18 ตุลาคม 2545 01:29 น.

หวังว่าเธอจะร่วมมือ

ละอองน้ำ

ขอโทษนะ...ที่ไม่ติดต่อกลับไป
ได้ยินเสียงทีไร...ก็เหมือนไม่อยากรับสาย
แค่อยากอยู่ให้ห่างกัน  ไม่อยากผูกพันวุ่นวาย
ในเมื่อเธอหยุดตัวเองไม่ได้...ฉันก็จะเป็นฝ่ายอดทน

       ขอโทษ...ที่ไปเอาเธอมาเกี่ยวพัน
ถ้าฉันไม่เริ่มวันนั้น...เธอเองคงไม่สับสน
ทำทุกอย่างวุ่นวาย...สุดท้าย...ไม่ดีต่อใครสักคน
แค่..ฉันได้สิ่งที่ค้น...และไม่คิดจะยอมบางคน...ฉันก็ไป

      ความเป็นจริง..ไม่ได้สวยอย่างใจปรารถนา
ไม่ประโยชน์ที่เธอจะวนเวียนกลับมา...ไม่ว่าเพื่อสิ่งไหน
พอเถิดนะความวุ่นวาย  ไม่อยากให้เราก้าวก่ายไม่ว่าทางใด
ฉันไม่อยู่ในโลกที่เธอเลือกไว้...และโลกของฉันก็ไม่มีใคร
          ...... แม้แต่เธอ......

     ตรงไปไหม...บทกลอนวันนี้
บางที...คงช่วยหยุดใจใครสักคน-สองคนที่ชอบพลั้งเผลอ
เราเองไม่ควรเกี่ยวพัน  เธอไม่ใช่ของฉัน และฉันไม่ใช่ของเธอ
ฉันอยากยุติเรื่องราวเพ้อเจ้อ...และก็หวังว่าเธอ...จะให้ความร่วมมือ				
16 ตุลาคม 2545 04:48 น.

ไร้หัวใจ

ละอองน้ำ

ขอโทษที่ฉันทำอย่างนั้น
เกี่ยวร้อยความผูกพัน  ที่ฉันไม่ให้ความหมาย
คำว่ารัก...แค่หมึกเปื้อนกระดาษ ที่ค่า...ไม่ได้มากมาย
ทั้งที่ความรู้สึกเดียวดาย...ก็ยังกล้ำกราย...อยู่ในหัวใจ
       ผูกพัน...ก็แค่ความฝันเปลือยเปล่า
ทั้งที่หัวใจดวงเก่า...ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหว
แววตาแข็งกร้าว  ก็ยังว่างเปล่า...ไม่มีใคร
แค่สั่น-สั่น ไหว-ไหว  โดยธรรมชาติที่ใคร...สักคน...ต้องเป็น				
16 ตุลาคม 2545 04:09 น.

หลงรอ - หลงลืม

ละอองน้ำ


zonkung    ในแต่ละวันความคิดถึงเดินทางไปทุกแห่งหน 
                  ถึงคนไกลหรือใกล้ตัวบางคนที่มีความหมายกับเรา  
                  แต่ไม่รู้ทำไมคนที่มีความหมายบางคนกลับทำให้เหงา 
                  ตัวก็ไปแถมใจยังไม่อยู่กับเรา แต่ยังคงเฝ้าคิดถึงห่วงใย


ละอองน้ำ    ในแต่ละวันฉันส่งความคิดถึงไปกับท้องฟ้าและก้อนเมฆ
                  หวังจะให้ช่วยเสกใครสักคนที่ทำให้รู้สึกว่ามีความหมาย
                  แต่เวลาผ่านเนิ่นนาน....เหมือนหลงลืมมองข้ามคนมากมาย
                  โดยเฉพาะใครใครที่อยู่ข้างกาย - นึกได้ ก็สายเสียแล้วทุกที
				
14 ตุลาคม 2545 11:11 น.

ในเฉยชา - ในหัวใจ

ละอองน้ำ


Zonkung       
                     ไม่เคยคิดเลยว่าความชาเฉยที่เธอมีให้
                      คือการแอบซ่อนความในใจที่ห่วงหา
                      ไม่เคยรู้เลยว่าเธอเองแอบมีน้ำตา
                      ในบางเวลาที่ฉันใกล้ชิดกับใคร-ใคร

ละอองน้ำ        
                      ฉันเอง...ไม่เคยนึกว่าใจจะสับสน
                      ยามเธอเคียงข้างใครอีกคนก็หวั่น...ก็ไหว
                      ได้แต่เก็บซ่อนน้ำตา..กลัวเธอรู้ว่า...มีใจ
                      ทำเป็นเฉย - เฉยไว้ กลัวเธอไม่เห็นค่าของใจ...ที่ให้กัน

Zonkung        
                      เพราะท่าทีที่เธอแสดงว่าเหินห่าง
                      เลยคิดไปเองว่าเธอนั้นโกรธเกลียดฉัน
                      ที่มองเห็นไปใกล้ชิดดูแลใครคนนั้น
                      แค่อยากทดสอบความไหวหวั่นที่เธอมี

ละอองน้ำ
                      ยิ่งเห็นเธอกับเขาชิดใกล้กัน
                      ปวดร้าว...เพราะเธอไม่ได้ผูกพันอยู่อย่างนี้
                      ฝืนโกหกใจเมื่อใด...ความรู้สึกร้องไห้...ทุกที
                      ยิ่งคิดว่าเป็นคนที่...ความสำคัญไม่มี...ก็ยิ่ง...เสียใจ 

Zonkung
                      หากเพียงบอกมาไม่ต้องเป็นคำพูดจาก็ได้    
                      ฉันเองจะได้บอกเธอบ้างถึงความนัย
                      ว่ามีเธอแล้วอยู่เต็มทุกส่วนของหัวใจ
                      ต่อจากนี้ไปจะไม่มีใครที่ต้องเสียน้ำตา

ละอองน้ำ
                      หากรู้ว่าเธอใส่ใจแต่ตอนนั้น
                      คงไม่เก็บใจเงียบงัน  ปรับทุกข์ทุกวันกับฟากฟ้า
                      แต่ครั้งนี้..ฉันจะไม่หนี...ทุกทุกนาทีที่เธอมองมา
                      เธอจะได้รู้ว่า....ภาพที่สะท้อนเงาตา คือคนที่ฉันให้ค่า
                               ........ด้วยหัวใจ........				
13 ตุลาคม 2545 11:35 น.

จากลา

ละอองน้ำ

กางปีกผายสู่เวหา
ถลาร่อนไปในโลกกว้าง
ไร้แล้วสิ่งใดกั้นกลาง
ตามทางปรารถนา...ว่าจะบิน
     ปีกน้อยปีกนั้นรักฉัน
ฟูมฟักรอวันเจ้าโผผิน
เสียงน้อยเสียงนั้นเคยได้ยิน
ฝังลึกในจินต์...จดจำ
    ความผูกพันเอย...
ไม่นานนักเลยยังชอกช้ำ
เอ่ยถ้อยเพียงน้อยในคำ
แต่น้ำตาพร่ำพร่ำ...ย้ำใจ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองน้ำ