18 มีนาคม 2545 13:55 น.
ละอองน้ำ
ผ่านไปที่ทางเก่าเก่าที่เคยมีเรื่องราวของ...เธอ
ฉันยังคงหลงเพ้อ...ว่าเธอ...ยังอยู่ตรงนั้น
ทั้งที่ก็แค่...เรื่องเล่าเก่าเก่า ของคืนผ่านพ้นวัน
แต่ก็ยังคงชัดอยู่เช่นนั้น...ไม่เปลี่ยนไป
หรือว่าใจฉันเอง...ที่มันไม่เคยเปลี่ยน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นหมุนเวียน...ไปนานแค่ไหน
แต่ชีวิต ก็ยังคงสาวเท้า ก้าวเดินต่อไป
และชีวิตเธอก็คงเดินไปแสนไกล...จนวันนี้...ฉันเองก็ตามไม่ทัน
คงทำได้ดีที่สุด...เพียงแค่นี้
คือได้แต่เก็บเธอคนดี...ไว้เพียงในฝัน
เผื่อวันไหน อยากเยี่ยมเยือนหัวใจในวานวัน
แค่ได้ยิ้มสักนิดเมื่อคิดถึงเธอนั้น...เท่านี้ฉัน...ก็สุขใจ
17 มีนาคม 2545 19:40 น.
ละอองน้ำ
รักฉันก็แค่หยดน้ำ
คงให้เธอชุ่มฉ่ำไม่ได้นักหนา
เล็กน้อยกว่าหยาดน้ำตา
จะล้างความช้ำที่เธอผ่านมาได้อย่างไร
และคงเล็กน้อยกว่าน้ำฝน
อาจจะเล็กจน รู้สึกไม่ได้
ขอบเขตใจเธอก็กว้างเสียมากมาย
พยายามทั้งชีวิตก็คงเติมเต็มไม่ได้...และไม่มีวัน
10 มีนาคม 2545 03:36 น.
ละอองน้ำ
น้ำตาหยาดนี้ที่รินไหล
ขอมือเธอ...ปาดให้ ได้หรือเปล่า
แม้ไม่อาจเยียวยาใจ...ไม่ให้ร้าว
แต่ขอแค่สักคราว...กับน้ำใจ
ขอกอดเธอแน่นๆอีกครั้ง
มองตาเธอ ที่ไม่มีให้แม้ความหวัง...ไว้ให้
และแม้สองมือนี้ ไม่อาจสัมผัสรักที่เธอมีในหัวใจ
ก็ขอฟังเสียงเต้นภายใน ให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่...ใกล้..ใกล้กัน
จากนั้น...จะมองส่งเธอจนลับตา
แม้เธอไม่คิดจะหันกลับมา สบตาฉัน
แค่อยากเก็บเรื่องราวและทุกสัมผัสที่เคยมีต่อกัน
ก่อนที่ทุกทุกวัน...จะเหลือทิ้งไว้ให้ฉัน...แค่ความทรงจำ
8 มีนาคม 2545 23:16 น.
ละอองน้ำ
ในความผูกพันที่แสนว่างเปล่า
กับระยะทางหลายหลายก้าวที่เข้าไม่ถึง
เหมือนอยู่ตรงหน้า แต่เป็นแค่มายาเมื่อคว้าดึง
ในความเจ็บปวดที่ลึกซึ้ง ลึกลงไปก้นบึ้ง...เธอไม่มีใจ
ในความชาเฉยที่เธอให้กัน
ไม่ว่าจะทุ่มเทให้เธอนั้น...มากแค่ไหน
ที่เห็นอยู่เต็มตา คือ หมดค่าและเหลือเพียงรอเวลา..หมดใจ
เพราะทุกความพยายามที่มีให้ ถูกถมเต็มด้วยความน้อยใจ..
...ทุกทุกวัน...
7 มีนาคม 2545 09:36 น.
ละอองน้ำ
ถ้าเธอเป็นสายลมเบาเบา
ฉันคงเป็นใบหญ้าที่คลอเคล้ายามเธอพัดผ่าน
ถ้าเธอเป็นหินผาที่มีมาช้านาน
ฉันขอเป็นปุยเมฆลอยผ่าน อยู่เทียมกัน
ถ้าเธอเป็นแสงแห่งราตรี
ขอเป็นความมืดเคียงเธอคนดี ให้เธอเฉิดฉันท์
ถ้าเธอจะมีความรักความผูกพัน
ขอให้เป็นฉัน...ที่เธอปักใจมั่น และไม่มีวันจะเปลี่ยนใจ