17 พฤศจิกายน 2547 16:26 น.

เท่าใด

ละอองน้ำ

ฉันพรวนดินรดน้ำ
วางผังแปลงเล็กๆริมทาง
ตรงที่ดินที่ว่าง
เจือปุ๋ย .. ใส่ใจ

โรยเมล็ดดอกดาวกระจาย
ไม่นาน ผุดพราย เป็นดอกใหม่
เหลืองอร่าม ใบบาง พริ้วไป
ชื่นชมในใจ...ไม่จืดจาง

วันพ้นผ่าน 
ดอกดาวกระจายที่บานอยู่ข้างๆ
นอนราบกับพื้นริมทาง
ทิ้งรอยเท้าจางๆบนดอกใบ

บางอย่าง...ก็เพียงเสี้ยววินาที
ที่จะพังบางอย่างที่มี  ที่ทำไว้
แต่ต้องใช้เวลาและความรู้สึกเท่าใด
จะกอบกู้...อะไร อะไร ให้เหมือนเดิม				
10 พฤศจิกายน 2547 13:15 น.

วนเวียน

ละอองน้ำ

มืดบาดเนื้อเถือนิดไม่คิดเก็บ
จะมากเจ็บมากแผลก็แค่นั้น
แต่บาดจิตบาดใจอย่างไรกัน
ผ่านคืนวันเดือนปีไม่มีเลือน

ละลายบ้างจางจิตที่คิดเคียด
คิดจะเบียดเบียนกันหั่นเชือดเฉือน
สะสมกรรมเก่าใหม่ไม่ลดเลือน
ใจจะเบื้อนแต่มลทินไม่สิ้นเวร

ที่เคยเจ็บเคยพบซบเซาบ้าง
ใจเป็นกลางทุกอย่างจะมองเห็น
กรรมต่อกรรมก็ซ้ำกรรมให้ลำเค็ญ
คิดไม่เป็นก็เวียนวนไม่พ้นกรรม				
9 พฤศจิกายน 2547 23:38 น.

ปม

ละอองน้ำ

...คลายปม...
เห็นคนไม่พึงนิยม...ปมยุ่งยาก
ต่างก็เบี่ยงก็บ่าย...ไม่ลำบาก
ปมทับปมมากๆ...ยากคลายปม

...ปมเล็กปมน้อย...ไม่ค่อยคิด...
รอปมติดสนิท  แน่นทับถม
ปมนั้นปมนี้  มาทับปม
จนตัวจม  ถมมิด  ติดกับตัว

...ปมด้อยๆน้อยนิด...ปิดอีกหน่อย
ปมก็พลอยนูนเด่น  เห็นถ้วนทั่ว
ยิ่งปิดยิ่งแสดง  เหมือนแกล้งตัว
แย้มยิ้มหัว  ปิดจนทั่ว.....จนชัดเจน				
8 พฤศจิกายน 2547 18:51 น.

กับตา

ละอองน้ำ

ในความรู้ความคิดที่ผิดแปลก
เธอไม่แยกไม่ยลคนหน้าไหน
วางตัวเองตรงกลางอย่างวางใจ
จนถลำลึกไปในแดนดิน

เป็นที่สรวลที่เสเฮสนั่น
เคลือบด้วยเปลือกที่เกลือกกันเป็นนิจศิล
ฟังคำชื่นรื่นรูหูอยู่จนชิน
ไม่รู้สิ้นดำ-ขาวในคราวเพลิน

จนฟ้าฝนดลบันดาลประทานฝน
แต่ละคนสบถฟ้า...ด่าสรรเสริญ
ที่เคลือบสีบนหน้าจนหนาเกิน
ก็เผชิญความจริง...ที่กริ่งเกรง

ฟ้าก็ผ่าลงกระบาลที่ลานกว้าง
ให้นอนค้างลืมตาไม่มาเก่ง
ไม่เหลือคราบคนจริง ใจนักเลง
เกือบจะนอนให้สวดเพลงส่งวิญญาณ  

ฟ้าย่อมเปลี่ยนไม่เรียนรู้ก็ดูแปลก
รอร่างกายเหลวแหลกละสังขาร?
คิดว่าพ้นคิดว่าพอไม่ต่อการ
มันก็แค่เรื่องนิทาน ปลอบใจตน

สุขทางโลกย่อมหลอกล่อให้หลงใหล
จนหลงลืมละเลยไปในเหตุผล
พอคำว่าตัวเองเบ่งเกินคน
ฟ้าก็ดลให้พ่ายยับ...ไปกับตา				
12 มีนาคม 2547 02:55 น.

ลำพัง

ละอองน้ำ

ฉันมองแววตาคู่สวย
   ...ซ่อนความเศร้า..ด้วยรอยยิ้ม...

ความงาม...ความรัก...และความสุข
   ...เหมือนจะข้อง...แต่ก็ไม่ผูกพัน...

รายล้อม...คนเข้าหา...เข้าหา...
   ...แต่ก็เหมือน...เข้าไม่ถึง...

ต่างคนต่างมอง...ชื่นชม...ชมชอบ
   ...ต่างก็ขอเก็บความงาม..โดยไม่รู้...
      ...เต็มใจ หรือ ไม่...

เหมือนของสูง...ต่างสถานะ..
   ...แต่ใครต่อใครก็ปีนป่ายไปเกี่ยวข้อง
      ...ไปอยากรู้...
         ...ไปอยากเห็น...
            ...ไปอยากวิเคราะห์...
               ...และถือสิทธิที่จะวิจารณ์...

ฉันมองแววตาคู่สวย...ที่แสนเศร้า
    ...คุณยืนอยู่ตรงไหนกัน...บนโลกนี้...

       ...ถึงได้ดู...
                   ...เหมือนยืนอยู่...แต่ลำพัง...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองน้ำ