27 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ละอองน้ำ
ถ้าไม่มีหิ่งห้อย
น้อยคนจะรู้...ว่าตะวันนั้นยิ่งใหญ่
ถ้าไม่มีดอกหญ้าข้างทางเรื่อยไป
ก็แล้วใครจะเห็นดอกไม้...งดงาม
ถ้าไม่มีดาวเล็กดาวน้อย
ความกว้างของฟ้า - ใครจะคอยไต่ถาม
ที่สุดของการเสียสละไม่ว่าอะไรก็ตาม
คือทำให้คนอื่นงดงาม โดยการพยายามถ่อมตน
27 กุมภาพันธ์ 2545 12:43 น.
ละอองน้ำ
ฉันลังเลอยู่นาน
จะเอ่ยปากก็พาล...จะไม่กล้า
แต่ยิ่งรั้งก็ยิ่งเสียเวลา
เธอเองก็ไม่รู้ว่า ฉัน..รู้สึกเช่นไร
แถมเธอเล่นเงียบหายไปอย่างนี้
อึดอัดขึ้นทุกที แต่พูดไม่ได้
ปากเจ้ากรรมทำพิษเข้ารึไง
รึจะปล่อยให้สายไป..ก่อนพูดมา
เลยรวบรวมความกล้าเข้าหาเธอ
ความจริง...ยังไงก็ต้องเจอ เอาเถอะน่า
จึงหยุดยืนหน้าห้อง ร้องออกมา
ฉันปวดอึแล้วน๊า...ออกมาเร็วเร็ว...
26 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
ละอองน้ำ
เธอบอกเหลือเวลาอีกไม่นาน
ฉันก็จะขึ้นคานแล้วรู้ไหม
ทำไมทำเฉื่อยชาไม่สนใจ
คนอื่นหลวมตัวให้ ก็คบคบไปอย่าลีลา
โธ่โว้ย....ก็มันเรื่องของฉัน
จะเก็บไว้กี่ปี่กี่วัน...ใครกันจะว่า
ไม่อยากคบใครแค่ไว้ใช้ฆ่าเวลา
อยู่บ้าน รักแมว รักหมา เฮอะ..ยังรู้สึกดีกว่าเลย
ไม่เกี่ยวก็อย่ามาพูดมาก
หุบไปเลยปาก...ไม่อยากเจ็บ..ก็อยู่เฉยๆ
เดี๋ยวเกิดไอเดียบ้าๆ...เธอจะผวา..รู้ไว้เลย
ว่าแต่..เกิดอะไรขึ้นเอ่ย วันนี้เธอดูดีไม่เหมือนเคย....อ่ะนะ ; )
24 กุมภาพันธ์ 2545 14:24 น.
ละอองน้ำ
กำลังยืนยืนนั่งนั่ง
เธอก็มาเขียนใบสั่งเสียเฉยๆ
ยังไม่ทันรู้เรื่องราวอะไรเลย
เธอบอกข้อหา เพิกเฉยไม่ใส่ใจ
ทำตัวเหมือนเดิมอยู่ทุกวัน
แล้วเธอเข้ามาในชีวิตฉันตอนไหน
เล่นไม่ให้สุ้มให้เสียงอะไร
ก็แล้วใครจะตรัสรู้ได้...เล่าคุณ
จู่จู่จะมาให้เสียค่าปรับ
ถ้าไม่จ่ายก็จะจับ เล่นเอาฉันหัวหมุน
เงินไม่มีจ่ายค่าปรับ...แต่อย่าจับเลยนะคุณ
ทั้งเนื้อทั้งตัว...เหลือแค่หัวใจวุ่นวุ่น...ซึ่งก็...
ไม่รู้ว่าจะจ่ายให้คุณด้วยวิธีใด
23 กุมภาพันธ์ 2545 21:21 น.
ละอองน้ำ
หยุดเถอะ... ถ้าวันนี้เธอเหนื่อยนัก
เคยมีคนบอกฉันว่า...ความรัก...ก็เหมือนเงา
ยิ่งวิ่งตาม...ดูเหมือนว่ายิ่งใกล้เข้า
แต่แท้จริงแล้วเงา...ยิ่งหนีไกล
หากเธอหนีความรักมา
แม้จะคิดว่า...ไกลนักหนาสักแค่ไหน
แต่ความรักจะติดตามไป
อาจจะค้นได้ถึงหัวใจ...เข้าสักวัน
แต่เมื่อเธอหยุดอยู่นิ่งนิ่ง
เธอจะพบความจริงอันนั้น
ว่าสิ่งที่ล้อมรอบกายเธอทุกวัน
คือความรัก..ความผูกพัน..ที่เธอวิ่งตาม