม่อาจรู้
และวันนั้น...เราต่างคงไม่อาจติดตามดูว่ายังอยู่ดีไหม
วันนี้...ฉันพร้อมเหลือเกินกับการต้อนรับทางเดินที่ไม่มีใคร
กับทุกเรื่องราวที่เกิดฉันจะยิ้มให้...โดยไม่ซ่อนคมมีดไว้กรีดใครให้ระอา
ขออยู่นิ่งนิ่งเฉยเฉยให้เหมือนทุกอย่างจะผ่านเลยง่ายง่ายได้ไหม
อย่าถามให้ฉันต้องตอบอะไรกับเหตุผลในใจที่ไม่อยากค้นหา
เราต่างพ้นมาแล้ว ความหวั่นไหวหรือมั่นคงแน่แน่วที่สูญไปกับกาลเวลา
ลืมเรื่องเก่าเก่าเสียดีกว่า เมื่อไม่อาจทิ้งทิฐิเพราะว่า
เรายอมให้คนอื่นมาตัดสินค่าเมื่อเราเลือกว่าจะรักใคร
9 กรกฎาคม 2545 16:57 น.
ละอองน้ำ
ดอกไม้สีขาวกลีบบางบานงดงามในใจฉัน
จากผืนดินธรรมดาผืนนั้นที่ไม่ใช่ดินดีที่ไหน
จากน้ำแอ่งเล็กๆที่ไม่ได้กลั่นกรองจากฟากฟ้าไกล
แต่กลับเติมรอยยิ้มและความอบอุ่นให้...แม้ว่าเธอจะไม่...รับรู้เลย
ต้นไม้ต้นนี้ยืนหยัดผ่านฟ้าแล้งและดินผาก
ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมามากจนยากจะสั่นไหวเว้นนิ่งเฉย
แต่รู้ตัวดี...ความเจ็บปวดที่มีทำให้ไม่อาจผลิดอกได้สักครั้งเลย
แม้ไม่ได้เอื้อนเอ่ย...เธอกลับเลาะเรียวหนาวที่งอกเงยให้หลุดไป
ฉันกลายเป็นต้นไม้ธรรมดาเสียแล้ววันนี้
วันที่ลมพัดฟ้าใสกี่ครั้งกี่ทีก็ไม่อาจกดความรู้สึกที่มีไม่ให้สั่นไหว
เปิดใจทักทายผีเสื้อกับอีกหลายชีวิตที่เหลือในโลกใบนี้ทั้งใบ
และวันนี้ฉันผลิดอกให้...หวังจะตอบแทนน้ำใจ...จากความรู้สึกข้างในที่ฉันมี
7 กรกฎาคม 2545 21:22 น.
ละอองน้ำ
ฉันไม่เคยจะขออะไร
เพราะไม่รู้ว่าสิ่งไหน ที่เธอจะให้ได้บ้าง
ไม่เคยขอ...ให้เธอรักมั่นไม่จืดจาง
ก็เพราะรู้ว่าเรื่องบางอย่าง...ไม่อาจฝืนใจ
ไม่เคยคิดขอให้เธอกลับมา
กลัวเธอแค่เสียดายวันเวลา จึงกลับมาใกล้
ไม่เคยขอ...ไม่ให้เธอไปใกล้ชิดใคร
ทั้งที่รู้เมื่อใด...ก็ได้แต่อ่อนใจเรื่อยมา
แค่สิ่งนี้สิ่งเดียวที่ฉันจะขอ
เพราะหัวใจมันอ่อนท้อเสียแล้วนักหนา
ไม่ได้ขอให้เธอรัก...เพราะมันคงยากนักที่จะคืนมา
แค่จะขอสิ่งที่ง่ายกว่า...คือถอยออกมา...แล้วลืมเธอ...
4 กรกฎาคม 2545 21:08 น.
ละอองน้ำ
อยากจะโกรธ-เกลียดเธอให้ถึงที่สุด
มันจะได้หยุดทุกทุกเรื่องที่เคยมีความหมาย
เกลียดกันไปถึงชาติหน้า..เกลียดกันจนกว่าจะจากตาย
ตั้งใจจะทำให้ได้...โกรธกันให้ตายไปข้างนึง
เฮ้อ... แต่ก็คนมันใจอ่อนล่ะนะ....
แต่ก็จะไม่เอ่ยออกมาหรอกว่า...คิดถึง
จะทรมานเธอนานๆ...ให้เธอเหนื่อยแทบคลาน..แล้วฉันจึง
ยกโทษให้และไม่โกรธขึ้ง...แถมโปรโมชั่นแบบซึ้งๆให้ตรึงใจ
หน้าส่วนตัว
591
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
