30 ธันวาคม 2545 23:19 น.
ละอองน้ำ
ในผืนแผ่นดินชื้นเย็น
ไม่อาจมองเห็นด้วยสายตา
ความคิดถึงยังคงตามมา
แม้กาลเวลาจะพาจากไป
เมื่อเสียงหายใจเงียบลง
ความฝันคงคืนผ่องใส
ไปไกลเท่าฝันจะไป
แม้ไม่อาจไปได้เช่นเดิม
หลับเถิดหลับให้สบาย
ให้ทุกข์ห่างหายดั่งไม่เคยเริ่ม
ความคิดถึงที่คอยเต็มเติม
ให้ฉันคนเดิมทำหน้าที่...ต่อไป
30 ธันวาคม 2545 22:50 น.
ละอองน้ำ
กลับมาอีกทีแล้ว...ปีใหม่
แต่ฉันก็ยังใช้ชีวิตเก่าเก่าเรื่อยไป..อย่างนี้
เขียนบทกลอนเก่าเก่ากับเรื่องเรา...เท่าที่มี
นิทานก่อนนอนอย่างดี ให้ชีวิตที่...ไม่มีใคร
และไม่ว่าจะปีใหม่...อีกกี่ครั้ง
ฉันก็ยังเป็นฉันและยัง...ไม่เป็นคนไหน
เป็นคนเดิมที่คิดถึงเธอ คิดถึงเสมอทุกลมหายใจ
และไม่อาจทดแทนด้วยคนไหน ไม่ว่ากี่ปีผ่านไป
ก็ยังเหมือนเดิม
29 ธันวาคม 2545 16:48 น.
ละอองน้ำ
ล่องลอยตามระรอกพื้นน้ำ
เป็นเพียงลำนำเรือใบไม้
คลื่นสะกิดแผ่วผิวพริ้วกาย
ถูกกลืนดำหายใต้ทะเล
ล่องลอยเล่นเลาะริ้วน้ำ
คลื่นผวนทวนลำก็หันเห
อุปสรรคกว้างกว่าฟ้ารวมทะเล
รักเธอจึงหันเห...ถอดใจ
ล่องลอยไหลเรื่อยเรือใบไม้
ไม่อาจต้านได้ - ความหวั่นไหว
ไปเถิดหาทาง ที่ต่างไป
ค้นพบที่ของใจ...ที่แท้จริง
23 ธันวาคม 2545 19:33 น.
ละอองน้ำ
โลกยังกว้างเท่าเดิม
วันนึงคนบอกว่าที่ตรงนี้คือของฉัน
ที่ตรงนั้นคือของเธอ
คนบางคนจึงไม่มีที่อยู่
ผืนดินยังโอบอุ้มทุกสิ่งเหมือนเดิม
วันนึงคนบอกว่าควรขายไม้ต้นนี้
และไม่ควรมีต้นนั้น
ต้นไม้บางต้นจึงสูญพันธุ์
ทุกชีวิตมีวงจรชีวิตของมันซึ่งล้วนถูกกำหนด
วันหนึ่งคนบอกว่าตนประเสริฐสุด
และที่เหลือเป็นสัตว์
สิ่งมีชีวิตบางชีวิตจึงสูญพันธุ์
โลกยังคงกว้างเหมือนเดิม
ผืนดินโอบอุ้มทุกสิ่งเช่นเดิม
แต่ทุกอย่างดูคับแคบลง
และผืนแผ่นดินดูเหมือนจะโอบอุ้มทุกชีวิตไม่ได้
เพราะใจบางคนไม่เคยกว้างพอ
23 ธันวาคม 2545 18:57 น.
ละอองน้ำ
ไม่เห็นหน้าห่างเหินเธอเมินหมาง
เคยเดินข้างเคียงไปไม่ห่างหาย
เคยเป็นมิตรคู่คิดคอยเคียงกาย
จู่จู่มากลับกลายคล้ายไกลกัน
จะขอพบหลบหน้าหาไม่เห็น
ผิดสำแดงแกล้งทำเป็นไม่เห็นฉัน
ปิดมือถือ-ไม่รับสายหลายหลายวัน
พลอยทำฉันค้างใจไม่อาจปลง
มาวันนี้เครียดนะเนี่ยขอเคลียร์หน่อย
ไม่ต้องแกล้งทำเหม่อลอยเหมือนคนหลง
ไม่พูดพร่ำดำเรื่อยเปื่อย...ขอฟันธง
ติดเงินแล้ว...ทำเป็นงง...เดี๋ยวเจอดี
หน้าส่วนตัว
945
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
