25 เมษายน 2546 19:29 น.
ละอองน้ำ
อาจจะเรียกไม่ได้ว่าความรัก
ที่ฉันเองตระหนักและเธอเองคงรู้สึก
อย่าถาม ถึงความจริงในส่วนลึก
วันที่เธอใกล้ชิดอีกคน ฉันรู้สึก หรือไม่ - อย่างไร
เราต่างปิดปากเฉยถึงความสัมพันธ์
ทั้งที่อยู่ใกล้กัน เธอดูแลฉัน ฉันเอาใจใส่
ถึงใครจะมองว่ามีความหมายกว่าทั่วไป
แต่เธอก็รับรู้ หรือไม่ใช่ ถึงความห่างไกล...ระหว่างเรา
ฉันทำทีไม่เสียใจ ในความลึกซึ้งที่เธอมีต่อคนอื่น
เธอวางท่าไม่ขมขื่น เมื่อใครสักคนที่ยืนกับฉัน คือเขา
หรือมันจะผ่านพ้นไปแล้วความรัก อย่างสายลมทายทักบางเบา
แล้วที่เราทำอยู่เล่า เป็นการผูกสานเรื่องราว เพื่ออะไร
25 เมษายน 2546 18:57 น.
ละอองน้ำ
ดอกไม้ต้นหญ้า
ผลิบานตามเวลาแล้วสลาย
ดำเนินชีวิตแสนง่ายดาย
แจกจ่ายความงามตามสมควร
อาทิตย์-พระจันทร์
ผลัดกันชมโลก โศก-สรวญ
ไม่คิดว่าชีวิตคือโช่ตรวน
ไม่ปั่นป่วนกับคำถาม ทำตามทำ
อาจจะไม่ง่าย...ใช้ชีวิต
หากแต่ไม่ควรคิดให้จิตช้ำ
ทำทุกอย่างพองาม ตามลำนำ
ตั้งคำถาม เรื่องซ้ำซ้ำ ให้น้อยลง
24 เมษายน 2546 10:43 น.
ละอองน้ำ
ฉันไขว่คว้าหาอิสระมาทั้งชีวิต
ได้แต่คิด โหยหาสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็น
หวังทิ้งเรื่องผูกพัน การเกี่ยวข้องต่อกัน...ฉันไม่อยากเป็น
แม้ใครเอาน้ำตามาเค้น ฉันมองเห็น...แต่ไม่เห็นใจ
เจ็บปวด...ที่ต้องทนอยู่
ทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้...ว่าจะจากไปอยู่ตรงจุดไหน
แต่ยังดื้อ ยังด้าน เพื่อความต้องการ...หวังเพียงจากไป
ใครจะทัดทานขนาดไหน ด้วยเหตุผลอะไร พอแล้ว...ฉันไม่รับฟัง
สายป่านแห่งการฉุดรั้ง ยังไม่อาจจะฝืน
เพราะทุกครั้ง ฉันไม่เคยละจุดยืน ไม่ยอมกลับหลัง
น้ำตาฉัน น้ำตาใคร...ทุกคนถอดใจ เพราะหมดแล้วพลัง
ไม่แล้ว...เขาไม่รั้ง ให้ฉันไปตามทางที่หวัง...ที่ตั้งใจ
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางโลกกว้าง
ทำตามใจตัวเองทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเลือกไปทางไหน
ดีใจกับตัวเอง โอบกอดตัวเอง เมื่อต้องการใคร
...ฉันกลับมาถามตัวเองอีกครั้ง...ว่านี่ใช่ไหม...
อิสระที่ฉันฝืนไขว่ อิสระที่จะไม่มีใคร ดีใจ-เสียใจ ...ด้วยกัน
24 เมษายน 2546 10:13 น.
ละอองน้ำ
ผิดมากหรือในสายตาเธอ
ที่วันนี้ฉันฝันเพ้อถึงใครคนอื่น
เพราะเขาจริงใจ ใช่เพียงเพ้อฝันอย่างเธอหยิบยื่น
ทุกนาทีไม่เคยกล้ำกลืน ไม่เคยขมขื่นอย่างที่เป็นมา
ผิดมากไหมที่ต้องการความรัก
เมื่อหัวใจที่ให้เธอ เธอไม่เคยปกปักษ์ ไม่เคยรักษา
ทอดทิ้งเป็นของตาย เพื่อวุ่นวายกับหน้าใหม่ใหม่ที่เข้ามา
ไม่เคยทำให้รู้สึกว่ารักนี้มีค่า มีแต่น้ำตาที่เสียไป
ผิดไหมที่จะรักใครสักคน
ที่เขาห่วงกังวล ว่าแต่ละวันฉันจะร้อนรนมากแค่ไหน
รัก...คนที่รักฉัน ด้วยความรู้สึกที่เติมแต่ละวัน คือความมั่นใจ
เพราะทั้งหมดคือสิ่งที่เธอไม่มีให้ และมันดูเหมือนมากมายเกินไป
.....เกินจะได้..จากเธอ.....
1 เมษายน 2546 06:20 น.
ละอองน้ำ
วันที่ไม่มีเธอตรงนี้
แม้ไม่สุขใจสักทีเหมือนคนไหนไหน
แต่พูดได้เต็มปาก...ไม่เคยกลัวอะไร
ฝันไกลเท่าใจ...และไป...เท่าที่มีแรง
ความเหงา...ทักทายตามวาระ
แต่ไม่เคยชนะ...กับใจที่พยายามเข้มแข็ง
เหนื่อยบ้าง...แต่ก็ยัง...ไม่ถึงกับอ่อนล้า หมดแรง
ไม่เคยถูกอารมณ์กลั่นแกล้ง ด้วยบทเรียนราคาแพง...ของใจ
พอมีเธอเข้ามา...
ไม่รู้ทั้งหมดของความบ้า ความกล้า หายไปไหน
รู้สึกเหงาเหงา เมื่อเดินลำพังทุกก้าว...เธออยู่ที่ใด
รู้สึกตัวบ้างไหม กำลังทำให้ใคร หวั่นไหว...เหลือเกิน
อาจจะดูเก่ง อาจจะดูกล้า
อาจจะดูเย็นชา ได้แต่หวังเธอจะรู้ว่า สิ่งนั้นผิวเผิน
อยากให้เธอเข้าใจ ว่าบางทีทำไม ฉันหมางเมิน
จริงจริงแล้วกลัวเหลือเกิน ว่าวันนี้จะอ่อนแอ เพราะแค่...
.....แพ้ใจเธอ.....
หน้าส่วนตัว
840
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
