20 พฤศจิกายน 2545 23:57 น.
ละอองน้ำ
การติดตามความฝันที่เธอดั้นด้นหา
ไม่เคยรู้ค่าของใครต่อใครที่ผ่านมาและผ่านพ้น
ฝันของเธอ ฝันของใคร รายทางมากมายมาปะปน
เธอเหนื่อยอ่อนจนน้ำตาเอ่อท้น ไม่พบที่ของตน
.... ไม่พบคนของใจ ....
เวลาล่วงเลยฉันก็ยังเป็นคนเก่า
เหมือนซ้ำซ้ำย่ำเท้าแต่ไม่ยอมเดินไปที่ไหน
มองเธอเดินผ่านมา เพื่อค้นหา แล้วเดินผ่านไป
สิ่งที่เธอไม่เห็นคือฉันไม่เคยไปไหน แม้ว่าเรา
.... ไม่เคยใกล้กัน ....
วันที่เธอถามใครต่อใครว่าชอบหรือไม่ชอบ
ฉันไม่รับรู้ถึงคำตอบเพราะไม่ใช่สิทธิอันพึงชอบ สำหรับฉัน
หากแต่สงสัย ว่าทุกครั้งที่เธอหาสิ่งมาเติมหัวใจไม่เว้นแต่ละวัน
เคยถามหัวใจตัวเองบ้างไหม คำเหล่านั้น ว่าหัวใจเหงาเหงาของเธอนั่น
.... หวังว่าจะผูกพันกับสิ่งใด ....
5 พฤศจิกายน 2545 06:48 น.
ละอองน้ำ
ความเข้าใจ
เกิดขึ้นเพียงฝ่ายหนึ่ง
ไม่อาจทำให้อีกคนลึกซึ้ง
ก็ต่างเพียงนิดหนึ่ง กับไม่เข้าใจ
คนเข้าใจนั้น
หากแบกรับความเข้าใจกันไม่ไหว
เมื่อหมดความอดทนจะเข้าใจ
ก็เหนื่อยเกินรับรู้อะไร หรือ รับฟัง
แค่คิดจะเข้าใจ
เหมือนมัดคอ แบกอะไรอะไรไว้บนหลัง
เมื่อตัดขาดเสียงจากใจก็ก้องดัง
ไม่อาจคิดไม่อาจหวังจะกอบคืน
เสียใจ
แต่ทุกอย่างสิ้นไร้..แม้เสียงสะอื้น
เข้าใจแล้ว ไม่มีอะไรแท้จริงยั่งยืน
บางสิ่ง แค่ไว้ท่องตอนยังไม่ตื่น
เป็นอุดมคติตื้นตื้น ให้ฝันดี
2 พฤศจิกายน 2545 20:19 น.
ละอองน้ำ
ทิฐิในใจ
ถักทอสายใยแผ่กว้าง
มัดหัวใจอ่อน-อ่อนบาง-บาง
ให้อึดอัดในระหว่าง...ที่หายใจ
หัวใจ...นอนแน่นิ่งอยู่ในอก
ไม่รู้ว่ากำลังอยู่ในนรกขุมไหน
ถึงเจ็บบาดปาดลึกลงข้างใน
กรีดเป็นเลือดใส-ใส ไหลออกตา
ขาว...
มือว่างเปล่าซีดขาวเหมือนใบหน้า
ยิ้มรับทุกอย่าง อย่างธรรมดา
เสียแต่...ไม่รู้สึกรู้สาไม่ว่าอะไร
หวัง...
เธอจะยังรักฉันเหมือนเดิมไหม
หากร่างนี้ไม่มี...ลมหายใจ...
ในวันที่ทุกอย่างเธอยอมให้
.....แต่ฉันก็ไม่ได้.....อยู่รับฟัง.....
1 พฤศจิกายน 2545 22:54 น.
ละอองน้ำ
บนถนนว่างเปล่า
สายลมพัดเหน็บหนาวกว่าทุกครั้ง
หัวใจ...ราวกับสิ้นไร้แล้ว...พลัง
ฉันอาจจะผิด อาจจะพลั้ง แต่ก็ยัง...จะไป
ครานี้...คำว่ารักก็ไม่อาจจะรั้ง
คำว่าห่วงใยก็ไม่ทำให้กลับหลัง เหมือนครั้งไหน
เจ็บปวดที่จากมา...บอกตรงตรงว่า...ฝืนใจ
แต่ให้ทนอยู่คงไม่ไหว เพราะหัวใจ...หลั่งน้ำตา
18 ตุลาคม 2545 01:29 น.
ละอองน้ำ
ขอโทษนะ...ที่ไม่ติดต่อกลับไป
ได้ยินเสียงทีไร...ก็เหมือนไม่อยากรับสาย
แค่อยากอยู่ให้ห่างกัน ไม่อยากผูกพันวุ่นวาย
ในเมื่อเธอหยุดตัวเองไม่ได้...ฉันก็จะเป็นฝ่ายอดทน
ขอโทษ...ที่ไปเอาเธอมาเกี่ยวพัน
ถ้าฉันไม่เริ่มวันนั้น...เธอเองคงไม่สับสน
ทำทุกอย่างวุ่นวาย...สุดท้าย...ไม่ดีต่อใครสักคน
แค่..ฉันได้สิ่งที่ค้น...และไม่คิดจะยอมบางคน...ฉันก็ไป
ความเป็นจริง..ไม่ได้สวยอย่างใจปรารถนา
ไม่ประโยชน์ที่เธอจะวนเวียนกลับมา...ไม่ว่าเพื่อสิ่งไหน
พอเถิดนะความวุ่นวาย ไม่อยากให้เราก้าวก่ายไม่ว่าทางใด
ฉันไม่อยู่ในโลกที่เธอเลือกไว้...และโลกของฉันก็ไม่มีใคร
...... แม้แต่เธอ......
ตรงไปไหม...บทกลอนวันนี้
บางที...คงช่วยหยุดใจใครสักคน-สองคนที่ชอบพลั้งเผลอ
เราเองไม่ควรเกี่ยวพัน เธอไม่ใช่ของฉัน และฉันไม่ใช่ของเธอ
ฉันอยากยุติเรื่องราวเพ้อเจ้อ...และก็หวังว่าเธอ...จะให้ความร่วมมือ
หน้าส่วนตัว
708
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
