10 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
ละอองน้ำ
ทางเลือกที่เธอให้ตัดสินใจ
หนึ่งเป็นเพื่อนกันต่อไป เช่นนี้
สองจบทุกอย่างที่เราต่างเคยมี
ทางที่ดีที่สุดตอนนี้...แค่ขอมีเธอต่อไป
เธอบอกว่าเราจะเป็นเหมือนเดิม
ฉันจะเป็นคนคอยเติมส่วนขาดหาย
แต่ในส่วนของฉัน มันเปล่าดาย
เธอไม่เคยมาเติมได้แม้สักครา
ได้แต่คอยดูแลและห่วงใย
ยามเขาทอดทิ้งให้เธอเหว่ว้า
แต่สิ่งที่อยู่ในใจฉันเรื่อยมา
ก็มีแต่คำว่า ยอมจำนน
คำว่าเหมือนเดิมที่เธอพูดมา
ไม่อาจลดความเจ็บชาเลยสักหน
หน้าที่ฉันแต่ละวันคืออดทน
เพราะฉันเองที่เป็นคน ไม่เหมือนเดิม
ถึงอย่างนั้น ก็ขอเป็นเช่นนี้...เรื่อยไป
แม้เธอไม่อยากรับ-ให้ อะไรเพิ่ม
ทำทุกอย่างเหมือนว่าเราต่าง..เหมือนเดิม
เธอเองก็คงรู้ตั้งแต่เริ่ม...ว่า..มันไม่จริง
10 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
ละอองน้ำ
เธอก็รู้ เธอเป็นแค่ก้อนหิน
ส่วนฉันก็เฉยชาชินเป็นเช่นน้ำ
จะกี่ครั้งที่โดดลงมาก็ตาม
มีแต่เพียงคลื่นน้ำกระจายไป
เมื่อน้ำพัดพาคลื่นเข้าหาฝั่ง
ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็จางหาย
ต่อให้เคยระรอกไหวเสียมากมาย
เธอก็จมลงเบื้องใต้ อยู่ดี
น้ำก็กลับราบเรียบเหมือนดังเก่า
มีแต่ความว่างเปล่ามาแทนที่
และไม่ว่าจะโดดซ้ำอีกกี่ที
ก็จะกลับเป็นเช่นนี้เหมือนเหมือนเดิม
9 กุมภาพันธ์ 2545 02:09 น.
ละอองน้ำ
ฉันหลงใหลความเงียบงัน
หลงใหลพระจันทร์ที่ไม่ทอแสง
หลงใหลวันที่ใบไม้อ่อนแรง
หลงใหลวันที่ไม่มีแสงจากดาวใด
ทุกสิ่งซ่อนกายจากสายตา
ในความมืดที่ชืดชากว่าสิ่งไหน
แผ่วเบาเพียงเสียงเป่าลมหายใจ
ไม่ดังกว่าเสียงรินไหลของน้ำตา
ที่นั่น..เก็บความอ่อนแอเอาไว้
ห่างไกลเกินกว่าใครจะค้นหา
โลก...ที่ไม่มีหัวใจ..ไร้เวลา
ซึ่งหยิบยื่นความเฉยชามาทดแทน
9 กุมภาพันธ์ 2545 00:43 น.
ละอองน้ำ
ลมพัดเบาเบา
พาความเงียบเหงามาจากแดนไกล
แทรกซึมผ่านไปถึงหัวใจ
บอกฉันว่ามีใคร กำลังเสียน้ำตา
ลมผ่านมาอีกครั้ง
ในวันที่ใครสักคนกำลังเหว่ว้า
รอคอย การกลับมา
ช่วยปลดปล่อยใจอ่อนล้า ให้ผ่อนคลาย
ลมคอยเตือนเสมอว่า
ช่องว่าง ระหว่างเวลาที่ขาดหาย
เขาเองก็เปล่าดาย..
ไม่ได้แตกต่างมากมาย กับที่ฉันเป็น
แค่เวลาพาเราจากกันไป
เติบโต เป็นผู้ใหญ่ ให้ได้เห็น
โลกจริง ชีวิตจริง ที่มันเป็น
ว่ามันแตกต่างจากเช่นที่เป็นมา
แล้วเราจะเจอกันอีกครั้ง
ในวันที่เราคาดหวัง ให้ดีกว่า
ฉันจะกลับไปช่วยซับน้ำตา
ในวันที่เธอรู้ค่า แห่งการรอคอย
9 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
ละอองน้ำ
ไปเถิดไป...
ไม่ต้องมาใส่ใจอะไรตรงนี้
ที่เธอทำไป ฉันเชื่อใจว่าดี
เธอคงคิดมาถ้วนถี่ ก่อนที่..ตัดสินใจ
เมื่อบอกจบ ก็จบกัน
เรื่องราวจากนั้น จะเป็นไปแบบไหน
ไม่ใช่หน้าที่เธอ ไม่ต้องมาเข้าใจ
เพียงแค่เธอปล่อยไว้ แล้วเดินจากไป...ก็พอ
หน้าส่วนตัว
729
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
