1 ธันวาคม 2550 04:24 น.
ละอองน้ำ
อีกด้านของความรู้สึก
สัมผัสโดยส่วนลึกของความหมาย
ไร้แม้ ถ้อยคำมาทักทาย
คล้าย เกือบ เกือบ,,, เลือนละลาย กับเวลา
เหมือนเส้นใยบาง บาง
สื่อการเดินทาง,,,ที่ไม่รู้วันข้างหน้า
อาศัย,,,แค่ความรู้สึก และแต่ละวันที่ผ่านมา
ไม่เคยบอกตัวเองเลยว่า เพื่ออะไรกัน
ห่วงใย จึงห่วงใย
คิดถึง ก็ถามไถ่ ไม่คิดได้อะไรตอบแทน อย่างนั้น
จากสิ่งละอัน พันละน้อย เป็นค่อยค่อย ผูกพัน
จนแปรเปลี่ยนเป็นคำว่า เพื่อนกัน เป็นข้องใจ
ไม่แน่ใจ ช้าไปหรือเปล่า
ที่จะถอนตัวจากเรื่องราว อันอ่อนไหว
แต่หากเธอเองรับรู้ทุกอย่างไม่ต่างไป
บอกฉันทีได้ไหม ว่าจากนี้และต่อ ๆ ไป
...เพื่ออะไร...สำหรับเรา
13 ตุลาคม 2549 18:03 น.
ละอองน้ำ
อย่าถามฉันเลย...
และอย่าให้ต้องเอ่ยอะไรมาก
ถ้อยคำ...บางคนพูดเพ้อพร่ำไม่ลำบาก
กับบางคนมีค่ามาก...เสมอใจ
อยากขอให้เธอทบทวนทุกอย่าง
แต่ละสิ่งเลือนลางลงบ้างไหม
หรือชัดเจนทีละน้อยค่อยเป็นไป
จนเป็นความเข้าใจ...กว่าทุกวัน
ฉันไม่อาจตอบ
ไม่อยากรับผิดชอบคนเดียวเท่านั้น
ไว้เมื่อไหร่เธอมั่นใจจะผูกพัน
ก็คงเป็นเมื่อนั้นที่ได้ฟัง
11 ตุลาคม 2549 07:02 น.
ละอองน้ำ
ทุกอย่างอาจดูเหมือนวันเก่า
และชีวิตของเราอาจยังห่าง
แต่บางสิ่งซึ่งดูราวเบาบาง
กลับเกี่ยวพันเพิ่มบางอย่างแตกต่างไป
ความทรงจำที่อยู่ในลิ้นชัก
เริ่มแต่วันที่รู้จัก คล้ายยังใหม่
ยังเห็นภาพซ้ำซ้ำ ไม่ตั้งใจ
ก็ไม่รู้เพราะอะไรอยู่เหมือนกัน
ยังเก็บของที่เธอให้ ยังรักษา
แม้เธอคงไม่รู้ว่า ทำแบบนั้น
และเรื่องราวที่เขียนไปแต่ละวัน
อยากให้เธอรับรู้มัน เท่านั้นเอง
ทุกอย่างอาจดูเหมือนวันเก่า
ยังพูดคุย ยังเย้า ยังขำเก่ง
แต่บางสิ่งในเสียงหัวเราะครื้นเครง
ยังหวั่นหวั่นด้วยเกรง...เธอจะรู้
6 ตุลาคม 2549 21:33 น.
ละอองน้ำ
เวลาเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
มากบ้าง น้อยบ้าง แตกต่างกันตามยถา
อาจจะลบเลือนบางสิ่ง เติมบางอย่างเข้ามา
หรืออาจเพิ่มคุณ ลบค่า ต่างต่างนานาที่ควรเป็นไป
เวลาอาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
และใจบางบางที่อ่อนที่ไหว
อาจลืมบางคน หรืออาจลบเลือนบางใจ
ก็คงไม่แปลกอะไรในโลกใบนี้
แต่การเปลี่ยนแปลงของเวลา
ก็นำพาเรามาจวบจนที่เป็นอยู่นี่
ถ้าต้องเปลี่ยนแปลงตามทุกสิ่ง เพราะนั่นคือความจริงที่มี
ฉันขอให้เปลี่ยนแปลงในทางที่ดี ให้เราผูกพันกว่านี้
...กว่าที่เคยเป็น...
4 ตุลาคม 2549 00:11 น.
ละอองน้ำ
อุตส่าห์แต่งตัวเสียดิบดี
เดินเดินหมุนอยู่สองทีก็หน้าคว่ำ
มารยาทโต๊ะอาหารเคยงดงามตามประจำ
น้ำก๋วยเตี๋ยวก็เล่นทำซะลายพราง
ปกติมักพูดจาเฉลียวฉลาด
น้อยทีจะผิดพลาดอะไรบ้าง
แต่นี่ละละลิ้นระรัวมั่วเป็นทาง
จากผิด "บ้าง" เป็นประจำกรรมจริงจริง
โทษทีเถอะ ที่เห็นอยู่น่ะภาพลวงตา
กรุณาตัดสินดิฉันช้าช้า...และอย่าเชื่อที่เห็นทุกสิ่ง
ก่อนเจอคุณคนเค้าว่า อะฮ้านิ้งนิ้ง
ไหงตอนนี้ถูกผีสิง รุ่งริ่งระรัวใจ
อยากให้คุณประทับใจในสิ่งดี
แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปออกแนวไหน
ก็ตั้งใจแล้วนะ สุดแสนที่จะจนใจ
ถ้าไม่อาจทำคุณหวั่นไหว...เอาน่ะ
...ขำขำกันเข้าไว้ ก็แล้วกัน...