31 พฤษภาคม 2545 13:39 น.
ละอองน้ำ
ฉันคงจะไม่ไปตบตีกับใคร
เพื่อบอกว่าคนที่เขาเกาะแขนไว้น่ะของฉัน
ฉันคงจะไม่ไปสาธยายความลึกซึ้งที่เราผูกพัน
เพื่อเรียกสติใครสักคนที่กำลังฝัน...ให้กลับมา
ไม่ใช่คนขี้หึงมากมายอะไรแบบนั้น
แต่อะไรกันในสายตาที่เธอกำลังทายท้า
ไม่หึงนะไม่หึง ยังไม่เคยหึงใครเลยสักครา
แต่ถ้ายั่วมากๆก็ไม่แน่น้าาา ฉันอาจจะฆ่าเธอให้ตาย
31 พฤษภาคม 2545 09:39 น.
ละอองน้ำ
ความผูกพันที่ไม่มีเงื่อนไข
ยอมรับเถอะ ว่าเธอไม่ได้ใจกว้างอย่างนั้น
ความเหินห่างที่เป็นช่องว่างของกันและกัน
ยอมรับเถอะ ว่าเธอไม่ได้มีฉันเพียงคนเดียว
30 พฤษภาคม 2545 21:46 น.
ละอองน้ำ
เวลา...ทำให้ฉันทบทวนอะไรมานานพอ
หากวันนี้เธอจะไป...ก็ไม่ขอ...รั้งรอเธอไว้
แต่เปล่าเลย...ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยห่วงใย
และการเก็บอะไรไว้...ก็ไม่ได้หมายความว่าห่วงใยเช่นเดียวกัน
เธอยังต้องพบเจอใครอีกมากมายนัก
มากกว่า...การมาหยุดรักแค่คนอย่างฉัน
ยังมีอะไรสนุกๆในโลกกว้างที่มีที่ว่างให้เธอไปเรียนรู้มัน
ต่อไปเธอคงได้รู้ว่าคนไหนที่เธอจะผูกพัน จะมีใจ
ฉัน...มองเห็นเธอมาเนิ่นนานนัก
มากกว่าที่เธอจะรู้ ว่าฉันรู้จักเธอมากแค่ไหน
ฉันรู้...วันเวลา สั่งสมและสั่งสอนเธอมาให้เป็นอย่างไร
......แค่ฉันแตกต่างจากที่คนอื่นที่เธอเคยใกล้.......
.......ทำให้เธอรู้สึกว่าต่างไป..ก็เท่านั้นเอง.......
30 พฤษภาคม 2545 20:29 น.
ละอองน้ำ
เธอจะยังเหมือนเดิมไหม
หากว่าฉันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
ความฝันงดงามที่เคยเป็นของเรา
กลับมีบางคนมาป้ายสีเทาลงไป
เธอจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า
หากอดีตฉันมีเงาของใครคนไหน
และมันไม่อาจลบล้างด้วยสิ่งใดใด
เธอจะยังเหมือนเดิมไหม...คนดี
บางที...คงไม่ใช่แค่เรารักกัน
เพราะสิ่งอีกร้อยพันก็รวมเป็นฉันคนนี้
คำพูดมันง่าย แต่ไถ่ถอนไม่ได้หรอกนะคนดี
ขอเธอตรองความรู้สึกที่มี ก่อนที่..จะผูกพัน
30 พฤษภาคม 2545 20:25 น.
ละอองน้ำ
ถ้าการทำดีทำให้เธอทดท้อ
กับแค่พยายามจะดีให้พอก็ยังอ่อนล้า
แถมไม่มีใครใส่ใจ...ไม่อยู่ในสายตา
เป็นแค่อุดมคติบ้าๆ...ที่ไม่อยากหันกลับมา...สนใจทำ
ถ้าการทำดีให้ใครสักคน
ตอบแทนเธอเพียงความหมองหม่นปนเจ็บช้ำ
จนต้องตั้งคำถามว่าเพื่อใครที่เธอจะทำ
แต่เจอะคำตอบซ้ำๆ ที่คอยตอกย้ำว่า...ไม่มี
อยากให้เธอตรึกตรองมันอีกครั้ง
ฉันยังคอยเฝ้าดูและคอยรับฟัง...อยู่ตรงนี้
และถ้าเธอไม่ว่าอะไร ลองมองด้วยหัวใจอีกสักที
จะเห็นว่าคนคนนี้ รับรู้ได้ถึงทุกทุกความดี...ที่เธอทำ