7 มีนาคม 2545 09:36 น.
ละอองน้ำ
หายใจเข้า-ออก ช้าช้า
มองไปในท้องฟ้าที่ว่างเปล่า
ปลายฟ้าช่างอยู่ไกลเกินก้าว
มีแค่เพียงสองเท้า...จะก้าวถึง...อย่างไร
แหงนมองดาราค่ำคืน
ไม่ว่าจะยืนอยู่ตรงจุดไหน
เอื้อมมือจนสุดแขนเท่าใด
ดาวก็ไม่เคยใกล้เลยสักครา
พอก้มลงมองพื้นดิน
ไม่สำคัญว่าต้องมีปีกบินเพื่อค้นหา
ฉันก็มีชีวิต ได้เรื่อยมา
กับสิ่งที่อยู่ใกล้ตา และใกล้ตัว
7 มีนาคม 2545 09:21 น.
ละอองน้ำ
ใจเธอคงปลิวเป็นใบไม้
ลมพริ้วเอื่อยเรื่อยรายก็สั่นไหว
ละอองฝนเกาะเกี่ยวเกี้ยวกันไป
ผีเสื้อบินผ่านไซร้ก็ไหวตาม
ผ่านฤดูหมุนเวียนก็เปลี่ยนสี
ปล่อยให้มีหนอนไชไม่เคยห้าม
แล้วความรักครั้งนี้ที่เธอนิยาม
จะจบด้วยความงดงาม ได้อย่างไร
6 มีนาคม 2545 11:31 น.
ละอองน้ำ
ทำไมถึงได้เงียบไป
ปล่อยวางความเข้าใจไว้อย่างนั้น
จำได้ไหม...เราห่วงใย..ต่อกัน
และที่ผ่านมาทุกวัน...ก็มีแต่ความเข้าใจ
อย่าเก็บความอึดอัดไว้คนเดียว
เหมือนเธอไม่เคยแลเหลียว ว่าฉันจะช่วยอะไรไหว
เมื่อฉันเองยังมีตัวตน...อยู่ข้างๆเธออีกคน และอยู่ในหัวใจ
ช่วย..อย่าทำเหมือนฉันไม่มีความหมายอะไร...อยู่ภายใน...สายตา
พูดออกมาเถิดเรื่องนั้น
ต่อให้เธอกำลังจะไปจากกัน ก็ไม่มี...ปัญหา
อย่าปล่อยมันค้างไว้ เพราะเธอลำบากใจที่จะเอ่ยคำลา
อย่างน้อยก็ยังดีกว่า ฉันได้รู้เป็นคนสุดท้ายว่า...เธอจะไป
6 มีนาคม 2545 11:16 น.
ละอองน้ำ
ฉันคงจะไม่ซักไซ้
ว่าเธอไปไหนกับใครหรือเปล่า
ฉันคงจะไม่ถามถึงเรื่องราว
ว่าเธอไปกินข้าวกับใครมา
และฉันคงจะไม่ถาม
ยามที่เราห่าง...ไม่เห็นหน้า
ว่าเธอปันใจสักกี่ครา
ในยามที่มีคนมาใกล้กัน
แต่ฉันจะถามเธอ
จะเจ็บไหมถ้าต้องเจอ...อย่างนั้น
โดยไม่แคร์ ว่าเธอจะรู้สึกแย่ต่อกัน
และไม่เคารพความสัมพันธ์ที่สร้างขึ้นมา
เก็บคำตอบเอาไว้
ตอบกับหัวใจของเธอดีกว่า
ถ้าไม่อยากให้มันต้องจบด้วยคำลา
เพียงแค่เธอพลั้งเผลอว่า คนที่ยืนอยู่ข้างหน้า...ก็รู้สึกเป็น
5 มีนาคม 2545 22:48 น.
ละอองน้ำ
ฉันรู้...ทุกครั้งที่เธอเข้ามา
เธอก็แค่เจียดเวลามาให้ฉัน
เพื่อใช้ฆ่าความเหงาไปวันวัน
ไม่ได้มา จากผูกพัน หรือ มีใจ
แต่เธอเองคงไม่รู้
ช่วงเวลาที่มีเธออยู่...มีค่าแค่ไหน
เธออาจเห็นมัน เป็นคนละเรื่องกันกับหัวใจ
และคงไม่เห็นที่ฉันให้ไป ว่ามันไม่เหลือเผื่อไว้....
....ให้ใครสักคน....
หน้าส่วนตัว
633
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
