19 มกราคม 2545 22:04 น.
ละอองน้ำ
ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้
เมื่อเธอรักเขามากมาย...อย่างนี้
ความรู้สึกหมดทั้งใจที่เธอมี
ก็ไม่เคยเหลือที่ ไว้เผื่อใคร
แล้วฉันจะช่วยอะไรได้
เมื่อเธอไม่สนว่าจะเจ็บมากมายขนาดไหน
เขารักหรือไม่รัก เธอก็ยังปักใจ
ฉันก็แค่คนอื่นคนไกล ที่มองดูความเป็นไปห่างห่างกัน
แต่ฉันรู้...เธอจะผ่านมันไป
โดยไม่ต้องการเรี่ยวแรงอะไร จากคนอย่างฉัน
ฉันรู้...วันข้างหน้า เธอจะเข้มแข็งกว่าทุกวัน
แล้วเธอจะผ่านพ้นมัน ฉันเชื่อมั่น...ในเธอ
19 มกราคม 2545 11:02 น.
ละอองน้ำ
อาทิตย์ตกที่ขอบฟ้า
เรือเทียบท่ามาหยุดพัก
ฉันก็เหนื่อย เธอก็หนัก
มาแวะพัก สักหน่อยไหม
หลับตาลง เอนตรงหญ้า
ปล่อยเวลาให้ล่วงไป
ใครมาถามถึงหัวใจ
บอกเขาไป...ว่าพักร้อน