2 สิงหาคม 2545 23:13 น.
ละอองน้ำ
รู้สึกไหม
ว่าเราใกล้กันไม่ได้
วันที่ชิดเชื้อมากมาย
ก็กลับกลายร้อนรน
แต่วันห่างไกล
ก็หนาวใจสับสน
กายรายล้อมผู้คน
ก็เหมือนตน...ไม่มีใคร
ฟ้าสร้างเรามาร้าง
ให้เจ็บไม่จาง ไม่ว่าวันไหน
เส้นทางปวดร้าว ยาวไกล
ไม่อาจรักใคร จริงจัง
ฉันเห็นที่เป็นอยู่
เธอเองคงรู้ ว่าหมดหวัง
ฟ้าให้เรารักพร้อมกับชัง
ไม่อาจเป็นความหลัง ไม่อาจเดินไป
1 สิงหาคม 2545 14:07 น.
ละอองน้ำ
บ้านร้างตั้งกลางเมืองใหญ่
หน้าต่างปิดไว้แน่นหนา
ประตูล็อกแน่นนานมา
ไร้คนเข้ามาผ่านไป
ด้านนอกรั้วรอบขอบชิด
ปกปิดลึกลับ...เหมือนขับไล่
หลายคนสงสัยในใจ
แต่ต่าง ผ่านพ้นไป...ไม่มาแล
ฉันยืนอยู่หน้า...ประตู
ยืนดูอยู่นานจนท้อแท้
เปิดเถิดนะ อย่าทำเหมือน เธอเชือนแช
เปิดใจจริงที่แท้...ให้ฉันเข้าไป
1 สิงหาคม 2545 14:07 น.
ละอองน้ำ
บ้านร้างตั้งกลางเมืองใหญ่
หน้าต่างปิดไว้แน่นหนา
ประตูล็อกแน่นนานมา
ไร้คนเข้ามาผ่านไป
ด้านนอกรั้วรอบขอบชิด
ปกปิดลึกลับ...เหมือนขับไล่
หลายคนสงสัยในใจ
แต่ต่าง ผ่านพ้นไป...ไม่มาแล
ฉันยืนอยู่หน้า...ประตู
ยืนดูอยู่นานจนท้อแท้
เปิดเถิดนะ อย่าทำเหมือน เธอเชือนแช
เปิดใจจริงที่แท้...ให้ฉันเข้าไป
30 กรกฎาคม 2545 21:48 น.
ละอองน้ำ
ตั้งแต่วันนั้นที่ได้พบ
คิดว่าทุกอย่างจะจบลงง่ายง่าย
เธอเหมือนคนอื่นอื่นอีกมากมาย
เมื่อสุดท้ายก็ไม่ได้...มีใจ
แต่เมื่อผ่านวันนั้นจนวันนี้
เจออะไรมากมีที่สงสัย
สิ่งใดกันดึงเรามาเข้าใจ
จึงได้ผ่านวันร้ายร้ายมาด้วยกัน
พรุ่งนี้เป็นอย่างไรไม่อาจรู้
แต่ไม่คิดติดจมอยู่กับความฝัน
แค่วันนี้กับคนนี้ที่ผูกพัน
ยากหรือง่ายจะมีฉัน...เคียงข้างเธอ
30 กรกฎาคม 2545 21:11 น.
ละอองน้ำ
คนไม่มีธุระแต่อยากคุย
โทรก็กลัวเธอหน้ามุ่ยไม่คุยด้วย
อยากฟังเสียงเพียงเหตุไม่อำนวย
ไม่รู้ใครจะมาช่วยซวยจริงจริง
ทำตัวเป็นโทรศัพท์คนโรคจิต
แค่สักนิดคงไม่ผิดความคิดวิ่ง
กดเบอร์โทรตามเลขคุ้นลุ้นเสียจริง
ใจก็กลิ้งลงตาตุ่มทุ่มแรงใจ
เธอรับสายเซย์ฮัลโหล...โอ้โทรติด
เป็นโรคจิตโทรไม่พูด...ก็...สุดวิสัย
เธอจะรู้หรือเปล่าน๊า...ว่าเป็นใคร
พอวางไปคิดเสียใจ...เสียดายตังค์
หน้าส่วนตัว
533
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
