16 กันยายน 2544 12:46 น.
ละอองดาว
ดึกดื่นค่ำคืนแห่งความเหงา
ละอองดาว...ที่เคยร่วงพราวในใจ....ฉัน
อยู่อยู่ อ่อนแสงฉับพลัน
ร้าวราน แสงฝัน ที่เคยมี.........
สาดแสงตรงนี้ก็เพียงรางราง
แต่ใจร่อแร่แรมร้างไปตามวิธี
ค้นหาแสงรักเอย..ที่ส่องสว่างยามรักมี
แต่ตอนนี้แลลดร้างแล้วรักลาไกล
คิดถึงสุดหัวใจคนึงหา
หวง "รัก" จับใจชาน้ำตาลินไหล
หนทาง...แห่งเวลาเจ้าเอย อย่าพรากเธอไป
ขอ "รัก" กลับเป็นเช่นละอองฟ้าสอใส.........พร่างนภา
16 กันยายน 2544 07:14 น.
ละอองดาว
เราอยู่ไกลกันคนละฟากฟ้า
เธอจะรู้บ้างไหมว่าฉันคิดถึง
ทุกภาพความทรงจำยังตราตรึง
ยังเก็บถ้อยคำซึ้งซึ้งไว้ในใจ...
เธออยู่ทางโน้นแบ่งใจให้ใครรึเปล่า
เวลาเธอเหงาคิดถึงฉันบ้างไหม
คราใดเศร้าเธอให้ใครปลอบใจ
ยามใดร้องให้มีใครช่วยซับน้ำตา
ไม่ได้ต้องการให้เธออยู่ใกล้-ใกล้
เพียงอยากให้รู้ว่าห่วงใย..ห่วงหา
เพราะรักเธอยิ่งกว่ารักษาเวลา
รับรู้ไว้เถอะว่า..สำหรับฉันเธอมีค่า..มากมาย
13 กันยายน 2544 01:06 น.
ละอองดาว
ความเจ็บจากภายใน
ทำให้ร่างกายอ่อนล้า
แต่ละหยดหยาดน้ำตา
บอกให้รู้ความผิดหวังใน....จิตใจ
เหนื่อย.. กับการที่ต้องอยู้ต่อ
ท้อ.. กับการที่จะก้าวไป
อยากหยุดนิ่ง นิ่งไม่ทำอะไร
เพราะหัวใจ ไม่พร้อม...จะอดทน
ละอองดาว...
12 กันยายน 2544 14:15 น.
ละอองดาว
เธอรู้สึกบ้างไหม
ว่ามีใครคนหนึ่ง
ที่อยู่ปลายฟ้าไกล ส่งใจไปถึง
มีถ้อยคำซึ้ง- ซึ้งมากมาย
บรรยายในความว่างเปล่า
เขียนไปตามปลายปากกาที่ตวัดไหว
แต่ไม่รู้จะส่งกลอนบทนี้ถึงเธอที่ใด
จึงอธิษฐานเบาเบากับดวงดาว
อ่อนไหวรู้ว่าอ่อนไหว
เข้มแข็งแค่ไหนใจก็ยังร้อนผ่าว
อบอุ่นบ้างเป็นบางครั้งบางคราว
ในภาพทรงจำของเรื่องราว...ในช่วงที่ฉันมีเธอ
ละอองดาว...
11 กันยายน 2544 12:58 น.
ละอองดาว
ทุกเวลาที่ไม่มีเธออยู่
ฉันเริ่มรู้ต้องการเธอแค่ไหน
ใกล้ใกล้ไม่รู้ใจ พอไกลออกไป
จะร้องขอให้ เธอคนดี กลับคืนมา
ขอโทษ.ที่ไม่เคยเอาใจใส่
ไม่แคร์อะไร ทำเหมือนเธอไม่มีค่า
แต่วันนี้เธอทำให้ผู้ชายคนนึงเสียน้ำตา
ก็เพิ่งรู้ว่า "รัก" ในวันที่ฉัน........ไม่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
562
