10 สิงหาคม 2545 23:29 น.
ละอองน้ำ
ถ้าเธอหวังจะให้ฉันทุรนทุรายใจ
ฉันก็เดินมาไกลกว่าจะหวั่นไหวกับสิ่งเล็กน้อย
ถ้าเธอหวังจะให้ฉันหมดหวังกับการรอคอย
ฉันก็จะคิดว่าผลพลอย...คือความอดทน
และแม้เธอจะอยากให้ฉันเจ็บแค่ไหน
ฉันก็จะปลอบใจว่ามันคือการฝึกฝน
ข้ามผ่านชีวิต...ผ่านการยึดติดกับใครสักคน
และสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ฉันหลุดพ้น....เสมอมา
ถ้าหวังจะให้ฉันรู้สึกสูญเสีย
หรือหวังจะให้ฉันอ่อนเพลียอ่อนล้า
ให้เธอรู้ไว้....เมื่อใดที่ฉันได้ข้ามผ่านบ่อน้ำตา
เธอก็จะเป็นคนไม่มีค่า...ไม่คู่ควรจะเสียเวลาอีกต่อไป...
9 สิงหาคม 2545 13:19 น.
ละอองน้ำ
หลงทางอาจเปลี่ยนได้ พบทาง
หลงรักอาจเลิกร้าง เลิกหลง
หลงกลย่อมกลจาง รู้เหลี่ยม
หลงตัวมัวหม่นปลง เลิกหลงเมื่อใด?
9 สิงหาคม 2545 13:10 น.
ละอองน้ำ
ลืมตาพาตื่นเช้า เงียงัว
นอนดึกคึกพันพัว เล่นเรื่อย
เดินไปใจมัวซัว ยังง่วง งุนงง
ใครถามตอบแจ้วเจื้อย เปื่อยแปะบวมบวม
เดินออกไปทำธุระ ปะปัง
บางสิ่งกลับลืมหลัง ทิ้งไว้
ใจลอยพลอยทำพัง เสียเรื่อง
ทำเซื่องดังเป็นไข้ หวิวไหวง่วงนอน
9 สิงหาคม 2545 12:53 น.
ละอองน้ำ
เสียงวาจาว่าเว้า ความใด ดีเอย
เปรียบศีลศักดิ์ส่อใจ ที่ต้อง
มือกลับยึดสากไว้ กวัดแกว่ง
ใจธุศีลปกป้อง ดั่งได้ท่องจำ
ร้อยความคิดกล่าวอ้าง ดังเคย
ไฉนเปรียบที่ทำเลย ไป่ย้ำ
ปากพร่ำดีคุ้นเคย ทำต่าง
สอนคนบ่นซากซ้ำ ปากช้ำ ไม่ฤา?
มือถือสากมั่นไว้ หาคลาย ลงเลย
ใจยังเคียดมากมาย ยึดถือ
เปรียบไปดังเปล่าดาย พูดพร่ำ
เสียงลับกลับคนลือ ไป่ถือสอนตน
9 สิงหาคม 2545 12:11 น.
ละอองน้ำ
เคยเป็นคนไม่มีเหตุผล
ตามใจจนใจป่นเพราะความรัก
ไม่อาจห้ามใจ...ไม่อาจหาญหัก
เพียงเพราะรู้สึกว่ารัก...เป็นเรื่องของใจ
จนวันเธอได้ผ่านเข้ามา
ก็เริ่มคิดต่างต่างนานาและคอยสงสัย
ถึงแม้จะต้องรักเธอด้วยหัวใจ
แต่ไม่อยากให้ประสบการณ์ที่เคยทำไว้...
..ไม่มีความหมายอะไรที่จะเรียนรู้มัน...