3 มีนาคม 2545 11:45 น.
ละอองน้ำ
เธอก็คงจะรู้...คนเรามีหลายด้าน
และฉันเองก็มีวันวาน...ที่เธอไม่มีวันเข้าใจ
ความรู้สึกนั้น...ก่อกั้นเป็นกำแพงใหญ่
ไม่มีประตู-หน้าต่างใด และไม่เคยมีใครเข้ามา
ในความมืดและเย็นเยียบนั้น
มีหัวใจของฉัน กับคืนวันที่อ่อนล้า
บอกตามตรง...ถ้าเธอหลุดเข้ามา
คงไม่มีอะไรมากกว่า..ทำให้เธอหดหู่เหนื่อยล้า....
.....เพราะไม่เข้าใจ.....
1 มีนาคม 2545 19:26 น.
ละอองน้ำ
อยากหยุดอยู่กับที่เหลือเกิน
แต่เวลาก็ยังคง...เดินผ่าน
ความรู้สึกเหนื่อยล้ามีมานาน
และฉัน...กำลังต้านทาน...สุดกำลัง
ทุกทีที่พยายาม...ถามใจ
ก็จะตอบตัวเองว่าไหว...ทุกครั้ง
แต่วันนี้...เหมือนไม่มีแล้ว...กำลัง
ทำได้แค่นั่ง...ให้เวลาทิ้งไว้ข้างหลัง...คนเดียว
อยากกลับไปหาอ้อมกอดอุ่นอุ่น
ไปหาตักที่เคยหนุน ในวันว้าวุ่น ไร้ที่ยึดเหนี่ยว
ทั้งที่คิดว่า...จะเข้มแข็งตลอดเวลา...อยู่แล้วเชียว
แต่วันนี้ใจเหลือแค่เสี้ยว...ฟันฝ่าคนเดียว...ไม่ไหวจริงๆ
28 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
ละอองน้ำ
อยากไปกินข้าวกับเธอสักวัน
อยากไปดูหนังด้วยกันกับเธอสักหน
อยากไปเกะเป็นเพื่อนเธออีกสักคน
เอ...แต่ไม่รู้ว่าเธอจะทนฟังได้ไหม
รู้สึกตัวบ้างหรือยัง...คนดี
ฉันกำลังส่งกระแสจิตด้วยความถี่ ที่เธอ(น่าจะ)รับได้
และกำลังร๊อรอ..ให้เธอติดต่อ..อย่างกระวนกระวาย
เพื่อนบอก..ยัยบ๊อง!...โทรไปก็ได้......เอ๊ะ!...ก็คนมันอายไม่รู้รึไง
27 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
ละอองน้ำ
ก็รู้อยู่ ว่าเธอ ไม่รักสัตว์
ไมเลี้ยงหมา ไว้คอยกัด คนอื่นได้
อยากคุยกัน มันก็ยัง มาวุ่นวาย
เคล้าขาขวา ขาซ้าย ไม่เลิกรา
หนีไปไหน มันตามไป ไม่ยอมเลิก
ตามเห่ากัด เอิกเกริก ไม่ไว้หน้า
พอเธอไป เสียนิสัย ไปทุกครา
พอเธอมา ทำลอยหน้า กระดิกหาง !! (หนอย..)
ลองลดตัว กัดกับหมา ดูสักวัน
อยากลองช่วย สอนสั่งมัน ดูเสียบ้าง
เป็นแค่หมา อย่าอวดดี ไม่เข้าทาง
ถ้าปากว่าง กัดกระดูก จึงถูกควร
จะเป็นหมา ที่น่ารัก จักเฝ้าบ้าน
รู้ควรการ งานตน ใช่ปนมั่ว
รู้แยกแยะ เรื่องใด ใช่เรื่องตัว
อย่ามามั่ว หอนเห่า ไม่เข้าการ
เฮ้อ..ปัญญาอ่อน มานั่งสอน หมาอยู่ได้
มันจะรู้ เรื่องอะไร ไหมเล่านั่น
วิสัยหมา ก็หอนเห่า ไปวันวัน
สอนไม่ได้ เลยเตะทั่น ไปหนึ่งที
27 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
ละอองน้ำ
เรื่องน้ำเน่า มานั่งเมา น้ำลายคน
น้ำปลอมปน เป็นน้ำเจือ เชื่อไม่ได้
น้ำดีดี เรื่องไม่เดิน ไม่เพลินใจ
น้ำใสใส ก็ใส่สี ให้มีเฮ
สงสารน้ำ มาเสียใส เพราะใส่สี
เรื่องดีดี มาเสื่อมทราม เพื่อสรวลเส
น้ำใสใส ใครยินดี? ไม่มีเฮ
เรื่องเก๊เก๊ มาใส่น้ำ ให้ดำลง
น้ำใส่สี ดีกว่าใส แค่ให้เชื่อ
น้ำใสเจือ สสาร ผสานส่ง
ใสอย่างกรด มารินรด จรดลง
น้ำก็คง กร่อนกัดใจ ไม่เหลือดี