9 กรกฎาคม 2546 20:25 น.
ละอองน้ำ
ดูแลตัวเองให้ดี
ฉันไม่อยู่ตรงนี้ ไม่รู้...จะมีใครเข้าใจเธอไหม
เข้าใจความแข็งกระด้างที่ซ่อนความอ่อนแอบางอย่างในใจ
จะมีคนรับรู้บ้างไหม ความรู้สึกในใจที่เธอไม่...พูดมา
ฉันรู้...เธอเคยอ่อนแอแพ้พ่าย
แม้จะเชิดหน้าได้ เหมือน...ไม่แคร์อะไรนักหนา
แต่คนเรามีหัวใจ มีอ่อนไหว มีน้ำตา
จิตใจ...ไม่ใช่หินผา แม้จะทำเหมือนว่า แกร่งกล้า...เกินใคร
ฉันเจ็บเกินไปแล้วที่ต้องอยู่ตรงนี้
ที่ต้องเข้าใจเธอทุกนาที โดยที่ ไม่รู้ว่าเธอเข้าใจตัวเองบ้างไหม
เหมือนเธอบอกมา...ควรรักตัวเองให้มากกว่า...รักใคร
พอทีความหวั่นไหว ฉันจะเป็นคนใหม่ จะรักตัวเองกว่าใคร
...ที่...ไม่..รักกัน...
5 กรกฎาคม 2546 23:34 น.
ละอองน้ำ
อย่างที่เธอบอก
...รัก..ออกแบบไม่ได้...
และฉันเพิ่งรู้
ว่าตัวเองไม่เคยเข้าใจความหมาย
จนวันนี้
การยอมรับใครสักคน
ไม่ใช่ด้วยเหตุผล...ที่เคยมี
แต่ด้วยความรู้สึกที่ทำให้ไม่อาจหลีกหนี
และพร้อมเข้าใจ
ฉัน...คงยังไม่รู้...ว่าเราเคยรักกันหรือเปล่า
แต่การจากกันก็ทำให้ปวดร้าว กว่าทุกคราว กว่าสิ่งไหน
ไม่ใช่เรื่องเสียดายเวลา
หรือ เสียดายความรู้สึกที่มีค่า ที่ให้ไป
แต่อย่าให้พูดเลยว่าสิ่งไหน
เมื่อไม่มีประโยชน์อะไร จะมาทำความเข้าใจ
เมื่อสายเกิน
3 กรกฎาคม 2546 16:49 น.
ละอองน้ำ
ท้องฟ้าสีฟ้าใส
ดอกพุดตรงระเบียงปลิวไหว
ทักทายสายลมที่พัดไป...พัดมา
ปล่อยใจ...ปล่อยไป
ปล่อยพร้อมเมฆที่ล่องไหลบนฟ้า
คิดถึงกันบ้างไหมที่ผ่านมา
ที่ฉันหายหน้า...ไม่ทัก ไม่ทาย
แดดอุ่น โอบกอด...เหมือนเก่า
ฉันกลับมารับความเหงาที่ห่างหาย
มาอยู่กับตัวเองที่มีแต่ความว่างเปล่าข้างกาย
แต่เป็นคนเดิมที่รู้สีกดีดีไม่ห่างหาย...ไปจากใจ
กลับมาเขียนกลอนเหงาเหงา
ให้คนที่รู้สึกว่างเปล่า...รู้ว่ามีคนที่เข้าใจเธอได้
กลับมาเป็นคนที่มีความรักให้หลายสิ่งรอบกาย
แม้ว่าแท้จริงไม่ได้มีความหมาย ต่อใครสักคน
19 มิถุนายน 2546 16:42 น.
ละอองน้ำ
หากรู้สึกดีที่ทำไป
โดยการแบ่งความรู้สึกให้คนอื่น
อย่ามองฉัน คนที่เธอผันจุดยื่น
ไม่ต้องห่วงใครจะขมขื่น หรือใครกัน ฝืนใจ
ขออย่างเดียว อย่าทำเพราะอยากชนะ
ฉันเหนื่อยพอที่จะละ และสละ โดยไม่มีข้อสงสัย
หากคนที่เธอว่าแคร์ คือคนเดียวกับที่เธออยากให้แพ้...ก็ตามใจ
เพราะไม่ว่าสุดท้ายจะจบแบบไหน ก็คงไม่มีใคร
....เจ็บไป..กว่าเรา....
11 มิถุนายน 2546 11:21 น.
ละอองน้ำ
ลมหายใจ...ทอดถอนพยายามผ่อนหนัก
ความรู้สึก...อยากพัก แต่ก็ยังหนักดังเก่า
สายตา...มองฟ้า ถามหาความรู้สึกดีดีในตัวเรา
น้ำตา...ความรู้สึกเศร้า ฉันไม่อาจเอามันออกมา
เวลา...คงช่วยอะไรไม่ได้มาก
สุดท้าย...เราคงต้องจากเพราะไม่เหลืออะไรมากให้ค้นหา
โอกาส...ให้ได้ แค่เพิ่มบาดแผลในใจเรื่อยมา
ฉันคิด...ว่าสิ่งมีค่า คือช่วงเวลาที่จะทำใจ
ขอเธอ...อย่าดึงดันต่อกันอีกเลย
จบก็จบไปเฉยเฉย...อย่าเลยเธออย่าสงสัย
เมื่อเธอเองก็ตอบไม่ได้...ว่าที่ทำอยู่ ดีหรือร้ายอย่างไร
และเธออาจรับไม่ไหว...กับคำตอบในใจที่ฉันมี
อย่าคิดว่าใครจะแพ้ ใครจะพ่าย
เพราะฉันไม่เคยให้ความหมายกับมันแบบนี้
ไม่คิดว่าต้องชนะเธอ ชนะใคร ทำไป ด้วยความรู้สึกดีดี
ที่ขอให้จบเช่นนี้ เพราะไม่อยากให้อะไรที่ดีดี ต้องเสียไป
หน้าส่วนตัว
817
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
