16 ตุลาคม 2545 04:48 น.
ละอองน้ำ
ขอโทษที่ฉันทำอย่างนั้น
เกี่ยวร้อยความผูกพัน ที่ฉันไม่ให้ความหมาย
คำว่ารัก...แค่หมึกเปื้อนกระดาษ ที่ค่า...ไม่ได้มากมาย
ทั้งที่ความรู้สึกเดียวดาย...ก็ยังกล้ำกราย...อยู่ในหัวใจ
ผูกพัน...ก็แค่ความฝันเปลือยเปล่า
ทั้งที่หัวใจดวงเก่า...ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหว
แววตาแข็งกร้าว ก็ยังว่างเปล่า...ไม่มีใคร
แค่สั่น-สั่น ไหว-ไหว โดยธรรมชาติที่ใคร...สักคน...ต้องเป็น
16 ตุลาคม 2545 04:09 น.
ละอองน้ำ
zonkung ในแต่ละวันความคิดถึงเดินทางไปทุกแห่งหน
ถึงคนไกลหรือใกล้ตัวบางคนที่มีความหมายกับเรา
แต่ไม่รู้ทำไมคนที่มีความหมายบางคนกลับทำให้เหงา
ตัวก็ไปแถมใจยังไม่อยู่กับเรา แต่ยังคงเฝ้าคิดถึงห่วงใย
ละอองน้ำ ในแต่ละวันฉันส่งความคิดถึงไปกับท้องฟ้าและก้อนเมฆ
หวังจะให้ช่วยเสกใครสักคนที่ทำให้รู้สึกว่ามีความหมาย
แต่เวลาผ่านเนิ่นนาน....เหมือนหลงลืมมองข้ามคนมากมาย
โดยเฉพาะใครใครที่อยู่ข้างกาย - นึกได้ ก็สายเสียแล้วทุกที
14 ตุลาคม 2545 11:11 น.
ละอองน้ำ
Zonkung
ไม่เคยคิดเลยว่าความชาเฉยที่เธอมีให้
คือการแอบซ่อนความในใจที่ห่วงหา
ไม่เคยรู้เลยว่าเธอเองแอบมีน้ำตา
ในบางเวลาที่ฉันใกล้ชิดกับใคร-ใคร
ละอองน้ำ
ฉันเอง...ไม่เคยนึกว่าใจจะสับสน
ยามเธอเคียงข้างใครอีกคนก็หวั่น...ก็ไหว
ได้แต่เก็บซ่อนน้ำตา..กลัวเธอรู้ว่า...มีใจ
ทำเป็นเฉย - เฉยไว้ กลัวเธอไม่เห็นค่าของใจ...ที่ให้กัน
Zonkung
เพราะท่าทีที่เธอแสดงว่าเหินห่าง
เลยคิดไปเองว่าเธอนั้นโกรธเกลียดฉัน
ที่มองเห็นไปใกล้ชิดดูแลใครคนนั้น
แค่อยากทดสอบความไหวหวั่นที่เธอมี
ละอองน้ำ
ยิ่งเห็นเธอกับเขาชิดใกล้กัน
ปวดร้าว...เพราะเธอไม่ได้ผูกพันอยู่อย่างนี้
ฝืนโกหกใจเมื่อใด...ความรู้สึกร้องไห้...ทุกที
ยิ่งคิดว่าเป็นคนที่...ความสำคัญไม่มี...ก็ยิ่ง...เสียใจ
Zonkung
หากเพียงบอกมาไม่ต้องเป็นคำพูดจาก็ได้
ฉันเองจะได้บอกเธอบ้างถึงความนัย
ว่ามีเธอแล้วอยู่เต็มทุกส่วนของหัวใจ
ต่อจากนี้ไปจะไม่มีใครที่ต้องเสียน้ำตา
ละอองน้ำ
หากรู้ว่าเธอใส่ใจแต่ตอนนั้น
คงไม่เก็บใจเงียบงัน ปรับทุกข์ทุกวันกับฟากฟ้า
แต่ครั้งนี้..ฉันจะไม่หนี...ทุกทุกนาทีที่เธอมองมา
เธอจะได้รู้ว่า....ภาพที่สะท้อนเงาตา คือคนที่ฉันให้ค่า
........ด้วยหัวใจ........
13 ตุลาคม 2545 11:35 น.
ละอองน้ำ
กางปีกผายสู่เวหา
ถลาร่อนไปในโลกกว้าง
ไร้แล้วสิ่งใดกั้นกลาง
ตามทางปรารถนา...ว่าจะบิน
ปีกน้อยปีกนั้นรักฉัน
ฟูมฟักรอวันเจ้าโผผิน
เสียงน้อยเสียงนั้นเคยได้ยิน
ฝังลึกในจินต์...จดจำ
ความผูกพันเอย...
ไม่นานนักเลยยังชอกช้ำ
เอ่ยถ้อยเพียงน้อยในคำ
แต่น้ำตาพร่ำพร่ำ...ย้ำใจ
12 ตุลาคม 2545 22:18 น.
ละอองน้ำ
ใครใครต่างบอกว่าเธอไม่ดี
ไม่ควรเลย...ที่จะมีใจให้
ควรอยู่ให้ห่าง...ทุกอย่าง...ไม่ควรใส่ใจ
ฉันทบทวนถ้อยคำนั้นไว้...ซ้ำมาซ้ำไป...ก่อนนอน
หากรักจะทำให้ฉันตาบอด
เปลี่ยนชีวิตไปตลอดโดยไม่อาจไถ่ถอน
ก็จะยอมมืดมน...กับเธอหนึ่งคนที่ฉันเชื่อมั่นแน่นอน
แม้รักจะทำจนเหนื่อยอ่อน...ก็ไม่ขอ...ถอนใจ
กับชีวิตนี้...ที่ไม่มีเรา
ฉันเองไม่อาจเดา...ว่าจะอยู่แบบไหน
และแม้...ใครจะเรียกว่าลุ่มหลงจนไม่รับรู้อะไร
เมื่อเธอจับมือฉันไว้ ฉันเชื่อ...ว่าฉันจะพบทางไป
....เมื่อมีเธออยู่...ใกล้ใกล้กัน
หน้าส่วนตัว
781
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
