24 มกราคม 2545 21:50 น.
ละอองน้ำ
มันเจ็บลึกลึกในใจ
ทั้งทั้งที่พยายามจากไป..อีกครั้ง
ทั้งทั้งที่พยายามตั้งใจ..อย่างจริงใจ
บอกตัวเองจะไม่ยอมกลับหลัง ไปมีใจ
อึดอัดใจทุกที
กับความรู้สึกที่เธอมี ฉัน..ทำใจไม่ได้
ไม่เข้าใจ ทำไม ต้องรู้สึกอะไรมากมาย
แค่ไม่กี่คำที่เธอทิ้งท้าย ก็เรียกน้ำตาฉันได้...ทุกครา
อยากเข้าใจกันอีกครั้ง
ไม่อยากจากแบบไม่ยอมรับฟัง ไม่มองหน้า
แต่ก็กลัว ว่าพอฉันให้เวลา
เธอก็ทำเหมือนก่อนมา คือ ไม่เคยมีเวลาจะเข้าใจกัน
24 มกราคม 2545 21:36 น.
ละอองน้ำ
ขอโทษนะคะ...
ที่ข้างๆ พอจะว่าง..บ้างไหม?
ขอที่ให้คนโดดเดี่ยว ไม่มีใคร
ได้พักพิงอิงไหล่ สักนาที
วันนี้เหน็บหนาวเหลือเกิน
ใจไม่อาจเผชิญ ได้แต่เดินหนี
อยากขอแค่น้ำใจ หากว่าใครพอจะมี
ขอแค่เพียงไม่กี่นาที ฉันคนนี้ก็จะไป
ไปที่ไหนสักที่
ที่ที่ความปวดร้าวไม่มี จะมีสักที่ไหม?
แต่วันนี้อ่อนล้า เดินทางผ่านมาก็แสนไกล
ขอพักสักหน่อยได้ไหม ก่อนฉันจะไป รับรองจะไม่ทิ้งอะไรเอาไว้เลย
22 มกราคม 2545 22:04 น.
ละอองน้ำ
ยอมรับเสียเถิด...คนดี
ว่าเธอก็ต้องการใจดีดี เหมือนกับฉัน
เหตุใด ไยยังชอบมาหลอกกัน
เหมือนว่าการหลอกคนอื่นนั้น ช่วยป้องกัน...ไม่ให้ช้ำใจ
มีอะไรก็พูดออกมา
เคยเจ็บปวด เคยเสียน้ำตา กับใครที่ไหน
วันนั้น เขาที่เคยรักกัน อาจทิ้งเธอไป
แต่วันนี้ ลองให้โอกาสใคร ที่จะรักเธอตลอดไป
ไม่ทิ้งกัน
20 มกราคม 2545 12:00 น.
ละอองน้ำ
ฉันต้องเข้าใจใช่ไหม
ว่าเธอรักเขาคนใหม่มากกว่าฉัน
เหมือนที่ฉันเข้าใจเธออยู่ทุกวัน
ไม่ว่าจะทำอะไรต่อกัน เธอมีเหตุผลที่สำคัญในใจ
แล้วฉัน..ที่เข้าใจเธออยู่ทุกนาที
เธอมีเหตุผลดีดีที่จะเข้าใจฉันบ้างไหม
แม้ฉันจะชินกับการพูดว่า ไม่เป็นไร
แต่นั่นเพราะรักไง ทำไม ไม่เข้าใจกัน
วันนี้...เธออยากจะจากไป
อยากให้ฉันเข้าใจ ทางเดินที่เธอเลือกไว้ อย่างนั้น
ฉันรู้ว่า วันนี้เขาสำคัญกว่า ที่ฉันเคยสำคัญ
ก็แค่เธอจะทิ้งกัน ทำไมต้องมาบีบคั้น ให้เข้าใจ
19 มกราคม 2545 22:04 น.
ละอองน้ำ
ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้
เมื่อเธอรักเขามากมาย...อย่างนี้
ความรู้สึกหมดทั้งใจที่เธอมี
ก็ไม่เคยเหลือที่ ไว้เผื่อใคร
แล้วฉันจะช่วยอะไรได้
เมื่อเธอไม่สนว่าจะเจ็บมากมายขนาดไหน
เขารักหรือไม่รัก เธอก็ยังปักใจ
ฉันก็แค่คนอื่นคนไกล ที่มองดูความเป็นไปห่างห่างกัน
แต่ฉันรู้...เธอจะผ่านมันไป
โดยไม่ต้องการเรี่ยวแรงอะไร จากคนอย่างฉัน
ฉันรู้...วันข้างหน้า เธอจะเข้มแข็งกว่าทุกวัน
แล้วเธอจะผ่านพ้นมัน ฉันเชื่อมั่น...ในเธอ