6 สิงหาคม 2545 10:52 น.
ละอองน้ำ
เธอสูญสิ้น หัวใจ ในวันก่อน
รักริดรอน ให้มัวหม่น จนว่างเปล่า
ถอดใจทิ้ง ฝากลมไป ให้หมู่ดาว
เอาเศษร้าว ที่แหลกไซร้ ไว้ทะเล
ในอกซ้าย กลวงเปล่า ราวฟ้ามืด
มันเย็นชืด เมื่อสิ้นรัก จนหักเห
หมดศรัทธา คนทั้งหล้า ปดทั้งเพ
จะเกเร นับจากนี้ ไม่มีใจ
ฉันถาม..........................
หากคนที่ คอยติดตาม แต่ปางไหน
เฝ้าค้นหา รักจากเธอ เสมอไป
จะค้นเจอ จากสิ่งไหน ที่ใดกัน
เมื่อตอนนี้ เธอคือร่าง ที่ว่างเปล่า
เศษใจร้าว ลอยล่องไป ในชลนั่น
อีกเสี้ยวใจ ก็เกินไขว่ เกินคว้ามัน
ไม่อาจฝัน คนธรรมดา จะคว้าดาว
เลื่อนลอย
กับการเฝ้า และรอคอย เหมือนสูญเปล่า
ดาวจะคืน ใจเขาให้ ได้ไหมดาว
น้ำจะสาน เศษใจร้าว ไหมทะเล
เฝ้าหวัง
ให้ชีวิต ที่คงยัง ได้หักเห
เตืมใจใหม่ ล้างใจเก่า เข้าถ่ายเท
ไม่สับสน ปะปนเป กับเรื่องเดิม
รอคอย......
อาจไม่มี ผลพลอย หรือได้เพิ่ม
อาจอยู่ไกล และคงไกล เท่าเท่าเดิม
จะรออยู่ ดูเธอเริ่ม เติมเต็มใจ
5 สิงหาคม 2545 11:08 น.
ละอองน้ำ
จะมาทักก็ไม่ทักคิดไรอยู่
มาดูดูอยู่ไกลไกลคิดไรนั่น
จะมาคุยมาเป็นเพื่อนก็พูดกัน
อย่าทำฉันสงสัย...อะไรเธอ
เดินเข้ามาใกล้ใกล้ฉันไม่กัด
แม้ถนัดทำคนช็อคน็อกเสมอ
จะออมมือให้ละกัน ฉันยอมเธอ
ไม่ต้องเก้อ ไม่ต้องเขิน เดินมาเลย
ก็ให้ท่าขนาดนี้แล้วยังนิ่ง
ขัดใจจริง กับอะไร ไม่เปิดเผย
ให้พูดมากมันเมื่อยปาก ไม่ชอบเลย
งั้นอยู่เฉย ปล่อยให้กัน ฉันลุยเอง.... (ฮ่าๆๆๆ)
5 สิงหาคม 2545 10:31 น.
ละอองน้ำ
อย่าสร้างฝันอย่างเลื่อนลอยด้วยถ้อยคำ
อย่ามาย้ำความความอาทรอย่างอ่อนหวาน
เหมือนต้องฝังอยู่ในฝัน...ตลอดกาล
จึงจะผันความต้องการ...ให้เป็นจริง
ปราสาททรายจับต้องได้ยังสิ้นสูญ
ความเกื้อกูลจากลมปากไม่ยากยิ่ง
คงทิ้งง่ายกว่าลบทรายในความจริง
มันคงกลิ้งเกลื่อนไปไม่แน่นอน
ยึดคำพูดล่องลอยวนของคนฝัน
ที่เฝ้าปั้นให้เคลิ้มไหวไว้หลอกหลอน
คงอ่อนใจกับวันใกล้ให้บั่นทอน
ใครจะย้อนคืนเวลามาให้กัน
3 สิงหาคม 2545 12:58 น.
ละอองน้ำ
ไม่เคยคิด ว่าเธอจะเสียใจไหม
วันที่คิดแต่ผลักไส ให้เธอไปห่างห่าง
ทุกครั้งที่ปิดตัวเลือกปิดหนทาง
ไม่เคยเข้าใจว่าเธอจะสิ้นหวังบ้างหรืออย่างไร
และทุกครั้งที่ทำตัวเมินเฉย
ไม่เคยเข้าใจคนที่ถูกละเลยว่าจะเจ็บแค่ไหน
และทุกครั้งที่เอาแต่พูดถึงใครต่อใคร
ไม่เคยรู้ความนัยว่าอาจมีคนหัวใจ...จมน้ำตา
ทั้งที่รู้แก่ใจอยู่...ว่า..รัก
ก็ทำตัวเป็นคนปากหนัก...เสียนักหนา
จนเธอท้อแท้...ยอมรับความพ่ายแพ้...แม้คำลา
ไม่คิดเลยจะรินน้ำตา ไม่ได้ตั้งใจ
เสียใจ...บอกช้าเกินไปหรือเปล่า
เจ็บปวดเหน็บหนาว จะสนใจเรื่องราวของฉันบ้างไหม
เข้าใจแล้วสิ่งที่เธอเป็น....อยากให้เธอเห็นใจ
แล้วเธอจะกลับมาไหม กลับมาเริ่มต้นใหม่...
.......กลับมารักกัน......
2 สิงหาคม 2545 23:36 น.
ละอองน้ำ
อยากบอกเธอให้รักฉัน
อยากฝากฝันให้เธอถือ
อยากฝากชีวิตไว้ในมือ
อยากให้เธอคือคนในใจ
อยากให้เธออยู่ใกล้ชิด
อยากให้เธอตามติดเมื่อไปไหน
อยากให้เธอคอยเข้าใจ
อยากให้ห่วงใยทุกเวลา
แต่เธอคือคนอื่น
ในทุกค่ำคืนฉันได้แต่ห่วงหา
เมื่อโลก ไม่ได้สร้างแค่เราขึ้นมา
ฉันจึงเป็นได้แค่คนห่างตา และไกลหัวใจ