28 กุมภาพันธ์ 2548 22:15 น.
ละอองน้ำ
>>>>>>
บางที....>>>>>>
บางเวลา>>>>>>>>>
บางวัน....
ฉันก็ใส่ >>>>>>ลงไประหว่างบรรทัด
>>>>
>>>>
>>>>
>>>>
ให้คนอื่นตีความ....
>>>>
>>>>
>>>>
แค่...ไม่อยากให้คนอื่น ๆ สมองว่าง
>>>>
อิอิ
แค่.... เออ ไม่รู้จะเขียนอะไรดี
(แต่อยากมีส่วนร่วม)
7 ธันวาคม 2547 09:11 น.
ละอองน้ำ
คำตอบของคำถาม...
เพียงคนที่ติดตาม
จะรู้ว่าคำถาม...จำเป็นหรือไม่
เพียงคนที่รู้และเห็น...
รู้ความจริงว่าเป็นเช่นไร...
และคำถามจำเป็นแค่ไหน...
สำหรับเรื่องใด...สำหรับใคร...นั่นล่ะสำคัญ
คนที่โกหก...จนเป็นนิสัย
ฉันจะไปถามเอาอะไร...กับคนแบบนั้น
เมื่อตัวคิดผิด ทำผลาด...ยังไม่อาจยอมรับมัน
ใส่ร้าย กลับคำ ทำเรื่องปั้น บอกทุกคนทุกวัน...
...ว่าคนนู้น คนนั้น ... นั่นแหละไม่ดี...
หาเหตุผล...คนรอบข้าง...เข้าข้างตัว
หาเรื่องให้คนอื่นหมองมัว...ไม่กลัวบาปกรรมซะขนาดนี้
จะให้ไปถามเอาอะไร...จากคนที่ความจริงใด...ไม่มี...
คนที่ทำได้ และยังกล้ามาท้าทายอยู่นี่...เธอแหละควรตอบคำถามฉันที
...ฉันจะเสียเวลาที่มี...ไปถามทำไม...
2 ธันวาคม 2547 21:09 น.
ละอองน้ำ
...ใต้รอยเท้า...
มีเรื่องราวเม็ดทรายอีกนับหมื่น
...และแม้...ที่แห่งนี้ใครเคยยืน...
ก็ต้องมีรอยเท้าอื่น...ย่ำลงไป...
...และในฟองพรายของปลายคลื่น...
ไม่ว่า...รอยเท้าจะเคยลึกตื้นสักแค่ไหน...
...ไม่ว่า...แรงคลื่นซัดจะเบาบางสักเพียงไร...
สุดท้าย...ก็จะกลบรอยไป...ไม่เหลือรอย...
...ฉันเดินเบาเบาบนพื้นทราย...
...เพื่อทิ้งรอยเท้าเรี่ยรายเพียงเล็กน้อย...
...เพื่อว่า...น้ำทะเล...จะไม่เสียเวลาซ้ำซ้ำเพื่อชะรอย...
...คิดถึงตัวเองให้น้อย...
...เธอจะเข้าใจ...
1 ธันวาคม 2547 20:39 น.
ละอองน้ำ
การรอคอยอย่างไร้ความหวัง
การอยู่กับสิ่งไม่จีรัง แต่จีรังตรงที่หวังไม่ได้
โลกเปลี่ยน คนเปลี่ยน ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงมากมาย
แต่ผลของการรอกลับไม่มีความหมาย ไม่เปลี่ยนไป
เธอจะเห็นบ้างหรือเปล่า ว่าฉันยังอยู่ตรงนี้
เธอพบและผ่านคน กี่หนกี่ที ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน
แต่เธอก็ให้ได้เพียงการรอ...และรอ...จนกว่าจะไม่เหลือแรง ไม่เหลือใจ
และนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เรียกว่าฉันได้...และเธอให้ นอกเหนือน้ำตากับความน้อยใจ
...ที่ฉันมี...
1 ธันวาคม 2547 20:09 น.
ละอองน้ำ
สบตา...
ขอโทษ...ที่เฉยเฉย...เหมือนเย็นชา...เพราะมันก็ใช่
บางที...ก็มองเห็นคน...เหมือนคน...ไม่มองเห็นใคร
ก็แค่...ไม่อยากจะรับอะไร...เรื่องราวของใคร...เรื่องอะไร...ของคน
เธอเป็นไง...
บางทีก็ไม่ถามไถ่...เหมือนไม่ใส่ใจ...เหมือนไม่อยากสน
บางที...เรื่องของเธอ...เรื่องของฉัน...เรื่องของใครต่อใครมาปะปน
เมื่ออยู่ท่ามกลางความวุ่นวายสับสน...ฉันคงไม่ใช่คน...ที่จะไปวุ่นวายคิดค้นกับเรื่องของใคร
เมื่อฉันไม่รู้...ว่าที่ฉันเห็นอยู่...คือเธอหรือเปล่า
และเธอก็ไม่อาจจะบอกเรื่องราว...ว่าแท้จริงฉันเองเป็นแบบไหน
และเมื่อหลายหลายสิ่ง...เธอไม่อาจเข้าใจว่าอะไรจริง...อะไรเคลือบด้วยความนัย
จะให้ฉันมองเห็นสิ่งไหน...นอกจากความว่างเปล่าที่ถูกเนื้อหนังครอบไว้
...ข้างใน...ตัวเธอ...
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
1205
