30 มีนาคม 2545 13:26 น.
ละอองน้ำ
อยากเอามือไปวางบนหัวใจเธอเบาๆ
ให้เธอรับเอาไออุ่นจากมือของฉัน
ในวันที่เธอถาม ว่ารู้สึกอย่างไรต่อกัน
แต่ฉัน.....ไม่รู้จะตอบคำถามนั้นว่าอย่างไร
รู้แต่อยากให้หัวใจเธออบอุ่น
จากมือนี้ที่เธอไม่เคยคุ้น ว่าจะอบอุ่นได้สักแค่ไหน
และเพราะฉันเอง...ก็ไม่อาจจะสรรหาคำพูดใด
ทั้งเธอก็ยังเป็นใคร ที่ไม่ยอมให้ฉันรู้อะไร...บ้างเลย
ก็หวังว่ามือข้างเดียวกันนี้
จะสัมผัสใจที่เธอมี ที่เธอไม่เปิดเผย
ลึกลงไปในความรู้สึก ที่เธอไม่เคยนึกจะบอกใครเลย
ให้เราได้รู้สึกคุ้นเคย ต่อกัน
แล้วจะกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
คอยปัดเป่าความคลางแคลงในใจเธอนั้น
ว่ามันเป็นความจริง ไม่ได้หายไปทุกสิ่งเมื่อลืมตาพลัน
และฉันยังอยู่เคียงข้างกัน ในหัวใจเธอนั้น และข้างๆกาย
30 มีนาคม 2545 13:26 น.
ละอองน้ำ
นั่งฟังเพลงอยู่ทั้งวัน
ย้ำความรู้สึกให้ชัดเจนอย่างนั้น ถึงก้นใจ
เตือนตัวเองอีกครั้ง ว่าเคยผ่านอะไร
เคยรัก และ เจ็บ แค่ไหน เมื่อเขาคือใคร ที่ก้าวเข้ามา
นั่งทบทวนอยู่ทั้งวัน
ว่าสิ่งใดกัน ที่จะเจ็บปวดมากกว่า
รักต่อไป ทั้งที่ไม่อาจลืมอะไรๆที่ผ่านมา
หรือตัดใจลา แล้วเจ็บปวดกับความผูกพันที่ยื้อมาเรื่อยไป
ใครสักคน ช่วยบอกฉันที
ว่าตอนนี้ ฉันควรจะยืนอยู่ที่จุดไหน
เมื่อใจผูกพัน แต่ไม่อาจมีวัน ให้อภัย
แต่ถ้าจะทิ้งความรู้สึกไป ก็ทำใจ...ยากเย็น
26 มีนาคม 2545 09:21 น.
ละอองน้ำ
รักสองรัก ใจสองใจ ให้และรับ
คนสองคน ได้รู้ปรับ กับใจสอง
ใจสองคน แลกกมล ไว้ครอบครอง
จากรักสอง หลอมรวมไว้ เป็นใจเดียว
วันผ่านวัน เดือนผ่านเดือน เลื่อนเป็นปี
ใจหนึ่งมี เหลือแค่ใจ ให้แค่เสี้ยว
อีกหนึ่งใจ ยังคงไว้ ให้รักเดียว
มีแต่เพิ่ม โดยไม่เหลียว จะเกี่ยวคืน
แต่อีกใจ เหมือนยิ่งให้ ก็ยิ่งหมด
ยิ่งกลับลด ยิ่งแต่รับ กลับไม่ยื่น
รักที่มี จากเคยดี ไม่ยั่งยืน
อีกใจฝืน กลืนกล้ำไป ไม่อยากลา
รักไม่เหลือ มีไว้เพื่อ แค่ต่อรอง
เมื่อใจครอง รักอีกใจ ใครจะว่า
เมื่ออีกใจ ยอมอีกใจ ให้ทุกครา
เพียงแค่ว่า ...อย่าไป...ใจรักเธอ
แต่รักเหลือ แค่ความเชื่อ ว่าเคยรัก
และรักเหลือ ให้รู้จัก แค่พร่ำเพ้อ
แต่ความจริง สิ่งที่ใจ ไม่อยากเจอ
เป็นทาสรัก อยู่เสมอ ให้อีกใจ
18 มีนาคม 2545 13:55 น.
ละอองน้ำ
ผ่านไปที่ทางเก่าเก่าที่เคยมีเรื่องราวของ...เธอ
ฉันยังคงหลงเพ้อ...ว่าเธอ...ยังอยู่ตรงนั้น
ทั้งที่ก็แค่...เรื่องเล่าเก่าเก่า ของคืนผ่านพ้นวัน
แต่ก็ยังคงชัดอยู่เช่นนั้น...ไม่เปลี่ยนไป
หรือว่าใจฉันเอง...ที่มันไม่เคยเปลี่ยน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นหมุนเวียน...ไปนานแค่ไหน
แต่ชีวิต ก็ยังคงสาวเท้า ก้าวเดินต่อไป
และชีวิตเธอก็คงเดินไปแสนไกล...จนวันนี้...ฉันเองก็ตามไม่ทัน
คงทำได้ดีที่สุด...เพียงแค่นี้
คือได้แต่เก็บเธอคนดี...ไว้เพียงในฝัน
เผื่อวันไหน อยากเยี่ยมเยือนหัวใจในวานวัน
แค่ได้ยิ้มสักนิดเมื่อคิดถึงเธอนั้น...เท่านี้ฉัน...ก็สุขใจ
17 มีนาคม 2545 19:40 น.
ละอองน้ำ
รักฉันก็แค่หยดน้ำ
คงให้เธอชุ่มฉ่ำไม่ได้นักหนา
เล็กน้อยกว่าหยาดน้ำตา
จะล้างความช้ำที่เธอผ่านมาได้อย่างไร
และคงเล็กน้อยกว่าน้ำฝน
อาจจะเล็กจน รู้สึกไม่ได้
ขอบเขตใจเธอก็กว้างเสียมากมาย
พยายามทั้งชีวิตก็คงเติมเต็มไม่ได้...และไม่มีวัน
หน้าส่วนตัว
736
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
